Zastarzałe nieodprowadzone zwichniecie stawu barkowego

Witam
Jakies pol roku temu złapałem kontuzje , podwichniety bark(na badaniu USG wyszlo zerwaniem więzozrostu barkowo-obojczykowego 3 stopnia)
Niestety oprócz zdiagnozowania nic z tym nie robiłem.Do lekarza poszedłem po 2 tygodniach ,wiec na nastawienie było już za późno.
W zasadzie nic z tym potem nie robilem ,staralem sie tylko oszczedzac reke,W sumie odzyskałem zakres ruchów prawie w 100 procentach,ale
No wlasnie nie moge jeszcze cwiczyc
Odczuwam umiarkowany bol gdy robie zwykle pompki
To samo mam gdy wykonuje podciaganie nachwytem
Co ciekawe ,przy podciaganiu podchwytem nie odczuwam zadnego dyskomfortu

Oczywiscie mam widoczny efekt klawisza ,oraz lopatka jest jakby lekko uniesiona
Moje pytanie jest proste
Mozecie polecic jakiegos fizjoterapeute sportowego,lekarza w Wawie
Moze uda sie jakos cwiczeniami doprowadzic do pelnej sprawnosci,

Z tego co pamiętam zerwanie 3 stopnia to zerwanie wszystkich więzozrostów, nic się nie da zrobić, trzeba zdrutować i zszyć lub zrobić artroskopię, ale nie wiem czy prywatnie. Za parę lat patrząc w lustro będziesz żałował, że nie pocierpiałeś miesiąc z drutami. Idź do lekarza ortopedy i ciśnij o operację.
Cytat:
"Uraz pierwszego stopnia leczy się zachowawczo. Zaleca się odpoczynek, przykładanie lodu, używanie łagodnych środków przeciwbólowych oraz unieruchomienie w temblaku. Ważne jest jak najwcześniejsze wykonywanie ćwiczeń w pełnym zakresie ruchu oraz powrót do aktywności sportowej. Uważa się, że typ II uszkodzenia powinien być leczony w podobny sposób, jednak przesunięcie obojczyka o ½ jego szerokości wymaga tapingu oraz unieruchomienia na 2-3 tygodnie, a dźwiganie czy sporty kontaktowe możliwe są dopiero po 6 tygodniach.

Najcięższe uszkodzenia z dużym przemieszczeniem obojczyka oraz rozerwaniem aparatu więzadłowego powinno leczyć się operacyjnie. Leczenie zachowawcze w takim przypadku przeważnie daje wyniki satysfakcjonujące u osób, które nie są zbyt aktywne. Nie pojawiają się żadne dolegliwości w czasie wykonywania czynności dnia codziennego. Sportowcy jednak muszą być potraktowani specjalnie. Oni po leczeniu zachowawczym mogą mieć dolegliwości w czasie mocnego obciążania stawu, np. w czasie rzucania oszczepem, oraz są narażeni na rozwój zwyrodnienia stawu barkowo-obojczykowego w przyszłości."