Co można robić w biurze...??

Siedzę 8 godzin za biurkiem przed komputerem, połowę tego czasu sam i przydałoby się tak trochę rozruszać, bo na razie to tylko spacery po biurze robię. Na razie wpadłem na pomysł kupienia ściskaczy coby poćwiczyć przedramię/nadgarstek, co jeszcze można by robić?? Co prawda nikt mi tam nie wchodzi i jestem sam, ale raz na 2 tygodnie lubi wpaść kierownik rejonu zobaczyć co słychać. I trochę dziwnie by wyglądało, gdybym np skakał na skakance albo machał hantlem) Zresztą i tak pracuję w tak zwanym stroju 'formalnym', więc to ze względów oczywistych odpada. chodzę 2 razy w tygodniu na siłownię po 1,5h i 3 razy w tygodniu robię w domu rowerek, więc to ma być tylko uzupełnienie dla rozruszania kości. Ma ktoś jakieś doświadczenia?

Można jeszcze robić ćwiczenia na kark javascript: test('');
javascript: test(''); są bardzo łatwe i nie trzeba sie zbytnio pocić, ale mozna szybko zakwasic miesnie dlatego nie rob tego za duzojavascript: test('');
javascript: test('');
cytuję
"Broda do szyi - Ćwiczenie to jest bardzo proste. Po prostu należy przywieść szczękę dolną jak najblizej szyi. Wprawdzie można by to wykonać opuszczając luźno głowę, nie uzyskalibyśmy jednak pożądanego efektu. Należy zatem napiąć mięśnie na szyi i nimi właśnie ściągnąć brodę do dołu. Odczujemy wtedy pracę mięśnia mostkowego-obojczykowo-sutkowego, przyczepiającego się do tylnej, górnej części żuchwy, a u dołu do końca mostkowego obojczyka i rękojesci mostka. Kiedy uda nam sie opanować prawidłowo tę czynność, możemy położyć się na ławce z głową poza nią. Pozwólmy, aby głowa opadła nieco do tyłu i unieśmy ją, przyblizając znów brodę do szyi. W tym wypadku za obciążenie będzie służyć sama głowa. W miarę nabywania doświadczenia można pokusic się o umieszczenie na czole dwukilogramowego obciążnika, oczywiści odpowiednio go zabezpieczając przed ześlizgnięciem. Nie powinno sie zwiększać obciążenia zbyt gwałtownie.


Prostowanie karku - Ćwicznie to może być wykonywane w różnoraki sposób. Zaczynamy od ułożenia się na ławce z twarzą zwróconą do dołu. Wolno opuszczamy ją na ławkę, a następnie łagodnie podnosimy (nie powinno się dopuszczać do przeprostu). Tutaj również sama głowa służy jako czynnik oporujący. Kiedy poczujemy się pewniej oraz uda się nam rozwinąć nieco siły, można rozpocząć stosowanie obciążenia. Starannie przymocowujemy wtedy dwukilogramowy obciążnik na potylicy i wykonujemy ćwiczenie w ten sam sposób, co bez obciążenia. Nie wolno zwiększać ciężaru zbyt szybko, może to bowiem spowodować poważne konsekwencje.


Zginanie do boku - Stojąc prosto, pozwólmy głowie opaść nieco na bok, a następnie wolno podciągamy ją do góry. Ponieważ w tym wypadku nie możemy liczyć na zbyt duży opór, w drugiej fazie ćwiczenia spróbujmy położyć się na boku, opuścić głowę luźno i unieść ją do poziomu, zrównując jej oś z linią ciała. Ostatecznie możemy przymocować po jednej stronie głowy dwukilogramowy obciążnik.


Obracanie - Czynność ta rzadko jest spotykana w ćwiczeniuach oporujących. A przecież różne dyscypliny sportu wymagają częstych obrotów głowy, powodujących olbrzymi nacisk na kręgi szyjne, nad którymi niekiedy nie da się zapanować. Ponieważ większość z nas nigdy nie uczyła się obracać głowy w kontrolowany sposób, najlepiej jest zacząć ćwiczyć bez jakiegokolwiek obciążenia. Opór można stworzyć przyciskając jedną dłoń do policzka, drugą zaś kontrolując zakres ruchu. Ćwiczenie należy wykonywać wolno i ostrożnie."