Glukoza - sprawca starości

Najkorzystniejsza dla zdrowia i długowieczności jest dawka ok. 100 g glukozy dziennie. Tymczasem Europejczycy i Amerykanie pochłaniają jej przeciętnie 300-800 g. Glukoza spożywana w nadmiarze sprzyja nadwadze i innym problemom zdrowotnym.

Naszym źródłem energii jest pokarm. Kumulują ją wszystkie podstawowe składniki pożywienia - białka, tłuszcze i węglowodany. Jednakże głównym paliwem organizmu pozostaje tylko jeden z nich - glukoza - cukier pochodzący z przemian niemal wszystkich strawnych węglowodanów. Po poziomie glukozy organizm rozpoznaje dostatek lub deficyt energetyczny. Dzieje się tak dlatego, że jest ona jedynym źródłem energii dla naszego mózgu.


Niebezpieczeństwo - cukrzyca

Poziom glukozy wzrasta przy przekarmieniu łatwo strawnymi węglowodanami - słodyczami i produktami mącznymi. Z układu trawiennego glukoza przenika do krwiobiegu. Przecukrzenie krwi zabija jej komórki. Jest to efekt osmotyczny cukru - taki sam, który zabija bakterie w konfiturach i nadaje im wielomiesięczną trwałość. Gdyby organizm nie miał sprawnego mechanizmu ochraniającego krew przed przecukrzeniem, to tabliczka czekolady zjedzona od razu - zabiłaby nas. Wraz z krwią glukoza trafia do trzustki, gdzie potęguje wytwarzanie i uwalnianie insuliny - hormonu regulującego gospodarkę cukrową - przenoszącego cukier z krwi do tkanek. Przy umiarkowanej podaży glukozy komórki trzustki reagują prawidłowo - produkują i uwalniają insulinę. Jednak drastyczne przecukrzenie krwi zagraża zdrowiu i życiu, ponieważ komórki trzustki nie tracą czasu na wytwarzanie i powolne uwalnianie insuliny - rozpadają się i błyskawicznie wyrzucają zmagazynowane zapasy hormonu. Nadmiar glukozy niszczy komórki trzustki, które z upływem lat tracą zdolność regeneracji. Trzustka osób starszych, przekarmianych węglowodanami, zawiera jedynie 30% stanu należnego komórek wytwarzających insulinę. W tej sytuacji glukoza staje się wyjątkowo niebezpieczna dla zdrowia. Organizm przestaje ją tolerować, zespół nietolerancji glukozy, to nic innego, jak cukrzyca.


Uwaga - otyłość i miażdżyca!

Insulina usuwa glukozę z krwi do tkanek. Przy umiarkowanym poziomie głównymi "konsumentami" glukozy pozostają wątroba i mięśnie szkieletowe. Gdy jednak poziom glukozy przekracza możliwości zagospodarowania jej przez te narządy, cukier trafia głównie do tkanki tłuszczowej. Ta kumuluje ją w postaci tłuszczu zapasowego. Przekarmienie węglowodanami jest najczęstszą przyczyną rozwoju otyłości. Kiedy przecukrzenie jest tak duże, że doprowadza do nagłego "wyrzutu" insuliny, glukoza znika w tkankach błyskawicznie. To doprowadza do paradoksu - we krwi zaczyna brakować glukozy. Ponieważ dotrzeć może ona do mózgu tylko z krwią, bez udziału insuliny, jej niedobór w krwiobiegu sprawia, że głodzony jest mózg, dla którego cukier jest jedynym pożywieniem. Wilczy apetyt to nic innego jak sygnały alarmowe mózgu cierpiącego na niedostatek glukozy. Tak więc przekarmienie węglowodanami, paradoksalnie, doprowadza do częstego spożywania obfitych posiłków, mimo istniejącego już energetycznego przeładowania tkanek, a to dodatkowo sprzyja nadwadze i problemom zdrowotnym. Przed przecukrzeniem krwi broni nas główny konsument glukozy - wątroba. Przy umiarkowanym "dowozie" cukru wątroba przerabia go na pożyteczne dla zdrowia substancje - glikogen i aminokwasy. Przecukrzenie natomiast zmusza ją do zintensyfikowania gospodarki węglowodanowej. Z nadmiaru glukozy wątroba produkuje tłuszcz i cholesterol, które, przechodzą do krwiobiegu. Jeżeli krew też jest przecukrzona, tłuszcz i cholesterol, pochodzące z wątroby, utleniane są w obecności glukozy i tworzą groźną dla zdrowia blaszkę miażdżycową. Przekarmienie węglowodanami jest więc nie tylko najczęstszą przyczyną otyłości, ale również miażdżycy.


Zabójcze wolne rodniki

Przy znacznym przeładowaniu glukozą nawet wymienione mechanizmy jej wątrobowej przemiany okazują się nieefektywne. Wątroba intensyfikuje więc spalanie cukru. Spalanie ma służyć zagospodarowaniu energii, wydobytej ze składnika odżywczego, na potrzeby procesów życiowych. Co jednak robić z nadmiarem energii? Energię trzeba rozproszyć i usunąć poza organizm. Problem w tym, że energia rozpraszana, w aktach metabolicznych, zwanych szlakami jałowymi, uszkadza struktury komórkowe. Wtedy powstają w nadmiarze niszczycielskie wysokoreaktywne molekuły - słynne wolne rodniki, zabójcze dla komórek.

Komórki wątrobowe (hepatocyty) należą do populacji komórkowej odnawiającej się przez proste podwojenie - mechanizm charakterystyczny dla organizmów jednokomórkowych. Przeładowywana energią wątroba szybko traci potencjał życiowy. Liczba aktywnych komórek tego narządu dramatycznie spada. Niesprawna wątroba to kłopoty z gospodarką węglowodanową oraz inne, groźne, dla życia i zdrowia, problemy zdrowotne.

Te same mechanizmy rodnikowe, powiązane z rozpraszaniem energii, niszczą komórki innego poważnego konsumenta glukozy - tkanki mięśniowej. Generalnie, komórki tej tkanki mają sprawniejsze mechanizmy regenerujące i obronne pod warunkiem, że stymulowane są umiarkowanym wysiłkiem - treningiem rekreacyjnym. Jednakże przeładowanie glukozą przy opieszałości ruchowej (powszechny przypadek leniwego łakomczucha), zabójcze jest także dla nich. Z wiekiem spada ich siła i masa, co nauka określa mianem uwiądu starczego. Uwiąd mięśniowy w dużej mierze odpowiada za schorzenia aparatu ruchu (zwyrodnienia, osteoporoza) oraz pogłębia otyłość i nietolerancję glukozy.


Atak na kolagen

Z powodu przeładowania glukozą najdotkliwiej cierpi tkanka łączna odpowiedzialna za młodzieńczy wygląd i wigor człowieka. Glukoza niszczy wytwór tej tkanki - substancję o znaczeniu kluczowym dla zdrowia, młodości i życia - kolagen. Kolagen jest fundamentem skóry, paznokci, włosów, wiązadeł, ścięgien, stawów, kości, naczyń krwionośnych i limfatycznych oraz systemu naprawczego i układu odpornościowego. Nadmiar glukozy atakuje kolagen na drodze aż czterech mechanizmów destrukcyjnych: nieprawidłowego sieciowania (uszkodzenie struktury) efektu rodnikowego (również uszkodzenie struktury), efektu osmotycznego (usuwanie stabilizującej jego struktury wody) i efektu mitogenetycznego (wymuszanie nadplanowych podziałów fibroblastów).

Wytwarzaniem i naprawą kolagenu zajmują się komórki tkanki łącznej - fibroblasty. Wszystko wskazuje na to, że właśnie w fibroblastach natura zamontowała biologiczny zegar, odmierzający czas naszego życia. Mechanizm tego zegara jest tak precyzyjny, że naukowiec badający próbkę tkanki łącznej jest w stanie określić wiek danej osoby z dokładnością do mniej więcej jednego roku. Za tezą zegara fibroblastowego przemawia również to, że większość zmian starczych jest efektem niesprawnej naprawy kolagenu. Zmiany starcze to: matowienie i wysychanie skóry, matowienie paznokci, matowienie i przerzedzenie włosów, celulit, zmarszczki, kruchość naczyń krwionośnych (wybroczyny skórne i siatkówkowe) zwyrodnienia stawów, zrzeszotnienie kości (osteoporoza), pochylenie i przykurczenie sylwetki, niedowidzenie, wzmożona podatność na choroby. To, jak wcześnie zaczną pojawiać się i nasilać te zmiany, jest ściśle powiązane z modelem żywienia.


Pod prąd

Jak dowiodły badania naukowe, zwierzęta, którym ograniczono o 50% pobór energii z pożywienia, żyły krócej. W odniesieniu do ludzi można tu się posłużyć przykładem - jeśli nasze życie wyobrazimy sobie jako podróż samochodem, to szybciej ją przebędziemy, gdy rozwiniemy prędkość i zużyjemy więcej energii, natomiast długa podróż to mała prędkość i małe porcje energii. Otyli wyglądają starzej i krócej żyją - to prawda, którą powszechnie znamy. Możemy jednak przeciwstawić się nurtowi rzeki czasu, modyfikując naszą dietę. Najważniejsza jest tu normalizacja gospodarki węglowodanowej. Należy więc spożywać: warzywa, pełne (nieplewione) zboża i otręby, nasiona roślin strączkowych (fasolowych), owoce, odtłuszczony nabiał, ryby i chudy drób, napoje (tylko niesłodzone i niskocukrowe).

Można też sięgnąć po preparaty o działaniu odmładzającym. Wprawdzie wiele dostępnych bez recepty tabletek reklamowanych jest jako środki odmładzające, jednak niewiele z nich legitymuje się rzetelnie potwierdzoną naukowo przydatnością. Są to np.:

Witamina BT (L-karnityna) - występuje głównie w mięsie, jest substancją kluczową dla gospodarki energetycznej i węglowodanowej, uzupełnia się jej niedobór tabletkami do ssania (lingwetkami).

Kolagen - występuje jedynie w artykułach pochodzenia zwierzęcego, hamuje destrukcję i sprzyja regeneracji tkanki łącznej, opóźnia procesy starzenia. W aptekach można kupić kolagen farmaceutyczny.


autor: Sławomir Ambroziak
źródło: Glukoza - sprawca starości, Żyjmy dłużej 2001, Nr 7

To juz od dawna wiadomo,że cukier to cichy morderca.

to dlal nowych zainteresowanych

kurde klawiatur mi się psuje l cały czas wyskakuje

dajcie chlopakowi soga bo ja nie moge

Ja juz wrzucałem ten artykuł,ale podaje dla przypomnienia.

DLACZEGO CUKIER SZKODZI ?

Jeżeli przyjdzie tobie, chłopie (tudzież kobieto!), wypić na pusty żołądek szklankę soku lub zjeść czekoladowe ciastko - nie ulegaj pokusie, w innym przypadku Asta La Vista i grobowa lista. Cukier przeniknie bowiem do krwi i krążąc niecierpliwie wraz z nią rozpocznie w różnych miejscach spontaniczną własną wyżerkę czyli proces degradacji białek długożyjących, z których zbudowany jest twój przecudowny (niegdyś) organizm. cukier łasy jest szczególnie na białka te dłuuuuggoooożyjace, czyli takie, które baaaardzo powoli zastępowane są przez nowe, identyczne cząsteczki w naturalnym procesie odnowy organizmu. Oczywiście nie odczujesz tego natychmiast, cukier jest na tyle bezczelny, że wszystkie efekty jego żarłocznego działania widać dopiero po latach kumulowania się zmian. A zapewniam, że mogą one być bardzo przykre - zmęczenie soczewki oka (ślepia- dla niektórych), nieprawidłowa praca nerek a nie mówię już o wielmożnej miażdżycy tętniczej..... Oczywiście w tym (dokładnie) momencie możecie się jeszcze śmiać i nie musicie tych ostrzeżeń przyjmować na wiarę .



CZYTELNIKCY O SŁABSZYCH NERWACH PROSZENI SĄ O NIECZYTANIE DALEJ TEGO TEKSTU !!!!!!!

Przeprowadźmy maleńkie doświadczonko - nasycony roztwór cukru, np. sacharozy, połączyć z białkiem, na przykład z białkiem kurzego jajka, i trochę poczekać. Zmiany można bardzo dobrze zaobserwować. Mówiąc zwięźle białko zmienia się w kupę bezużytecznego "g.......", złożonego z wielu zdegenerowanych cząsteczek . Pierwsze sygnały, że coś jest nie tak nadeszły oczywiście z przemysłu spożywczego. Ktoś, gdzieś ( pewnie z nudów) zaobserwował zmianę zabarwienia produktów białkowych pod wpływem tego procesu. Podobne zmiany zachodzą w naszych drogich (skądinąd) żywych tkankach (ledwo żywych zresztą). Zauważyć można w doświadczeniach laboratoryjnych, na przykład, że soczewka oka umieszczona w roztworze glukozy staje się mętna , a wręcz nieprzezroczysta (nie mylić z mętami społecznymi -choć analogia do cukru jest tu akurat trafna). Co właściwie się tam dzieje, że tak się sam retorycznie zapytam? Nie dalej jak w roku pańskim1912 Francuz, Louis Maillard, przedstawił schemat reakcji. W myśl tego schematu przemiany białka przebiegają w trzech etapach (z punktu widzenia cukru - trawiennych zapewne). Najpierw - w ciągu godzin - cukier łączy się z białkiem ( to się nazywa "zdrowy" związek), tworząc obojętny dla organizmu produkt przejściowy (podatne na to połączenie są tylko określone aminokwasy wchodzące w skład białek). W tej fazie reakcja jest jeszcze odwracalna (cukier może jeszcze "oddać" lub też mniej subtelnie zwym....) - można to uzyskać poprzez zmniejszenie stężenia cukru. Lecz nie oznacza to oczywiście powrotu do stanu wyjściowego. Niewielka część powstałej substancji i tak , niezależnie od warunków, przekształci się w ciągu kilku dni w kolejny produkt przejściowy (puści ferment) i od tego momentu proces pełnej degradacji białka staje się nieunikniony . Ten produkt przejściowy jest tak wściekle zajadły, że z bezlitosną chęcią łączy się z wszystkim co żywe w najbliższej jego okolicy, to jest z cząsteczkami białka znajdującymi się w zasięgu jego działania, tworząc splątaną sieć pomiędzy nimi. Równocześnie jest to równoznaczne ze zrujnowaniem ich wewnętrznej struktury i oczywiście zanikiem ich normalnej funkcji. Po kilku tygodniach cały proces destrukcji jest zakończony. Cała reakcja przebiega spontanicznie, bez udziału enzymów, a jej intensywność i szybkość zależy przede wszystkim od stężenia cukru. schemat, który podał Maillard, dotyczył najbardziej rozpowszechnionego w przyrodzie cukru - pani glukozy. Oczywiście można wykazać, że pani fruktoza jest dalece bardziej agresywna od glukozy. Pod jej wpływem hemoglobina degeneruje się pięć razy szybciej niż pod wpływem glukozy, a inne białko krwi, albumina, aż dziesięć razy szybciej. (a ludzie myślą tylko o AIDS-ach !!!!). Ważne jest to z naszego punktu widzenia (a nie cukru), gdyż sacharoza w trakcie trawienia rozkłada się właśnie na glukozę i fruktozę ( to ci zaraza). cukier jest niezbędny do życia - wie o tym nawet noworodek (no prawie), i być może dla tego tak trudno pogodzić się z tym drugim, złowrogim obliczem milusińskiego cukru. We krwi zdrowego człowieka bezustannie krąży niewielka ilość wolnej glukozy. Utrzymuje się ona na mniej więcej stałym poziomie i jest to jeden z podstawowych procesów homeostazy organizmu. Bardzo ważną rolę w tym procesie odgrywa nasza wątróbka, która z jednej strony wychwytuje glukozę dostarczaną organizmowi w żarciu (przepraszam - pożywieniu), z drugiej zaś - wytwarza ją, kiedy znudzi się jej łapanie a poziom cukru we krwi spada. Rolę regulacyjną gospodarką cukrową pełnią dwa antagonistyczne hormony - insulina i glukogen. U ludzi zdrowych wątróbka wychwytuje do 70% dostarczanej glukozy; reszta przechodzi do krążenia, skąd jest zbierana i zużywana przez tkanki obwodowe. Na co ? Na to mianowicie abyś nie padł(a) na przykład podczas stania w kolejce po czekoladki - na dostarczenie poszczególnym jeszcze żyjącym tkankom energii.



NAJWIĘCEJ, BO DO 150 GRAM GLUKOZY, ZUŻYWAJĄ DZIENNIE TKANKI NERWOWE, DO 50 GRAM - KOMÓRKI KRWI, RDZEŃ NERKI I SPOCZYWAJĄCE (jeszcze nie w pokoju) MIĘŚNIE.

Tak to jest gdy ludź (to znaczy człowiek) jest idealnie zdrowy. U reszty - zwłaszcza u ludzi z zaburzona gospodarką cukrową ( nie wodna - to nie powódź), wątroba wychwytuje nie więcej niż połowę dostarczanej glukozy, a przeważnie znacznie mniej, a poza tym może wytwarzać, zależnie od humoru, dodatkowo glukozę, niezależnie od jej poziomu we krwi - a zwłaszcza pijana wątroba !!! w ostatnich latach wykazano , że ów produkt pośredni powstający w reakcji Maillarda (zmodyfikowane białko) nadal pełni swą funkcję, tyle że nie w pełni rozumu, lecz w pełni wadliwy. Zmienione białko krwi, np. albumina, w znacznym stopniu traci zdolność przyłączania długołańcuchowych kwasów tłuszczowych. Zmienione lipoproteiny (białko plus tłuszcz), które przenoszą we krwi cholesterol, nie są rozpoznawane przez odpowiednie receptory. Oba zjawiska upośledzają więc zdolność organizmu z tłuszczami i cholesterolem, co stanowi czynnik ryzyka dla niektórych chorób serca na tle miażdżycowym (no i co tłuściochy ?). Niektóre białka w organizmie są szczególnie długożyjące ( choć nie nieśmiertelne). Z samej swej natury, jeżeli już zostaną uszkodzone, długo będą zaśmiecać organizm. Do tej grupy należą m.in. krystalina ( w soczewce oka), mielina (osłona nerwów), kolagen (budulec membran). Ostatnio wykazano, że głupia aspiryna chroni białko przed przyłączeniem cukru, czyli blokuje już pierwszy etap reakcji Maillarda. Dlaczego? A bo ja to wiem ? Zresztą nikt nie wie. Być może aspiryna zajmuje dokładnie to samo miejsce, gdzie mógłby przyłączyć się cukier, i blokuje je. W jednym z laboratoriów Oxfordzkich przeprowadzono badania na cukrzykach oraz na osobach obciążonych tą chorobą. Okazało się, że grupa osób zdrowych wielokrotnie zażywała tabletki aspiryny. W dalszym toku badań wykazano, że jedna tabletka dziennie przez pół roku ma już działanie ochronne. a powiedzmy sobie szczerze im poczciwina człowieczyna starszy to gorzej sobie radzi z przyswajaniem glukozy. Jeżeli poziom cukru podniesie się to znacznie dłużej utrzymuje się w organizmie niż chociażby w organizmie swego wnuka. No więc nie zażeraj się jak świnia (przepraszam was kochane świnki) unikaj bardzo słodkich potraw na pusty żołądek i jedz węglowodany jako część posiłku wraz z białkami, tłuszczami i składnikami balastowymi.
produkt zawartość cukru w 100 g produktu
zupa grochowa 10
śliwki suszone 46
sok pomarańczowy 10,2
rodzynki 66,5
naleśniki z serem 23
miód 79,5
majonez 2,7
hamburger 9,5
czekolada wyborowa ( nie wódka !) 62,5
cukier stołowy 99,8
gęś pieczona 0,2
schab pieczony -
befsztyk tatarski -
stek wołowy -
śledź w oleju -

no i wszystko się uzupełnia