Autor artykułu:
Łukasz Kowalski jest doktorantem w Katedrze Dietetyki Wydziału Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji SGGW. Prowadzi indywidualne konsultacje i seminaria dietetyczne. Jest także autorem kilkudziesięciu artykułów dotyczących żywienia i aktywności fizycznej opublikowanych w czasopismach, takich jak: Kulturystyka i Fitness Sport dla Wszystkich, Fitness Authority oraz Muscular Development.
kontakt: http://180rekompozycja.pl
Powszechność występowania celiakii i NCGS
Celiakia jest chorobą autoimmunizacyjną, charakteryzującą się trwałą nietolerancją glutenu. Przypadłość ta prawdopodobnie dotyczy 1-2% populacji ogółem. Z kolei NCGS według publikacji Sapone i wsp., 2010 i 2011 może występować nawet 5 razy częściej niż celiakia i dotyczyć 6-7% populacji ogółem. W przypadku NCGS konsumpcja pokarmów zawierających gluten może wywoływać objawy zbliżone do obserwowanych u pacjentów z celiakią: bóle brzucha, egzema, bóle głowy, "zamglony umysł", zmęczenie, biegunki, depresja, anemia, drętwienie rak i nóg oraz bóle stawów (według obserwacji poczynionych w Center for Celiac Research and Treatment). Wymienione objawy zdecydowanie mogą zmniejszać komfort życia, ale również ich występowanie może utrudniać kształtowanie sylwetki i poprawianie wyników sportowych.
W oparciu o wnioski z wspomnianych publikacji niestety obecnie brakuje obiektywnych testów diagnostycznych NCGS. W powszechnie stosowanych testach oceniana jest najczęściej jedynie reakcja układu odpornościowego na alfa-gliadynę. Wzrost przeciwciał może być stymulowany przez inne komponenty glutenu i pszenicy, m.in. gamma i omega gliadynę, gluteninę oraz aglutyninę z kiełków pszenicy, co ostatnio zostało potwierdzone w badaniu Vojdani i wsp., 2013. Nadal wartościowym narzędziem pozwalającym diagnozować NCGS pozostaje dieta eliminacyjna.
Konsekwencje związane z konsumpcją glutenu przy celiakii lub NCGS
Procesy zapalne wywoływane przez przeciwciała przeciw komponentom glutenu i pszenicy mogą stanowić przyczynę dla szeregu chorób autoimmunizacyjnych, włączając cukrzyce typu I, chorobę Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów a także chorób, w których w efekcie autoimmunizacji układ odpornościowy zwraca się przeciwko strukturom układu nerwowego (np.: stwardnienie rozsiane).
Przekonujące dowody wspierające przekonanie, że gluten poprzez różne mechanizmy może wywierać negatywny wpływ na układ nerwowy zostały zamieszczone w publikacji przeglądowej: "The gluten syndrome: a neurological disease." Jednocześnie w ostatnio przeprowadzonym badaniu Vojdani i Tarash, 2013 zaobserwowali silne reakcje między przeciwciałami przeciw antygenom glutenu a białkami układu nerwowego (m.in. białkami móżdżku). Odnotowany wpływ może być warunkowany poprzez zjawisko molekularnej mimikry prowadzące do rozwoju reakcji krzyżowej. W tej sytuacji struktury układu nerwowego ze względu na podobieństwa w sekwencjach aminokwasów mogą być mylnie postrzegane przez układ odpornościowy jako antygeny glutenu. Przypomnę, że móżdżek jest częścią mózgowia odpowiadającą za koordynację ruchów i utrzymanie równowagi ciała.
Ciąg dalszy: http://potreningu.pl/artykuly/3027/gluten--zmartwienie-tylko-dla-osob-z-celiakia