Anonim
Kontuzjowany bokser często z różnych przyczyn nie chce udać się na pogotowie. Jednak kiedy zostaje odesłany na pogotowie przez lekarza ringowego, na ogół dzieje się tak z istotnego powodu. Oczywiście bokser - NIE JEGO MENEDŻER LUB TRENER - ma prawo odmówić zabiegu, ale z kilku przyczyn odradzam takie podejście.
Po pierwsze my lekarze jesteśmy wyszkoleni w rozpoznawaniu urazów, którymi należy zająć się natychmiast od tych, które mogą zaczekać aby z czasem lepiej ocenić ich rozmiar. Nie wszystkie urazy np. rąk wymagają analizy rentgenowskiej i natychmiastowej operacji. Jednak im szybciej zostanie wykonana diagnoza urazu tym lepiej.
Drugi argument za udaniem się na pogotowie natychmiast po walce, jeśli odniosłeś w niej uraz, nie ma związku z ze stanem zdrowia ale praktyką placówek zdrowia. Jeśli pojawisz się tam zaraz po walce z krwawieniem czy obrzmieniem np. stawu to jest bardzo prawdopodobne, że lekarz przyjmie Cię od razu. Jeśli pojawisz się trzy dni później to będziesz czekał w kolejce. Oczywiście problem kolejki może rozwiązać też opłacenie dodatkowej opieki/ubezpieczenia przez promotora i to jest rekomendowane podejście.
Najważniejszym argumentem za udaniem się na diagnozę lekarską natychmiast po walce w przypadku pewnych urazów (przede wszystkim urazów głowy i głębokich rozcięć) jest ich możliwy długotrwały negatywny wpływ na wasze zdrowie. Oto lista przypadków, które mogą wymagać wizyty w szpitalu:
URAZ GŁOWY - Każda poważna utrata świadomości czy zmiana stanu psychicznego po walce wymaga natychmiastowej wizyty na pogotowiu z tomografem lub USG. Podobnie trwały ból głowy, wymioty lub problemy ze wzrokiem mogą być oznaką poważnego wstrząsu mózgu lub, jak w większości przypadków śmierci na ringu, wylew podtwardówkowy (wylew krwi w pewnej części mózgu), którą można czasami operować jeśli się ją wykryje odpowiednio wcześnie.
ROZCIĘCIA - Z zasady każde rozcięcie, z którego krwawienia nie można zatrzymać; które jest na wrażliwej części twarzy (np. powieka); którego krawędzie zostały podczas walki „zatkane" bandażem, który mógł być zanieczyszczony (pot, wazelina itp.) POWINNO być oczyszczone i zszyte przez lekarza. Rozcięcia twarzy na ogół nie poddają się łatwo infekcji a bokserzy na ogół nie przejmują się za bardzo konsekwencjami kosmetycznymi rozciąć (chociaż niektórzy bardzo dbają o swój „hollywoodzki" wygląd), im wcześniej rana jest opatrzona tym lepiej.
SKRÓCONY ODDECH - Chociaż nie spotkałem się przez 15 lat swojej ringowej praktyki z przypadkiem odmy płucnej (pęknięcia płuca) w wyniku złamania żebra po silnym ciosie na korpus, ale jest całkiem realne zagrożenie. Objawy nigdy nie powinny być lekceważone nawet jeśli okaże się, że wynikają tylko z hiperwentylacji płuc na skutek złości po przegranej walce.
BÓLE BRZUCHA - Bokser odczuwający bóle w lewej górnej części brzucha po ciosach na tułów może wymagać szybkiej diagnozy, czy nie uległa uszkodzeniu śledziona, organ wewnętrzny najbardziej wrażliwy na uderzenia. Może wystąpić także opóźnione pęknięcie śledziony (nawet kilka tygodni później) a jego objawami są na ogół zawroty głowy spowodowane utratą krwi. Każdy trwały ból brzucha po walce wymaga wizyty w placówce z laboratorium analitycznym i urządzeniem do analizy rentgena.
KREW W MOCZU - Całkiem często bokser ma krew w moczu zaraz po walce w wyniku pęknięcia tkanki mięśniowej i małych urazów nerek. Są to na ogół mikroskopijne urazy i mijają z czasem i wymianą płynów. Jeśli krwawienie nie ustaje, bokser powinien udać się do urologa lub na pogotowie.
BÓL KOŚCI LUB STAWÓW - Jeśli lekarz ringowy umie nastawiać stawy - na ogół ramienia lub łokcia - i nie ma widocznego naruszenia nerwów lub naczyń krwionośnych, bokser może spokojnie udać się następnego dnia do chirurga. To samo dotyczy pęknięcia więzadła kostki lub kolana. Jednak uszkodzenie kończyny, które charakteryzuje się znaczną deformacją lub ma wpływ na nerwy (ścierpnięcie lub mrowienie) lub arterie (zimno, blada skóra i brak pulsu) muszą być NATYCHMIAST poddane analizie szpitalnej.
DEPRESJA LUB ZMIANY NASTROJU - Może to się wydać komuś szokujace ale według mnie, nie wszyscy bokserzy są normalni pod względem psychicznym (oczywiście nie są tacy także wszyscy lekarze). Jeśli u siebie lub innego boksera rozpoznasz znaczące zmiany nastroju lub depresję (utrata apetytu, wzrost spożycia alkoholu/leków, płacz itp.) nie wahaj się poprosić o pomoc. Jeśli jest jakiekolwiek ryzyko zachowań samobójczych, bokser musi być przewieziony do szpitala lub poddany pomocy psychologa w przychodni.
Na szczęście większość bokserów nigdy nie będzie musiała udać się na pogotowie. Ale zbytni upór i głupota w stosunku do wizyty w szpitalu może nieść poważne konsekwencje zdrowotne, łącznie ze śmiercią co zdarza się coraz rzadziej ale ma miejsce.
Domenic Coletta, lekarz medycyny
"Nie narzekam chociaz jestem nizszy niz Cleant Eastwood, chociaz nigdy nie dolacze do grona kulturystow, chociaz nie znam setek przyslow. Nie narzekam, bo fruzie wola optymistow!" [Lona]
Krzysztof Piekarz
g4bb3r
