Zawodową karierę rozpoczął w czerwcu 2000. Przez pierwsze cztery lata wygrał 27 pojedynki (w tym 24 przed czasem). W 2006 stoczył dwa pojedynki - oba zakończyły się jego zwycięstwem przed czasem. Najpierw 27 lipca pokonał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie byłego mistrza świata WBO w kategorii junior średniej, Bronco McKarta (choć w rundzie czwartej był liczony)[1], a 2 listopada, technicznym nokautem czwartej rundzie zakończył pojedynek z Lenordem Pierrem.
27 stycznia 2007, w pojedynku eliminacyjnym WBC, znokautował w ósmej rundzie Meksykanina, José Luisa Zertuche[3]. W kolejnym pojedynku eliminacyjnym WBC, 19 maja 2007, Pavlik pokonał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Edisona Mirandę[4].
29 września 2007 zdobył tytuły mistrza świata WBC i WBO, pokonując przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Jermaina Taylora, mimo że w drugiej rundzie leżał na deskach, a w momencie zatrzymania walki przegrywał na punkty u wszystkich trzech sędziów. 16 lutego 2008 doszło do walki rewanżowej między oboma pięściarzami. Stawką pojedynku nie były pasy mistrzowskie WBC i WBO, ponieważ strony ustaliły limit wagowy przewyższający kategorię średnią i wynoszący 166 funtów. Walkę wygrał ponownie Pavlik, tym razem na punkty po jednogłośnej decyzji sędziów.
http://pl.
http://pl.
http://pl.
http://pl.
http://pl.
http://pl.
http://pl.
http://pl.
źródło
pl.wikipedia.org
pl.youtube.com
SFD Fight Club & Uderzane
WISŁA KRAKÓW