Kicius
Jako że temat poruszany jest dość często, odważyłem się zamieścić poniższe tłumaczenie.
Tłumaczenie owo (dość wolne) jest mojego autorstwa, więc zastrzegam sobie wszelkie prawa.
Materiał nie jest świeży, ma ok. 60 lat - i wiele się od tamtego czasu zmieniło.
Ale skoro brak innych (Ewentualnych posiadaczy świeższych proszę o podzielenie się - na pewno się odwdzięczę)
NA PYTANIE O WALKĘ WRĘCZ
Autor. Kpt. S.Feldman
Wstęp sobie daruję w większości - bo to tak trącaca myszką polemika z artykułami innych autorów.
Część tej polemiki:1. Stary, ciężki karabin, z długim bagnetem dożył swoich lat ustępując miejsca szybkostrzelnym automatom.
Awtomatczik (żołnierz uzbrojony w broń automatyczną) nie powinien przyjmować walki wręcz. Jest w stanie zniszczyć przeciwnika krótką serią , niezależnie od
położenia swojego ciała, czy miejsca w którym się znajduje - cały czas zachowując swobodę manerwu. W związku z tym odległość wlaki bezpośredniej piechoty nie mierzy się jak kiedyś długością karabinu z bagnetem, a odległością skutecznego ognia seriami.
2. Innego zdania jest kolejny autor, który uważa, że walka wręcz (w tym i bagnet) cały czas pozostaje ważnym elementem boju. W sytuacjach ograniczonej widoczności, trudnych warunków atmosferycznych itd. niejednokrotnie dochodzić może do użycia noży, saperek czy bagnetów.
Potem autor cytuje fragment "Podstawy taktycznego przygotowania piechoty" gen. por. Gerasimowa.
"W odległości 40-50 metrów atakująca piechota przerywa ogień, żeby w jak najkrótszym czasie dobiec do pozycji przeciwnika (chodzi o sprint po prostu
).
Z odległości 20-25 metrów używa się granatów, rzucanych w biegu. Potem strzela się w tzw. upor i walczy wręcz"
Gdzie więc jest racja. Postanowiono odpowiedź na to pytanie znaleźć w badaniach statystycznych.
Do badań uzyto grupy 2018 żołnierzy uczestniczących w II WŚ.
648 oficerów
966 podoficerów
404 szeregowych
z tego:
22 saperów
313 czołgistów
364 artylerzystów
1199 piechocińców
92 motostriełków (piechota zmotoryzowana)
Łącznie ci ludzie uczestniczyli w 7754 atakach (średnio: niecałe 4 razy każdy)
Ponadto byli świadkami ataków innych pododziałów i uczestniczyli w walkach obronnych. Łącznie było to około 16 000 "bojów"
Juz z tego wynika, że atak jest najczęstszym i najskuteczniejszym sposobem osiągnięcia powodzenia w nowoczesnej wojnie i szkolenie ofensywne powinno
być prowadzone w każdym typie wojsk.
Z 1990 ludzi biorących udział w tych atakach, 883 uczestniczyło w walce wręcz (około 44%).
Było to:
399 razy bagnet
390 uderzenie kolbą
11 razy fechtowano bagnetem
116 razy walczono nożem
96 saperką
53 łopatą
Mamy więc sporą rozpiętość używanego sprzętu.
Potem są dane dot. terenu - nwkradł sie chyba jakiś błąd - więc liczb nie podam,ogólnie chodzi o to, że najczęściej był to las, pole i miasto (najrzadziej z tych trzech)
Należy więc przygotowywyać również do walki wręcz na różnym terenie.
Przeciwnik uchylił się od walki wręcz w 71% przypadków i tylko w 29% przypadków nie uciekł. To ważna informacja, dążenie bowiem do walki wręcz z duzym parwdopodobieństwem umożliwi wyparcie przeciwnika z jego pozycji.
Równie interesująca jest kwestia walki wręcz w zwiadzie:
822 przypadki
W tym:
182 nóż
92 bagnet
86 kolba
61 jeden na kilku
48 saperka
18 gołe ręce
34 co pod ręką
57 inne
Nie da się na tej podstawie wysunąć ostatecznych wniosków ale:
1. bagnet cały czas żyje
2. Zawsze i wszędzie może dojść do walki wręcz - trzeba więc szkolić
3. Szkolić należy każdy rodzaj wojsk
4.Walkę wręcz należy postrzegać jako ważny element działań bojowych. Również z punktu widzenia morale itp.
KONIEC
Proszę to traktowac jako ciekawostkę, a nie moje osobiste zdanie.Dane są z II WŚ z RKKA
Tłumaczenie owo (dość wolne) jest mojego autorstwa, więc zastrzegam sobie wszelkie prawa.
Materiał nie jest świeży, ma ok. 60 lat - i wiele się od tamtego czasu zmieniło.
Ale skoro brak innych (Ewentualnych posiadaczy świeższych proszę o podzielenie się - na pewno się odwdzięczę)
NA PYTANIE O WALKĘ WRĘCZ
Autor. Kpt. S.Feldman
Wstęp sobie daruję w większości - bo to tak trącaca myszką polemika z artykułami innych autorów.
Część tej polemiki:1. Stary, ciężki karabin, z długim bagnetem dożył swoich lat ustępując miejsca szybkostrzelnym automatom.
Awtomatczik (żołnierz uzbrojony w broń automatyczną) nie powinien przyjmować walki wręcz. Jest w stanie zniszczyć przeciwnika krótką serią , niezależnie od
położenia swojego ciała, czy miejsca w którym się znajduje - cały czas zachowując swobodę manerwu. W związku z tym odległość wlaki bezpośredniej piechoty nie mierzy się jak kiedyś długością karabinu z bagnetem, a odległością skutecznego ognia seriami.
2. Innego zdania jest kolejny autor, który uważa, że walka wręcz (w tym i bagnet) cały czas pozostaje ważnym elementem boju. W sytuacjach ograniczonej widoczności, trudnych warunków atmosferycznych itd. niejednokrotnie dochodzić może do użycia noży, saperek czy bagnetów.
Potem autor cytuje fragment "Podstawy taktycznego przygotowania piechoty" gen. por. Gerasimowa.
"W odległości 40-50 metrów atakująca piechota przerywa ogień, żeby w jak najkrótszym czasie dobiec do pozycji przeciwnika (chodzi o sprint po prostu
).
Z odległości 20-25 metrów używa się granatów, rzucanych w biegu. Potem strzela się w tzw. upor i walczy wręcz"
Gdzie więc jest racja. Postanowiono odpowiedź na to pytanie znaleźć w badaniach statystycznych.
Do badań uzyto grupy 2018 żołnierzy uczestniczących w II WŚ.
648 oficerów
966 podoficerów
404 szeregowych
z tego:
22 saperów
313 czołgistów
364 artylerzystów
1199 piechocińców
92 motostriełków (piechota zmotoryzowana)
Łącznie ci ludzie uczestniczyli w 7754 atakach (średnio: niecałe 4 razy każdy)
Ponadto byli świadkami ataków innych pododziałów i uczestniczyli w walkach obronnych. Łącznie było to około 16 000 "bojów"
Juz z tego wynika, że atak jest najczęstszym i najskuteczniejszym sposobem osiągnięcia powodzenia w nowoczesnej wojnie i szkolenie ofensywne powinno
być prowadzone w każdym typie wojsk.
Z 1990 ludzi biorących udział w tych atakach, 883 uczestniczyło w walce wręcz (około 44%).
Było to:
399 razy bagnet
390 uderzenie kolbą
11 razy fechtowano bagnetem
116 razy walczono nożem
96 saperką
53 łopatą
Mamy więc sporą rozpiętość używanego sprzętu.
Potem są dane dot. terenu - nwkradł sie chyba jakiś błąd - więc liczb nie podam,ogólnie chodzi o to, że najczęściej był to las, pole i miasto (najrzadziej z tych trzech)
Należy więc przygotowywyać również do walki wręcz na różnym terenie.
Przeciwnik uchylił się od walki wręcz w 71% przypadków i tylko w 29% przypadków nie uciekł. To ważna informacja, dążenie bowiem do walki wręcz z duzym parwdopodobieństwem umożliwi wyparcie przeciwnika z jego pozycji.
Równie interesująca jest kwestia walki wręcz w zwiadzie:
822 przypadki
W tym:
182 nóż
92 bagnet
86 kolba
61 jeden na kilku
48 saperka
18 gołe ręce
34 co pod ręką
57 inne
Nie da się na tej podstawie wysunąć ostatecznych wniosków ale:
1. bagnet cały czas żyje
2. Zawsze i wszędzie może dojść do walki wręcz - trzeba więc szkolić
3. Szkolić należy każdy rodzaj wojsk
4.Walkę wręcz należy postrzegać jako ważny element działań bojowych. Również z punktu widzenia morale itp.
KONIEC
Proszę to traktowac jako ciekawostkę, a nie moje osobiste zdanie.Dane są z II WŚ z RKKA
So give it up you bloody sods you'll not be getting laid
And the sooner that you're out the door the sooner we'll be paid
Krzysztof Piekarz
Champion
