UFC Fight Night 157: Jessica Andrade vs Weili Zhang

Reporter

„Wiesz, że jest zawodnik, który rzuca wyzwania wielu zawodniczkom, Henry Cejudo. Nazywa się Triple C i wyzwał do pojedynku Valentinę Shevchenko. Czy byłabyś zainteresowana walką z nim?”

Weili Zhang

„Tak, on może ze mną walczyć, ale najpierw musiałby polecieć do Tajlandii i stać się, cóż, musiałby przejść proces zmiany płci. Wówczas przywitałabym go lub ją w kobiecej dywizji.”

Henry Cejudo

„Och, więc teraz jesteś komediantką, Weili? Cóż, daj mi znać, kiedy będziesz gotowa na prawdziwą rywalizację i również możesz ugiąć kolano przed Triple C!”

Weili Zhang

„Witam w kobiecej dywizji, ledwo mogę sobie wyobrazić, że nosisz sportowy biustonosz w Oktagonie, Henry Cejudo”.

Weili Zhang

„Tak, na pewno zawalczyłabym z Shevchenko. Zawsze jestem gotowa walczyć z silnymi przeciwniczkami, to sprawia, że lubię ten sport i będzie to dla mnie dobra okazja do nauki od nich”.

Jacob2904

Teraz jak się nie promuje homoseksualizmu to się traci. Wszystkie aktoreczki/aktorzy/piosenkarki itd. muszą to promować. Nie chodzi o to, że mam coś tam do homo. Niech się bawią w swoim domu. Jednak LGBT to skrajnie upolityczniona organizacja. Najpierw legalizacja związków homo. Ludzie kiedyś byli przeciw teraz są za. Potem adopcje przez homo, też ludzie się coraz bardziej zgadzają. Potem decydowanie o tym jaką ma mieć dzieciak płeć i niech zdecyduje w wieku 5 lat jakiś chłopiec, że ma być dziewczynką, bo jakaś tam matka i ojciec są szurnięci. Potem obniżenie wieku współżycia. W końcu i tak zalegalizują pedofilię. Będą to przecież argumentować, że jeśli 10-latka zgadza się na współżycie z trzydziestolatkiem to nie ma sensu stawać na drodze ich "miłości". Stopniowo granicę są przesuwane. Ludzie myślą, że jak ktoś jest przeciwko LGBT to zaraz by ucinał homoseksualistom głowy jak w Arabii Saudyjskiej czy Iranie.

Jessica Andrade

„Czekałam na spokojną chwilę, aby napisać do Was. Chcę podziękować wszystkim prawdziwym fanom i przyjaciołom za całe ich wsparcie! Nie jestem smutna, zrobiliśmy wszystko jak należy, byłam bardzo dobrze wytrenowana i skupiona, to była jedna z tych walk, na które lepiej się przygotowywałam, ale niestety najpierw Zhang trafiła mnie ręką i upadłam, potem nadeszła seria ciosów łokciami z których wyszłam i próbowałam się zregenerować, ale wkrótce dołożyła kolano, a potem nie można było kontynuować walki. Nie wstydzę się tego, bo to się zdarza wszystkim zawodnikom pewnego dnia, stało się to z Aldo, Joanną, Cyborgiem, Andersonem Silvą, Juniorem Cigano. Mój mistrz Gilliard Parana i cała drużyna Parana Vale Tudo wykonała pracę dobrze! Nie mamy nic do powiedzenia ani do poprawienia, a przynajmniej myślimy, że nie mogliśmy zrobić tego lepiej, bo zrobiliśmy to, co najlepsze! Czym byłyby zwycięstwa, gdybyśmy nie poczuli gorzkiej porażki? Mistrzem czynią nie tylko zwycięstwa, to nie była moja pierwsza porażka i na pewno nie będzie ostatnia. Wiem jak sobie z tym wszystkim poradzić, z tą lawiną krytyki i absurdu ze strony moich rodaków. Chcę tylko zostawić tę wiadomość. Do krytyków, „NIKT NIE TRENUJE I NIE WCHODZI DO OKTAGONU, ABY PRZEGRAĆ”. Ale zawód, który wybrałam ma wpisane to ryzyko. Wrócimy silniejsi! I nie jesteśmy na dnie, bo to nie koniec czegoś, tylko świeży początek. Mam solidną karierę z 27 walkami, byłam pierwszą Brazylijką, która walczyła w Oktagonie UFC. Jestem weteranką w tym wydarzeniu i w świecie kobiecego MMA. Dziś stałam się numerem 1 na świecie, tak, bo nade mną jest tylko mistrzyni Weili Zhang, która walczyła bardzo dobrze! I ona zasługuje na tytuł. Pozostajemy na szczycie, bo tam jest nasze miejsce, a życie toczy się dalej! Mam u boku niesamowitych ludzi, nie mogę się doczekać, aby wrócić do domu i odpocząć, pobyć trochę z przyjaciółmi i rodziną, bo ci, którzy nas znają naprawdę wiedzą, że te ostatnie miesiące nie były łatwe. 8 trudnych miesięcy ciężkiej pracy, ale wszystko było tego warte. Dziś śpię spokojnie, bo moja praca była dobrze wykonana, dałam wiele radości brazylijskiemu narodowi i nie mam się czego wstydzić”.

Jessica Andrade

„Jestem bardzo dumna z tego, co zrobiłam. Poradziłam sobie ze zmianą strefy czasowej, aby przebyć całą drogę tutaj i walczyć z nią. Trafiła dobrym ciosem. Nigdy wcześniej nie zostałam znokautowana, a ona to zrobiła. Kto wie, może pewnego dnia będę mogła się z nią znowu spotkać i wtedy będziemy miały prawdziwą walkę”.

Jessica Andrade

„Poczułam cios, potem przyszły łokcie. Zamroczyło mnie, potem wróciła mi świadomość i ponownie mnie zamroczyło. Nie było wiele miejsca do zrobienia czegokolwiek. Nie mogłam pracować nad agresywnością, uderzeniami. Te kilka ciosów, które jej zadałam, poczuła je. To część tej pracy, jednego dnia wygrywasz, drugiego dnia przegrywasz”.