Trening dla MONO-RĘKIEGO - pomożecie?

Dzień dobry Panowie

Chwile mnie tu nie było... z ciekawości zerknąłem w profil - w grudniu strzeliło 9 lat, miło

Chciałbym przejść od razu do meritum, ale chociaż w telegraficznym skrócie nakreślę sytuacje.
3 lata temu dowiedziałem się, że moje kości trawi nowotwór. Z czasem padła diagnoza: złośliwy, no i decyzja: "amputujemy Panu rękę". Po pięciu operacjach i - jak twierdzili lekarze - cudowi przeplatanemu z mega silnym organizmem, rękę mam.
Mam, ale właściwie jest atrapą - udźwig ma ok. kilograma, sprawność jest bardzo kiepska: choć to bluźnierstwo, bo mieć jej nie powinienem wcale. Zamiast kości mam ich metalowe odpowiedniki, a przy wstawianiu tego musiały być porozcinane ścięgna, nerwy itp., skąd beznadziejna motoryka, chroniczne bóle i znikome czucie.
Od łokcia w górę ręka jest "fabryczna" i nienarażona na żadne kontuzje z w/w powódek.

Pamiętam, że kiedyś, za gnojka, chętnie pomagałem, bo wiedzę czerpałem od Was. Podobno dobro wraca?

Macie może, Panowie, pomysł na trening dla mnie? Chciałbym wynagrodzić organizmowi heroiczną, niby z góry przegraną walkę. Uznałem, że cholernie na to zasługuje

Siłownie, jaką pamiętam, bardziej przypominała tę piwniczną. Mam w planach od marca zacząć działać na profesjonalnej siłowni. Mocno liczę, że prawdopodobnie mogą być już maszyny, które sprawią, że będę mógł JAKOŚ spróbować. Jak wyżej wspomniałem - trening górnych partii ciała, bo o nie pytam, mógłby się opierać na odcinku łokciowo-barkowym.

Nawet nie wiecie, jak bardzo będę wdzięczny za wskazówki. Dzięki!



Zmieniony przez - schsonne w dniu 2016-02-26 16:05:47

Zmieniony przez - schsonne w dniu 2016-02-26 16:08:42

Myślę, że tutaj nie znajdzie się kompetentna osoba, która będzie mogła pomóc w tak poważnej sprawie. Bo nie ma co ukrywać sytuacja jest specyficzna. Warto by było się skonsultować ze swoim lekarzem i dopytać co możesz faktycznie robić żeby nie wyszło z tego więcej szkody niż pożytku.

Według lekarza nic nie mogę robić, nawet nie powinienem podnieść szklanki czy próbować pisać.
I gdyby nie mój upór maniaka prawdopodobnie bym tego nigdy nie zrobił, godząc się z tym, że ręka to bezużyteczna atrapa. A teraz? Z dnia na dzień dokładam obowiązków: z 3% szansy na poruszenie jakimkolwiek palcem zrobiła się 90% sprawność: piszę, przybijam piątki, noszę 5-6kg zakupy, choć "nigdy w życiu pan nic tą ręką nie podniesie". Owszem, przypłaciłem to bólem i łzami, ale da sie.
Teoria teorią, ja wychodzę z założenia, że trzeba się wsłuchać w organizm - on sam podpowiada, gdzie są limity. Gdybym chciał wierzyć w teorie lekarskie, według nich już bym nie żył.

Pomińmy aspekt nowotworowy i skupmy się na treningu, który nie wymaga użycia ręki od łokcia w dół. Jest tu tyle użytkowników, na pewno ktoś ma jakiś pomysł. Jeszcze raz: po stokroć liczę na Waszą pomoc Panowie.

5!