Postrzeganie siłowni 20 vs 30 lat

Witam, nie byłem kilka lat na forum, teraz trafiłem tu przypadkiem i o dziwo udało mi się zalogować na jedno z moich kont podobcznych które miałem tutaj, ma ono 15 lat. Mam 31 lat tak więc mając 15 lat rozpocząłem przygodę z siłownią a w wieku 16 przybyłem na forum sfd Gdy zobaczyłem ile lat zleciało to naszły mnie pewne refleksje na temat siłowni, ciała itp Przypomniałem sobie swoje postrzeganie kiedyś i dziś.

Aktualnie nie trenuje. Chciałbym za jakiś czas wrócić do treningów jednak bardziej od siłowni podoba mi się pływanie. Mój były staż treningowy to 9 lat z dietą i suplementami. (14-23) Potem już sporadycznie.

Tutaj chciałem zrobić małe zestawianie postrzegania siłowni i kultu ciała z mojej perspektywy w wieku 15-25 i osoby po 30.
Zaznaczam że nie ma to na celu gloryfikowania lub degradowania tego stylu, życia. Każdy jest kowalem własnego losu i jeśli jest szczęśliwy trenując/nie trenując to bardzo dobrze, przedstawiam tu tylko mój punkt widzenia i jestem ciekawy jak osoby w podobnym wieku postrzegają inaczej niż kiedyś treningi.

Masa:

Nastolatek: Jeden z głównych celów treningu, matka wszystkich innych celów ćwiczeń, wymarzone kilogramy wielkość. Im większe przyrosty tym lepsze samopoczucie, sprawdzanie masy i obwodów co miesiąc/dwa. Utrata masy podczas chorób redukcji i innych sytuacji przyprawiała o dreszcze.

30+ : Zauważenie iż mój organizm ma chyba ustaloną dokładną wagę na poziomie genetycznym i odstępstwa od tej wagi na plus czy minus są walką z organizmem i zawsze po zaprzestaniu spożywania nadmiaru lub zmniejszonej ilości kcal organizm będzie próbował wrócić do tej wagi. To już akurat kilka lat wcześniej wiedziałem. Aktualnie w takim wieku w życiu w biegu nie widzę sensu narzucania na siebie kolejnych kilogramów "zbędnej" masy mięśniowej.
Zrozumienie iż większa niż normalna masa nie pomaga w życiu a często wręcz przeciwnie.


SAA:

Nastolatek: Wielki przeciwnik, nigdy nie brałem nic poza suplementami, uważałem że to droga na skróty i powinno się zostawić zawodowcom, amatorzy nie powinni sobie niszczyć zdrowia.

30+: Każdy posiada własne ciało i powinien kierować się własnymi celami pasjami, chęciami. Nadal uważam, że SAA jest bez sensu dla amatorów, jednak nigdy bym nie oceniał ani nie krytykował, takich trenujących.

Dieta:

Nastolatek: Stalowa dieta kcal wyliczone, masa musi iść.

30+: Warto racjonalnie jeść dla zdrowia, jednak ustalanie kcal posiłków to niewolnictwo które sam sobie bym zgotował.



Miał to być dłuższy post jak na taki temat, ale muszę wyjść i nie zdążyłem więcej. Potem dopiszę inne punkty i rozwinę aktualne.
Zapraszam do podobnych refleksji seniorów.

Ja miałem takie przygody :)

NASTOLATEK - szybko , wszystko szybko na juz , suple to pierwszeństwo , zero diety a myśl że banan i ryż to wszystko , słomiany zapał i kilka podejść , nic nie wyszło


DOROSŁY - aktualnie 40 lat zaczynałem na poważnie mając 35 - ułożone wszystko w głowie , dieta , trening , luz , zero pośpiechu , plany na kilka lat do przodu ktore realizuje sumiennie , najpierw dieta i trening dograny potem suple a po 5 latach saa na próbe i na przelamanie granicy jakiejś ,

Myślę, że z wiekiem łatwiej jest nam poprawić sylwetkę, z powodu większej kasy i możliwości kupowania odpowiednich produktów.
Większa wiedza i doświadczenie przekładające się na wyniki.

A czy ktoś chce pływać, biegać, wspinać się, to już indywidualna sprawa :)