kebula
Od kilku miesięcy próbuję schudnąć, (to nic, że mi nie wychodzi:P, no ale to temat na inny...temat), zmieniłam dietę, ćwiczyłam. to znaczy, od zawsze ćwiczyłam, ale to było kardio, pilates, jogging i takie tam. teraz postanowiłam wziąć się za siłowe. chciałam, naprawdę chciałam się zapisać, ale mój komputer miał inne plany na mój studencki budżet, także...także pozostaje mi ćwiczenie na tym, co mam. A mam: piłkę, gumę gimnastyczną ("aż" czerwoną) oraz uwaga, teraz najmocniejsze: ciężarki o żenującej wadze (były mi potrzebne do ćwiczeń korekcyjnych, tak jak i taśma) i zabójczy hantel dla większości laików- jedna szczuka pięciokilogramowego żelaza^^. planuję powiększyc moją kolekcję o drążek, no ale w sumie..to wszystko. Nie chcę też zagracać pokoju, bo nie mieszkam u siebie w domu i będzie problem z wywożeniem sprzętu (że o składowaniu nie wspomnę).
oczywiście, nie planuję na tym ćwiczyć do końca życia, ale aż do maja to sobie mogę pomarzyć o karneciku. no ale w międzyczasie, chciałabym dalej ćwiczyć, ale z głową, a nie tak, jak do tej pory. da się na tym, co mam?
oczywiście, nie planuję na tym ćwiczyć do końca życia, ale aż do maja to sobie mogę pomarzyć o karneciku. no ale w międzyczasie, chciałabym dalej ćwiczyć, ale z głową, a nie tak, jak do tej pory. da się na tym, co mam?
Niema nic gorszego niż bycie więźniem własnej głowy, pędzić za ideałem którego nie istnieje kosztem wszystkiego: zdrowia, relacji przyjacielskich/rodzinnych, kosztem bezcennych minut życia, które nigdy nie wrócą..
aktualny dziennik: http://www.sfd.pl/Kebula_w_remoncie_part_2-t1142515.html
Krzysztof Piekarz
UNKNOVVN
Anonim
