Michail
WITAM WSZYSTKICH
Pragnę przedstawić art ze "Sportowca-Atlety" nr2/7 z 1988roku. Jest to art poświęcony podnoszeniu ciężarów,ale zawiera także bardzo istotne wiadomości z zakresu dietetyki sportowej, które warto poznać z perspektywy tak często stosowanej ostatnio wśród kulturystów diety tłuszczowej.
Wiele mówi się i pisze o zapewnieniu członkom kadry olimpijskiej należytych warunków do startu w Seulu. Poniżej publikujemy refleksję doktor ANNY WASILEWSKIEJ z warszawskiego Instytutu Sportu dotyczące sposobu żywienia kadry narodowej ciężarowców w czasie zgrupowania w Zakopanem. Sądzimy, że zawarte w materiale dane dadzą asumpt do jeszcze ściślejszego kontaktu nauki ze sportem. Tu bowiem tkwią nadal największe rezerwy...
"CHLEB CIĘŻAROWY"
Całodzienne wyżywienie ciężarowców na zgrupowaniach stanowily 3 podstawowe posiłki, które zawodnicy spożywają w odstępach nie przekraczających 6 godzin. Jak dotychczas, mimo rozlicznych zaleceń, tylko jedynie COS w Wałczu wprowadził posiłek dodatkowy tzn.II śniadanie(optymalny rozkład całodziennej racji pokarmowej winien być realizowany w postaci 5 posiłków w ciągu dnia tzn.śniadania I i II, obiadu, podwieczorku i kolacji).
Jakościowa ocena sposobu żywienia przeprowadzona na podstawie całodniowych jadłospisów pozwala na zaliczenie wyżywienia sportowców wg. kryteriów podanych przez Kirschnera i wps.(1983), DO KLASY NAJWYŻSZEJ,czyli I. Znaczy to, że codziennie w jadłospisie znajdowało się mleko i jego przetwory. Dwa lub trzy razy dziennie podawano zawodnikom warzywa i owoce. Posiłki z jednoczesnym udziałem białka zwierzęcego i warzyw były spożywane dwu- lub trzykrotnie w ciągu dnia. Jadłospisy te, wykazywały jednak drobne uchybienia np.nie przestrzegano, aby przy daniu mięsnym wieprzowym głównym, jako uzupełnienie do diety podawać mięso wołowe, nie zwracano uwagi na częstotliwość powtarzania tych samych zestawów obiadowych w ciągu 10 kolejnych dni, nie podawano pieczywa ciemnego...
Obliczenia ilościowe natomiast(wykonane przy użyciu tabel zamieszczonych w"Skład i wartość odżywcza produktów spożywczych"aut. J.Piekarska, M.Łoś-Kuczera, PZWL,W-wa 1983) WYKAZAŁY ZNACZNE ODSTĘPSTWA od proponowanych norm wyżywienia dla tej dyscypliny sportu( w przedstawionych poniżej obliczeniach pominięto 5 zawodników, którzy byli na diecie redukującej masę ciała, tzw.wagowiczów). Statystycznie istotne obniżenie w diecie zawartości węglowodanów o 30% w stosunku do wartości proponowanych przez Celejową(1981) czy Nockera(1980). Wzajemny stosunek ilościowy pomiędzy białkiem, tłuszczem i węglowodanami wynosił odpowiednio 1:0,98:2,81 przy zalecanym ogólnie 1:0,99:3,99. Dzienna podaż w CAŁODZIENNEJ RACJI POKARMOWEJ ENERGII I BIAŁKA W PRZELICZENIU NA KG MASY CIAŁA ZAWODNIKA BYŁA WYSOCE NIEPRAWIDŁOWA.
Najkorzystniejszy jest w diecie następujący procentowy udział energii z poszczególnych składników pokarmowych: 12-16%kcal winno pochodzić z białka, 25-31%kcal z tłuszczu, a 53-63% z węglowodanów w zależności od rodzaju dyscypliny sportowej i okresu treningowego(Kozłowski i wsp. 1976). Dopuszczalny jest w całodziennej racji pokarmowej wyższy wskaźnik procentowego udziału energii pochodzącej z białka ogólem. Wskaźnik ten w granicach do 20% uznawany jest jeszcze za fizjologiczny, tzn.nie doprowadzający w organizmie zawodnika do rozrzutnej gospodarki azotem białkowym. Podaż białka zawodnikom kategorii wagowych wyższych powinna być uzupełniona albo metodą indywidualnych wzmocnień białkiem naturalnym(czyli z diety), lub też ogólnie dostępnym obecnie preparatem"Vitamaxima"(producent:Przedsiuębiorstwo Zagraniczne"Atlas" z siedzibą w Warszawie przy ul.Etiudy Rewolucyjnej nr48)
NIE NALEŻY REDUKOWAĆ W CAŁODZIENEJ RACJI POKARMOWEJ WĘGLOWODANÓW! Wiadomo, że węglowodany, a w szczególności glikogen, odgrywają ważną rolę w przemianach energetycznych organizmu. Jest to szczególnie istotne w dyscyplinach sportowych wytrzymałościowo-siłowych(vide: ciężary) bądź szybkościowo-siłowych. Ogół wysiłków krótkotrwałych, a o wysokiej intensywności przebiega częściowoi w warunkach beztlenowych, w których jedynym potencjalnym źródłem energii są właśnie węglowodany!
Badania Bergstroma i wsp.(1970) przy zastosowaniu biopsji(tzn.pobranie próbki mięsni specjalną igłą, a nasępnie wykonanie odpowiednich analiz)wykazały, że w 100g tkanki mięśniowej zawodnika będącego na diecie normalnej(czyli białko, tłuszcz, węglowodany pokrywają wartość kaloryczną pożywienia wg.wkaźnika fizjologicznego) zawierało 1,75g glikogenu, a czas pracy badanych wynosił 126 minut. Dieta tłuszczowa powodowała obniżenie zawartości glikogenu w mięsniach do 0,63g/100g tkanki, a czas pracy efektywnej skrócił się do 59 minut. Dieta zaś bogata w węglowodany, powodowała wzrost zawartości glikogenu do 3,3g/100g tkanki, a badani zawodnicy mogli intensywnie trenować aż 189 minut. WINNO TO PRZEKONAĆ TRENERÓW, LEKARZY, KIEROWNIKÓW DZIAŁÓW ŻYWIENIA W OŚRODKACH SPORTOWYCH, ŻE TENDENCJE ANTYWĘGLOWODANOWE W ŻYWIENIU SPORTOWCÓW SĄ Z GRUNTU BŁĘDNE!
Wytrzymałoiść bowiem we wszystkich jej formach, zwana również "wytrzymałością specjalną", a wymagana we wszystkich dyscyplinach sportowych-jest funkcją zawartości węglowodanów w organizmie. Na koniec kilka ważkich uwa: W PRAKTYCE NALEŻAŁOBY ZWERYFIKOWAĆ ZAPROPONOWANE WCZEŚNIEJ MODELE RACJI POKARMOWYCH(Dział żywienia w COS Zakopane) dążąc do diety "zrównoważonej", a więc uwzględniającej normy fizjologiczne.
Wprowadzenie norm fizjologicznych dla danej grupy sportowców(wzorem NRD) pozwala zaproponować całodzienną rację pokarmową na podstawie danych o rzeczywistym zapotrzebowaniu irganizmu, wyrażonym w gramach danego składnika na kg masy ciała zawodnika z uwzględnieniem wzrostu, ciężaru ciała i wieku. Celowo pomijam zawartość wybranych składników mineralnych(Ca, P, Mg, Fe) i witamin(B1,B2,PP,B6 iC)w pożywieniu sportowców, albowiem zawodnicy otrzymywali preparaty mineralno-witaminowe, które w nadmiarze, pokrywały całodzienne zapotrzebowanie organizmu na ww. składniki.
Warto nadmienić, ża nad właściwym wyżywieniem zawdoników każdej dyscypliny sportowej w COS-ach czuwa całe grono osób od pań z Kalkulacji Działu Żywienia(które dbają o to, aby nie przekroczyć całodziennej stawki wyżywieniowej!), lekarza, szefa zgrupowania czy też dietetyka, który zwykle zajmuje się jadłospisami specjalnymi np.dietami regulującymi wagę ciała. W przypadku tej dyscypliny sportowej(ciężary) jest to zadanie niezwykle trudne i niewdzięczne.
dr.ANNA BALBINA WASILEWSKA
Instytut Sportu Warszawa
------------------
A oto, jak spisali się nasi ciężarowcy na Olimpiadzie w Seulu, przed którą to tak "fachowo" byli karmieni na zgrupowaniu:
W sumie nasi reprezentanci wywalczyli jeden brązowy medal, zajęli dwa czwarte miejsca, dwa piąte, jedno szóste i jedno 7 miejsce. Tylko jeden zawodnik nie zmieścił się w czołowej szóstce. To i dużo i mało, ale nie można pominąć faktu, że był to najsłabszy start naszej reprezentacji ciężarowej w I.O, nie licząc debiutu w Helsinkach w 1952 roku(to statystyka na rok 1988)
Czyli reasumując coś tkwi w tekście pani doktor....
Pozdrawiam wszystkich ambitnych
"Wszystko,co Cię nie zabije czyni Cię mocniejszym"
Michail
Pragnę przedstawić art ze "Sportowca-Atlety" nr2/7 z 1988roku. Jest to art poświęcony podnoszeniu ciężarów,ale zawiera także bardzo istotne wiadomości z zakresu dietetyki sportowej, które warto poznać z perspektywy tak często stosowanej ostatnio wśród kulturystów diety tłuszczowej.
Wiele mówi się i pisze o zapewnieniu członkom kadry olimpijskiej należytych warunków do startu w Seulu. Poniżej publikujemy refleksję doktor ANNY WASILEWSKIEJ z warszawskiego Instytutu Sportu dotyczące sposobu żywienia kadry narodowej ciężarowców w czasie zgrupowania w Zakopanem. Sądzimy, że zawarte w materiale dane dadzą asumpt do jeszcze ściślejszego kontaktu nauki ze sportem. Tu bowiem tkwią nadal największe rezerwy...
"CHLEB CIĘŻAROWY"
Całodzienne wyżywienie ciężarowców na zgrupowaniach stanowily 3 podstawowe posiłki, które zawodnicy spożywają w odstępach nie przekraczających 6 godzin. Jak dotychczas, mimo rozlicznych zaleceń, tylko jedynie COS w Wałczu wprowadził posiłek dodatkowy tzn.II śniadanie(optymalny rozkład całodziennej racji pokarmowej winien być realizowany w postaci 5 posiłków w ciągu dnia tzn.śniadania I i II, obiadu, podwieczorku i kolacji).
Jakościowa ocena sposobu żywienia przeprowadzona na podstawie całodniowych jadłospisów pozwala na zaliczenie wyżywienia sportowców wg. kryteriów podanych przez Kirschnera i wps.(1983), DO KLASY NAJWYŻSZEJ,czyli I. Znaczy to, że codziennie w jadłospisie znajdowało się mleko i jego przetwory. Dwa lub trzy razy dziennie podawano zawodnikom warzywa i owoce. Posiłki z jednoczesnym udziałem białka zwierzęcego i warzyw były spożywane dwu- lub trzykrotnie w ciągu dnia. Jadłospisy te, wykazywały jednak drobne uchybienia np.nie przestrzegano, aby przy daniu mięsnym wieprzowym głównym, jako uzupełnienie do diety podawać mięso wołowe, nie zwracano uwagi na częstotliwość powtarzania tych samych zestawów obiadowych w ciągu 10 kolejnych dni, nie podawano pieczywa ciemnego...
Obliczenia ilościowe natomiast(wykonane przy użyciu tabel zamieszczonych w"Skład i wartość odżywcza produktów spożywczych"aut. J.Piekarska, M.Łoś-Kuczera, PZWL,W-wa 1983) WYKAZAŁY ZNACZNE ODSTĘPSTWA od proponowanych norm wyżywienia dla tej dyscypliny sportu( w przedstawionych poniżej obliczeniach pominięto 5 zawodników, którzy byli na diecie redukującej masę ciała, tzw.wagowiczów). Statystycznie istotne obniżenie w diecie zawartości węglowodanów o 30% w stosunku do wartości proponowanych przez Celejową(1981) czy Nockera(1980). Wzajemny stosunek ilościowy pomiędzy białkiem, tłuszczem i węglowodanami wynosił odpowiednio 1:0,98:2,81 przy zalecanym ogólnie 1:0,99:3,99. Dzienna podaż w CAŁODZIENNEJ RACJI POKARMOWEJ ENERGII I BIAŁKA W PRZELICZENIU NA KG MASY CIAŁA ZAWODNIKA BYŁA WYSOCE NIEPRAWIDŁOWA.
Najkorzystniejszy jest w diecie następujący procentowy udział energii z poszczególnych składników pokarmowych: 12-16%kcal winno pochodzić z białka, 25-31%kcal z tłuszczu, a 53-63% z węglowodanów w zależności od rodzaju dyscypliny sportowej i okresu treningowego(Kozłowski i wsp. 1976). Dopuszczalny jest w całodziennej racji pokarmowej wyższy wskaźnik procentowego udziału energii pochodzącej z białka ogólem. Wskaźnik ten w granicach do 20% uznawany jest jeszcze za fizjologiczny, tzn.nie doprowadzający w organizmie zawodnika do rozrzutnej gospodarki azotem białkowym. Podaż białka zawodnikom kategorii wagowych wyższych powinna być uzupełniona albo metodą indywidualnych wzmocnień białkiem naturalnym(czyli z diety), lub też ogólnie dostępnym obecnie preparatem"Vitamaxima"(producent:Przedsiuębiorstwo Zagraniczne"Atlas" z siedzibą w Warszawie przy ul.Etiudy Rewolucyjnej nr48)
NIE NALEŻY REDUKOWAĆ W CAŁODZIENEJ RACJI POKARMOWEJ WĘGLOWODANÓW! Wiadomo, że węglowodany, a w szczególności glikogen, odgrywają ważną rolę w przemianach energetycznych organizmu. Jest to szczególnie istotne w dyscyplinach sportowych wytrzymałościowo-siłowych(vide: ciężary) bądź szybkościowo-siłowych. Ogół wysiłków krótkotrwałych, a o wysokiej intensywności przebiega częściowoi w warunkach beztlenowych, w których jedynym potencjalnym źródłem energii są właśnie węglowodany!
Badania Bergstroma i wsp.(1970) przy zastosowaniu biopsji(tzn.pobranie próbki mięsni specjalną igłą, a nasępnie wykonanie odpowiednich analiz)wykazały, że w 100g tkanki mięśniowej zawodnika będącego na diecie normalnej(czyli białko, tłuszcz, węglowodany pokrywają wartość kaloryczną pożywienia wg.wkaźnika fizjologicznego) zawierało 1,75g glikogenu, a czas pracy badanych wynosił 126 minut. Dieta tłuszczowa powodowała obniżenie zawartości glikogenu w mięsniach do 0,63g/100g tkanki, a czas pracy efektywnej skrócił się do 59 minut. Dieta zaś bogata w węglowodany, powodowała wzrost zawartości glikogenu do 3,3g/100g tkanki, a badani zawodnicy mogli intensywnie trenować aż 189 minut. WINNO TO PRZEKONAĆ TRENERÓW, LEKARZY, KIEROWNIKÓW DZIAŁÓW ŻYWIENIA W OŚRODKACH SPORTOWYCH, ŻE TENDENCJE ANTYWĘGLOWODANOWE W ŻYWIENIU SPORTOWCÓW SĄ Z GRUNTU BŁĘDNE!
Wytrzymałoiść bowiem we wszystkich jej formach, zwana również "wytrzymałością specjalną", a wymagana we wszystkich dyscyplinach sportowych-jest funkcją zawartości węglowodanów w organizmie. Na koniec kilka ważkich uwa: W PRAKTYCE NALEŻAŁOBY ZWERYFIKOWAĆ ZAPROPONOWANE WCZEŚNIEJ MODELE RACJI POKARMOWYCH(Dział żywienia w COS Zakopane) dążąc do diety "zrównoważonej", a więc uwzględniającej normy fizjologiczne.
Wprowadzenie norm fizjologicznych dla danej grupy sportowców(wzorem NRD) pozwala zaproponować całodzienną rację pokarmową na podstawie danych o rzeczywistym zapotrzebowaniu irganizmu, wyrażonym w gramach danego składnika na kg masy ciała zawodnika z uwzględnieniem wzrostu, ciężaru ciała i wieku. Celowo pomijam zawartość wybranych składników mineralnych(Ca, P, Mg, Fe) i witamin(B1,B2,PP,B6 iC)w pożywieniu sportowców, albowiem zawodnicy otrzymywali preparaty mineralno-witaminowe, które w nadmiarze, pokrywały całodzienne zapotrzebowanie organizmu na ww. składniki.
Warto nadmienić, ża nad właściwym wyżywieniem zawdoników każdej dyscypliny sportowej w COS-ach czuwa całe grono osób od pań z Kalkulacji Działu Żywienia(które dbają o to, aby nie przekroczyć całodziennej stawki wyżywieniowej!), lekarza, szefa zgrupowania czy też dietetyka, który zwykle zajmuje się jadłospisami specjalnymi np.dietami regulującymi wagę ciała. W przypadku tej dyscypliny sportowej(ciężary) jest to zadanie niezwykle trudne i niewdzięczne.
dr.ANNA BALBINA WASILEWSKA
Instytut Sportu Warszawa
------------------
A oto, jak spisali się nasi ciężarowcy na Olimpiadzie w Seulu, przed którą to tak "fachowo" byli karmieni na zgrupowaniu:
W sumie nasi reprezentanci wywalczyli jeden brązowy medal, zajęli dwa czwarte miejsca, dwa piąte, jedno szóste i jedno 7 miejsce. Tylko jeden zawodnik nie zmieścił się w czołowej szóstce. To i dużo i mało, ale nie można pominąć faktu, że był to najsłabszy start naszej reprezentacji ciężarowej w I.O, nie licząc debiutu w Helsinkach w 1952 roku(to statystyka na rok 1988)
Czyli reasumując coś tkwi w tekście pani doktor....
Pozdrawiam wszystkich ambitnych
"Wszystko,co Cię nie zabije czyni Cię mocniejszym"
Michail
PORADY INDYWIDUALNE - www.dobierz-trening.pl
ZAINTERESOWANY PORADĄ - PISZ GG:7426473
Krzysztof Piekarz
ikcetin
