MK_pate
Cześć,
Mam pewien problem i kilka pytań. Liczę, że ktoś łaskawy postara się uporządkować w mojej głowie pewną wiedzę i uzupełnić braki.
Około trzy lata temu ważyłem 62 kg, przy wzroście 169 cm - wychodzi na to, że jestem ektomorfikiem. Ponieważ wyglądałem bardzo mizernie, kolega, który zna się na rzeczy polecił mi jak zmienić tamtą sytuację. Po przeczytaniu kilku tematów na forum.sfd.pl i zaleceniu się do wskazówek jak ćwiczyć wybrałem się na siłownie. Po dwóch miesiącach trenowania cztery razy w tygodniu przy 5-6 posiłkach, udało mi się przytyć około 0,5kg. To rzecz jasna nie dużo a tak jakoś losy się potoczyły, że przerwałem trening oraz dietę. Waga spadła, natomiast po treningach czułem się rewelacyjnie. Dodać mogę tylko, że jestem chory na tarczyce i łykam euthyrox w małej dawce. Badania moczu zarówno podstawowe jak i posiew mam w idealnych normach.
Przez następne kilka lat jakoś mi się dobrze żyło i nie zwracałem uwagi na to co dzieje się w moim organizmie. Pozostały pewne nawyki z diety: jem tylko ryż (absolutnie nie ziemniaki), uwielbiam ciemny chleb i ubóstwiam piersi (również te z kurczaka ;). Jem dużo bo lubię, nie jestem wybredny i potrafię spokojnie połknąć dwa obiady gdy jest na tyle pieniędzy.
Rok temu, ktoś tam dla żartów kupił mi wagę i tak od czasu do czasu jej używałem. Od tamtego momentu, moja waga zmieniła się. Obecnie z pustym żołądkiem, bez ubrań ważę 67kg (66,7 - 67). Pracę mam siedzącą, nie wymagającą ode mnie dużego wysiłku fizycznego. Uprawiam sztuki walki od dwóch lat (od pół roku niesystematycznie), jednak nie jest to karate ani walki bardziej kontaktowe, które ćwiczyły by jakąś muskulaturę. Troszkę biegałem (3 miesiące) aż się nie okazało, że ten ból w kolanach, to wytarta powierzchnia i biegać już nie mogę (tak zalecił chirurg), przy bieganiu i ogólnie, przy wysiłku fizycznym dużo się pocę i od razu staje się cały czerwony.
Jedyną rzeczą jaka łączy moją wagę sprzed trzech lat (62 kg) z obecną (67) jest fakt, że mam bardzo „wyrobione" nogi, czyt. umięśnione. Mam ładne łydki i duże uda. Bardzo lubię chodzić z aparatem fotograficznym po miastach i praktycznie w ogóle się nie męczę. Natomiast budowa ciała nie jest proporcjonalna. Nogi mam grube, ale klatka piersiowa, ramiona i pysk są szczupłe. Na chwilę obecną zaczyna być widać mi mały brzuszek. Zastanawiam się, czy to co jem jakoś nie odkłada mi się w nogach bo żyjąc w ciągłym ruchu jakoś tam ćwiczę dolne partie ciała. Pytanie jest czy to jest możliwe?
Trochę jestem również zdziwiony, jak to jest możliwe aby przeskoczyć z tych nieszczęsnych 62 kg do 67 bez wysiłku i przede wszystkim bez celowego zamiaru (bo nie zdawałem sobie sprawy ile ważę). Zawsze zależało mi na dobiciu do 72 kg, co kiedyś wydawało się nie możliwe. Teraz najzwyczajniej się zastanawiam, co można z tym zrobić… jak to wykorzystać?
Kolejne pytanie jest dosyć dla mnie ważne. Zakładając, że ten brzuszek (bo mięśniami brzucha nie można tego nazwać) i te nogi to tak naprawdę tkanka tłuszczowa, to spalając ją powinienem stracić na wadze a tego przecież nie chce. Jak do tego podejść?
Mam pewien problem i kilka pytań. Liczę, że ktoś łaskawy postara się uporządkować w mojej głowie pewną wiedzę i uzupełnić braki.
Około trzy lata temu ważyłem 62 kg, przy wzroście 169 cm - wychodzi na to, że jestem ektomorfikiem. Ponieważ wyglądałem bardzo mizernie, kolega, który zna się na rzeczy polecił mi jak zmienić tamtą sytuację. Po przeczytaniu kilku tematów na forum.sfd.pl i zaleceniu się do wskazówek jak ćwiczyć wybrałem się na siłownie. Po dwóch miesiącach trenowania cztery razy w tygodniu przy 5-6 posiłkach, udało mi się przytyć około 0,5kg. To rzecz jasna nie dużo a tak jakoś losy się potoczyły, że przerwałem trening oraz dietę. Waga spadła, natomiast po treningach czułem się rewelacyjnie. Dodać mogę tylko, że jestem chory na tarczyce i łykam euthyrox w małej dawce. Badania moczu zarówno podstawowe jak i posiew mam w idealnych normach.
Przez następne kilka lat jakoś mi się dobrze żyło i nie zwracałem uwagi na to co dzieje się w moim organizmie. Pozostały pewne nawyki z diety: jem tylko ryż (absolutnie nie ziemniaki), uwielbiam ciemny chleb i ubóstwiam piersi (również te z kurczaka ;). Jem dużo bo lubię, nie jestem wybredny i potrafię spokojnie połknąć dwa obiady gdy jest na tyle pieniędzy.
Rok temu, ktoś tam dla żartów kupił mi wagę i tak od czasu do czasu jej używałem. Od tamtego momentu, moja waga zmieniła się. Obecnie z pustym żołądkiem, bez ubrań ważę 67kg (66,7 - 67). Pracę mam siedzącą, nie wymagającą ode mnie dużego wysiłku fizycznego. Uprawiam sztuki walki od dwóch lat (od pół roku niesystematycznie), jednak nie jest to karate ani walki bardziej kontaktowe, które ćwiczyły by jakąś muskulaturę. Troszkę biegałem (3 miesiące) aż się nie okazało, że ten ból w kolanach, to wytarta powierzchnia i biegać już nie mogę (tak zalecił chirurg), przy bieganiu i ogólnie, przy wysiłku fizycznym dużo się pocę i od razu staje się cały czerwony.
Jedyną rzeczą jaka łączy moją wagę sprzed trzech lat (62 kg) z obecną (67) jest fakt, że mam bardzo „wyrobione" nogi, czyt. umięśnione. Mam ładne łydki i duże uda. Bardzo lubię chodzić z aparatem fotograficznym po miastach i praktycznie w ogóle się nie męczę. Natomiast budowa ciała nie jest proporcjonalna. Nogi mam grube, ale klatka piersiowa, ramiona i pysk są szczupłe. Na chwilę obecną zaczyna być widać mi mały brzuszek. Zastanawiam się, czy to co jem jakoś nie odkłada mi się w nogach bo żyjąc w ciągłym ruchu jakoś tam ćwiczę dolne partie ciała. Pytanie jest czy to jest możliwe?
Trochę jestem również zdziwiony, jak to jest możliwe aby przeskoczyć z tych nieszczęsnych 62 kg do 67 bez wysiłku i przede wszystkim bez celowego zamiaru (bo nie zdawałem sobie sprawy ile ważę). Zawsze zależało mi na dobiciu do 72 kg, co kiedyś wydawało się nie możliwe. Teraz najzwyczajniej się zastanawiam, co można z tym zrobić… jak to wykorzystać?
Kolejne pytanie jest dosyć dla mnie ważne. Zakładając, że ten brzuszek (bo mięśniami brzucha nie można tego nazwać) i te nogi to tak naprawdę tkanka tłuszczowa, to spalając ją powinienem stracić na wadze a tego przecież nie chce. Jak do tego podejść?
Krzysztof Piekarz
iza121
Druga spraWA ze to że jesteś szczupły akurat w tym wypadku nie musi oznaczać że jesteś 
