p-aR-ker
900 kg u Szymkowiaka pękłoby w ub. roku na ME - Romek zrobił wtedy 875 kg, a startował po prowadzeniu zawodników. Znojka na tych zawodach nie było, więc nie przejął czarnej roboty by odciążyć trenera-zawodnika.
Moje wcześniejsze dywagacje nie negują możliwości startu Szymkowiaka na seniorach, gdzie wynik 900 kg dużo znaczy. Jest tylko sporo zawodników w nmiższych kategoriach: Stanaszek, Wszoła, Śledź, Kępczyński, dwóch Olechów, Spychała. Tu się nie da siedzieć z założonymi rękami i dumać o swoim wyniku! W czasie gdy startuje Stanaszek grzać się musi Wszoła i Śledź (lub startuje Stanszek i Śledź, a grzeje się Wszoła), gdy dojdzie Kępczyński, będzie czterech zawodników na raz do startu. Jedna osoba nie podoła temu zadaniu! Dlatego start na weteranach dawałby komfort pracy i pewien luz psychiczny, bo weteranów startuje mniej liczna ekipa i mógłby się nimi zająć ktoś inny.
Sama praca przy zawodnikach , prawdę powiedziawszy, nie jest czarna, a można powiedzieć, że satysfakcjonująca, szczególnie gdy zawodnicy robią rekordy życiowe. A gdy ruszanie makówką trenera pozwala skoczyć dzięki temu parę oczek wyżej delikwentowi pod opieką, to satysfakcja powinna być jeszcze większa.
Czarna może ona być gdy trzeba puszczać jednego lub 2 zawodników i jednocześnie b i e g a ć do innego na rozgrzewce. Historia zna takie przypadki, że dres kadrowy można było wyrząć z potu, a gdyby trener nie był wybiegany, to zawodnikowi przepadłby start. A jeśli dodać do tego ustalenie taktyki w martwym ciągu, gdzie w jednej chwili można spaść nawet kilka oczek w dół, jeśli się nie dopilnuje kalkulacji - to praca taka jest niewdzięczna. Choć satysfakcja wielka w przypadku powodzenia lataniny!
Moje wcześniejsze dywagacje nie negują możliwości startu Szymkowiaka na seniorach, gdzie wynik 900 kg dużo znaczy. Jest tylko sporo zawodników w nmiższych kategoriach: Stanaszek, Wszoła, Śledź, Kępczyński, dwóch Olechów, Spychała. Tu się nie da siedzieć z założonymi rękami i dumać o swoim wyniku! W czasie gdy startuje Stanaszek grzać się musi Wszoła i Śledź (lub startuje Stanszek i Śledź, a grzeje się Wszoła), gdy dojdzie Kępczyński, będzie czterech zawodników na raz do startu. Jedna osoba nie podoła temu zadaniu! Dlatego start na weteranach dawałby komfort pracy i pewien luz psychiczny, bo weteranów startuje mniej liczna ekipa i mógłby się nimi zająć ktoś inny.
Sama praca przy zawodnikach , prawdę powiedziawszy, nie jest czarna, a można powiedzieć, że satysfakcjonująca, szczególnie gdy zawodnicy robią rekordy życiowe. A gdy ruszanie makówką trenera pozwala skoczyć dzięki temu parę oczek wyżej delikwentowi pod opieką, to satysfakcja powinna być jeszcze większa.
Czarna może ona być gdy trzeba puszczać jednego lub 2 zawodników i jednocześnie b i e g a ć do innego na rozgrzewce. Historia zna takie przypadki, że dres kadrowy można było wyrząć z potu, a gdyby trener nie był wybiegany, to zawodnikowi przepadłby start. A jeśli dodać do tego ustalenie taktyki w martwym ciągu, gdzie w jednej chwili można spaść nawet kilka oczek w dół, jeśli się nie dopilnuje kalkulacji - to praca taka jest niewdzięczna. Choć satysfakcja wielka w przypadku powodzenia lataniny!
