Poquelin
Historia miała miejsca 2 lata temu. Pomagałem babci wnieść opał do szopy, poprosiła mnie też o wyniesienie kilku dość solidnych drzwi, tak też uczyniłem. Na drugi dzień odczuwałem stawy kolanowe, przy całym możliwym zakresie ruchu. Po raz pierwszy w życiu poczułem, że mam kości jak z kruchej słomy. Gdybym wykonał np. skok z większej wysokości, pewnikiem by coś chrupnęło. Wpadłem w lekką panikę, bo nigdy w życiu nogi mnie nie bolały, a robiłem bardziej obciążające nogi rzeczy, chociażby typowy trening siłowy. Specjalista (skądinąd dobry) powiedział, że to przeciążenie i że może przejść samo, jeśli nie, to mogę sobie zaaplikować zastrzyki w kolano, ale czytałem opinie ludzi, że jest to raczej czasowa ulga (chyba, że tylko u osób starszych tak się dzieje). Od tego czasu minęły 2 lata kolana jak bolały tak bolą, co jest dość żałosnym uczuciem w tym wieku (27 lat, niby zdrowy chłop). Jeśli totalnie nic nie robię, to jakoś tam jest, ale jeśli złapię się za jakiś wysiłek, nogi odzywają się już za kilka godzin (uczucie pieczenia i ogólnej słabości). Czasami jest tak, że i przy "nic nie robieniu" dochodzi to wredne uczucie pieczenia. No i ja się pytam co jest grane i jak to tałatajstwo wyleczyć. Sam lekarz już mi za wiele nie powiedział, oprócz tego, że jak chcę, to może zapisać mnie na rehabilitacje (nie skorzystałem, głównie dlatego, że zapewnił mnie, że nie jest to nic poważnego). Naprawdę żenada, bo nie idzie nic poćwiczyć, ani też chwycić się pracy fizycznej, normalnie quasi kalectwo. Wklejałem wyniki badań na różnych stronach medycznych, ale każdy mi odpowiadał, że poza przeciążeniem nic tam nie ma. A były czasy, kiedy uczyłem się robić pompki na jednej nodze, naprawdę dałbym wiele, żeby znowu poczuć tę siłę w przysłowiowych kulasach. Jestem w kropce. A 2 lata zleciały - wiadomo, raz było gorzej, raz lepiej, a człowiek lubi się oszukiwać, byleby tylko nie ganiać po lekarzach.
Zmieniony przez - Poquelin w dniu 2016-02-25 22:35:58
Zmieniony przez - Poquelin w dniu 2016-02-25 22:35:58
Krzysztof Piekarz
BPL-G
