sophie.
Cześć! Mam problem związany z koniecznością przybrania na wadze - ale najpierw moja mała historia: po dość (bardzo) niemądrym odchudzaniu i otarciu się o zaburzenia odżywiania, zatrzymałam się na wadze 44 kg przy wzroście 170 cm (wiek - niedługo 16 lat). Po paru miesiącach zdecydowałam się pójść do dietetyczki, bardzo fajnej babki zresztą. Okazało się, że mam 8% tkanki tłuszczowej (podobne tyle co skoczkowie narciarscy :P), na co powiedziała mi że tak optymalnie powinnam mieć ok. 15%. No i że na początek postaramy się dobić do 50kg. Wyliczyła mi zapotrzebowanie 1500 kcal (bo sportów nie uprawiam) i nakazała jeść 2500 kcal, co wychodziło mi średnio :P Od tamtej pierwsze wizyty byłam u niej raz, po miesiącu, z wagą 45 kg i bf 10,8%. Teraz ważę 46 kg, ale nie wiem ile dokładnie tych procentów mam.
I tutaj myślę nad jedną rzeczą: pewnie przydałoby mi się jeszcze trochę tkanki tłuszczowej, chociażby po to żeby uregulować miesiączkę której nie miałam dawno że ho ho. Poza tym mam kościste ręce, płaską klatkę piersiową i niestety wystające ramiona. Już naprawdę wolałabym mieć trochę krągłości na biodrach czy moich strasznych łokciach :P W związku z tym nie boję się kalorii, psychikę już praktycznie wyleczyłam, ale dalej nie chciałabym być otłuszczona w brzydki sposób, a najbardziej nie chciałabym mieć opony na brzuchu a reszty ciała dalej chudej. Czy jest jakaś metoda, żeby się tego wystrzec? Czy sęk leży w diecie, ćwiczeniach, czy to tylko i wyłącznie kwestia genów?
Tak btw. dietetyczka zaleciła mi, oprócz typowego jedzenia kasz, ryżu, makaronów & białka & warzyw, dodawanie np. serka mascarpone do koktajli, jedzenie zdrowych słodyczy typu chałwa, no i powiedziała mi że raczej nie muszę sobie nic odmawiać. Czy to naprawdę takie piękne? ;) Bo bardzo nie chciałabym musieć pilnować proporcji b/t/w i iść w jakąś monodietę typu ryż z kurczakiem 3 razy dziennie (chociaż mięsa i tak nie jadam). Bardzo proszę o radę, bo w tym "chcę (nie)chcę przytyć" miotam się już długi czas i naprawdę męczy mnie myślenie o jedzeniu, po tym wszystkim co kiedyś ze sobą robiłam.. :P
I tutaj myślę nad jedną rzeczą: pewnie przydałoby mi się jeszcze trochę tkanki tłuszczowej, chociażby po to żeby uregulować miesiączkę której nie miałam dawno że ho ho. Poza tym mam kościste ręce, płaską klatkę piersiową i niestety wystające ramiona. Już naprawdę wolałabym mieć trochę krągłości na biodrach czy moich strasznych łokciach :P W związku z tym nie boję się kalorii, psychikę już praktycznie wyleczyłam, ale dalej nie chciałabym być otłuszczona w brzydki sposób, a najbardziej nie chciałabym mieć opony na brzuchu a reszty ciała dalej chudej. Czy jest jakaś metoda, żeby się tego wystrzec? Czy sęk leży w diecie, ćwiczeniach, czy to tylko i wyłącznie kwestia genów?
Tak btw. dietetyczka zaleciła mi, oprócz typowego jedzenia kasz, ryżu, makaronów & białka & warzyw, dodawanie np. serka mascarpone do koktajli, jedzenie zdrowych słodyczy typu chałwa, no i powiedziała mi że raczej nie muszę sobie nic odmawiać. Czy to naprawdę takie piękne? ;) Bo bardzo nie chciałabym musieć pilnować proporcji b/t/w i iść w jakąś monodietę typu ryż z kurczakiem 3 razy dziennie (chociaż mięsa i tak nie jadam). Bardzo proszę o radę, bo w tym "chcę (nie)chcę przytyć" miotam się już długi czas i naprawdę męczy mnie myślenie o jedzeniu, po tym wszystkim co kiedyś ze sobą robiłam.. :P
Krzysztof Piekarz
Corum
