jarko
Pozwalam sobie zacytowac ciekawy artykul o tej diecie z listy dyskusyjnej pl.misc.dieta (z tego co pamietam ktos juz tutaj o niej pisal)
"Zalecenia dr.Atkinsa dotyczą głównie osób otyłych, chcących zrzucić wagę,
ale w pewnych okolicznościach mogą rzeczywiście prowadzić do wyleczenia niektórych chorób uznawanych za nieuleczalne. Dieta składa się z czterech kroków, które należy wykonywać kolejno.
1.) Dieta wprowadzająca
14-dniowa oparta na ograniczeniu węglowodanów poniżej 20 gram na dobę oraz spożywaniu potraw zawierających wyłącznie białko i tłuszcz. Autor zaleca zjadanie dowolnych ilości produktów pochodzenia zwierzęcego, a kryterium doboru ma być indywidualny gust pacjenta, należy również wyeliminować
potrawy zawierające białko + węglowodany lub tłuszcz + węglowodany. Ten etap ma za zadanie wprowadzenie pacjenta w stan ketozy, podczas którego dochodzi
do spalania własnych tłuszczów zapasowych. W przypadku wzrostu poziomu cholesterolu we krwi po 2 tyg. dr Atkins zaleca eliminacje z pożywienia produktów zawierajacych tłuszcz. Dodatkowo u osób wolno tracących wagę
zalecane są preparaty zawierające związki chromu, innych minerałów oraz witamin.
2.) Kontynuacja utraty wagi
to etap trwający od kilku tyg. do kilku mies., w którym pacjent ma ustalić
max. ilość węglowodanów, przy której następuje utrata masy ciała przez zwiększenie ich ilości o 5 gram na tydzień. U osób nie osiągających spadku
masy ciała w tym etapie (jeżeli przyczyną nie są przyjmowane leki np. hormony) dr Atkins zaleca ograniczenie ilości kalorii do 1000 kcal/dobę przy spożyciu
do 25 g węglowodanów. Przy braku efektów dopuszcza długotrwałą głodówkę. Dopuszczalna wg dr.Atkinsa jest również przez 7 dni tzw. głodówka tłuszczowa
polegająca na spożywaniu 1000 kcal/dobę, gdzie 90% to tłuszcz, a 10% przypada na białko (15 g) i węglowodany (10 g). W przypadku, gdy nie udaje
sie osiagnąć utraty tkanki tłuszczowej rozpoznaje on wysoką oporność
metaboliczną, której problemu nie potrafi rozwiązać.
3.) Dieta przygotowawcza
to zwiększenie ilości węglowodanów do zastopowania spadku masy ciała. W tym
etapie ma ustąpić ketoza, a jednocześnie może pojawić się uczucie głodu. W tym czasie drAtkins zaleca jedzenie bez przejadania się.
4.) Utrzymanie wagi
to etap, w którym pacjent zachowuje ogólne zalecenia dotyczące żywienia, jednocześnie gdy nastąpi wzrost masy ciała, należy wrócić do punktów poprzednich, poczynając od diety wprowadzającej.
Przedstawioną powyżej dietę można rzeczywiście nazwać rewolucyjną, gdyż stoi
w sprzecznosci z panującymi poglądami. Dr Atkins zauważa korelacje miedzy
wzrostem spożycia cukru a zwiększoną zapadalnością na choroby cywilizacyjne
oraz wskazuje przykłady społeczeństw spożywających dużo tłuszczów
zwierzęcych, gdzie one nie występują. Wyjaśnia on również mechanizm rozwoju
zaburzeń związanych ze zwiększoną podażą węglowodanów. W swojej diecie dr
Atkins skupia się jednak prawie wyłącznie na ograniczeniu spożycia
węglowodanów, praktycznie pomijając znaczenie białka i tłuszczu. Do
niektórych jego założeń wkradają się pewne nieścisłości. Należy do nich, np.
zalecenie eliminacji tłuszczów przy wzroście poziomu cholesterolu we krwi,
podczas gdy dwie strony wcześniej pisze, że jest za to odpowiedzialna
insulina, której wydzielanie pobudza glukoza. Dr Atkins nie analizuje
również, co dzieje się z nadmiarem spożywanego białka.
W początkowym okresie jego diety jest ono rzeczywiście wykorzystywane do
przebudowy organizmu, jednak później jego nadmiar jest przetwarzany na
węglowodany, a powstały przy tym nadmiar związków azotowych może okazać się
toksyczny. Duże zastrzeżenia budzi radykalne ograniczenie ilości
węglowodanów. Lekarze optymalni na pewno wiedzą z doświadczenia, że
utzrymywanie ketozy przez czas dłuższy niż 2 tyg. może doprowadzić do
pewnych zaburzeń u ludzi zdrowych, a także powaznych konsekwencji w
przypadku chorych, np. na cukrzycę typu II. Dr Atkins pisze, że udaje mu się
odstawić tabletki u 98% diabetyków oraz insulinę u 50%. Wydaje się to
możliwe tylko w sytuacjach, gdy pacjent nieświadomie stosując tę dietę,
zbliża się do proporcji optymalnych. Zalecana ilość węglowodanów przez
dr.Atkinsa wyn. 20-90 g/dobę, a proporcja białko:tłuszcz, która u niego jest
dowolna, może być osiągnięta przez pacjenta jako 1:2 przez przypadek, co
daje już podstawę skutecznego leczenia cukrzycy typu II. Nie jest to jednak
możliwe w przypadkach cukrzycy typu I gdzie proporcja białko:tłuszcz i
węglowodany:tłuszcz musi być ustalana indywidualnie. Kontrowersyjnym musi
się również wydawać zalecanie związków chromu, który jak sam autor podaje,
praktycznie nie występuje w naturalnym pożywieniu. Również spożycie selenu
winno wg niego być zwiększone w celu utylizacji wolnych rodników.
Na żywieniu optymalnym wszystkie niezbędne substancje odżywcze można znaleźć
w samych pokarmach, a wolne rodniki praktycznie nie są wytwarzane ze względu
na niską podaż wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Jednym z zaleceń
autora jest wprowadzanie ćwiczeń fizycznych przy powolnej utracie wagi. Jest
niekwestionowaną prawdą, że ruch i wysiłek mają bardzo korzystny wpływ na
organizm, ale dotyczy to ludzi młodych i zdrowych. W przypadku osób ze
schorzeniami układu kostno-stawowego nadmiar ruchu i przeciążenie może mieć
wpływ niekorzystny, a w zaawansowanych chorobach układu krążenia wręcz
katastrofalny. Proponowana przez dr.Atkinsa (w skrajnych przypadkach)
głodówka jest przedsięwzięciem wielce ryzykownym i sam autor zaleca przy tym
kontrolę medyczną. Wydaje się jednak bardzo trudnym znalezienie rozsądnego
lekarza, który by pozwolił choremu człowiekowi na długotrwałą głodówkę.
Autor przyznaje również nieskuteczność swej diety w niektórych przypadkach,
a jako powód podaje wysoką oporność metaboliczną. Jej przyczyną, co wyjaśnia
dr Kwaśniewski, jest niski poziom enzymów trawiących tłuszcze, z czym
również spotykamy się na żywieniu optymalnym. Upośledzenie wytwarzania lipaz
może utrzymywać się nawet miesiącami od rozpoczęcia diety optymalnej, ale
zwykle po pewnym czasie ulega wzrostowi. Moja wiedza o diecie dr. Atkinsa
opiera się wyłącznie na polskim tłumaczeniu jego książki, dlatego też nie
jestem w stanie ocenić w pełni metod stosowanych przez niego w praktyce
lekarskiej. Objętość artykułu nie pozwala także na pełną analizę 250
stronicowej publikacji. Na podstawie posiadanych przeze mnie informacji oraz
doświadczeń z żywieniem optymalnym muszę stwierdzić, że dieta dr.Atkinsa,
choć wielokrotnie lepsza od powszechnie propagowanych nie może być
bezpiecznie stosowana w przypadkach ludzi poważnie chorych, w
przeciwieństwie do żywienia optymalnego.
lek. med. Przemysław Pala.
Zmieniony przez - jarko w dniu 2002-01-31 23:06:53
"Zalecenia dr.Atkinsa dotyczą głównie osób otyłych, chcących zrzucić wagę,
ale w pewnych okolicznościach mogą rzeczywiście prowadzić do wyleczenia niektórych chorób uznawanych za nieuleczalne. Dieta składa się z czterech kroków, które należy wykonywać kolejno.
1.) Dieta wprowadzająca
14-dniowa oparta na ograniczeniu węglowodanów poniżej 20 gram na dobę oraz spożywaniu potraw zawierających wyłącznie białko i tłuszcz. Autor zaleca zjadanie dowolnych ilości produktów pochodzenia zwierzęcego, a kryterium doboru ma być indywidualny gust pacjenta, należy również wyeliminować
potrawy zawierające białko + węglowodany lub tłuszcz + węglowodany. Ten etap ma za zadanie wprowadzenie pacjenta w stan ketozy, podczas którego dochodzi
do spalania własnych tłuszczów zapasowych. W przypadku wzrostu poziomu cholesterolu we krwi po 2 tyg. dr Atkins zaleca eliminacje z pożywienia produktów zawierajacych tłuszcz. Dodatkowo u osób wolno tracących wagę
zalecane są preparaty zawierające związki chromu, innych minerałów oraz witamin.
2.) Kontynuacja utraty wagi
to etap trwający od kilku tyg. do kilku mies., w którym pacjent ma ustalić
max. ilość węglowodanów, przy której następuje utrata masy ciała przez zwiększenie ich ilości o 5 gram na tydzień. U osób nie osiągających spadku
masy ciała w tym etapie (jeżeli przyczyną nie są przyjmowane leki np. hormony) dr Atkins zaleca ograniczenie ilości kalorii do 1000 kcal/dobę przy spożyciu
do 25 g węglowodanów. Przy braku efektów dopuszcza długotrwałą głodówkę. Dopuszczalna wg dr.Atkinsa jest również przez 7 dni tzw. głodówka tłuszczowa
polegająca na spożywaniu 1000 kcal/dobę, gdzie 90% to tłuszcz, a 10% przypada na białko (15 g) i węglowodany (10 g). W przypadku, gdy nie udaje
sie osiagnąć utraty tkanki tłuszczowej rozpoznaje on wysoką oporność
metaboliczną, której problemu nie potrafi rozwiązać.
3.) Dieta przygotowawcza
to zwiększenie ilości węglowodanów do zastopowania spadku masy ciała. W tym
etapie ma ustąpić ketoza, a jednocześnie może pojawić się uczucie głodu. W tym czasie drAtkins zaleca jedzenie bez przejadania się.
4.) Utrzymanie wagi
to etap, w którym pacjent zachowuje ogólne zalecenia dotyczące żywienia, jednocześnie gdy nastąpi wzrost masy ciała, należy wrócić do punktów poprzednich, poczynając od diety wprowadzającej.
Przedstawioną powyżej dietę można rzeczywiście nazwać rewolucyjną, gdyż stoi
w sprzecznosci z panującymi poglądami. Dr Atkins zauważa korelacje miedzy
wzrostem spożycia cukru a zwiększoną zapadalnością na choroby cywilizacyjne
oraz wskazuje przykłady społeczeństw spożywających dużo tłuszczów
zwierzęcych, gdzie one nie występują. Wyjaśnia on również mechanizm rozwoju
zaburzeń związanych ze zwiększoną podażą węglowodanów. W swojej diecie dr
Atkins skupia się jednak prawie wyłącznie na ograniczeniu spożycia
węglowodanów, praktycznie pomijając znaczenie białka i tłuszczu. Do
niektórych jego założeń wkradają się pewne nieścisłości. Należy do nich, np.
zalecenie eliminacji tłuszczów przy wzroście poziomu cholesterolu we krwi,
podczas gdy dwie strony wcześniej pisze, że jest za to odpowiedzialna
insulina, której wydzielanie pobudza glukoza. Dr Atkins nie analizuje
również, co dzieje się z nadmiarem spożywanego białka.
W początkowym okresie jego diety jest ono rzeczywiście wykorzystywane do
przebudowy organizmu, jednak później jego nadmiar jest przetwarzany na
węglowodany, a powstały przy tym nadmiar związków azotowych może okazać się
toksyczny. Duże zastrzeżenia budzi radykalne ograniczenie ilości
węglowodanów. Lekarze optymalni na pewno wiedzą z doświadczenia, że
utzrymywanie ketozy przez czas dłuższy niż 2 tyg. może doprowadzić do
pewnych zaburzeń u ludzi zdrowych, a także powaznych konsekwencji w
przypadku chorych, np. na cukrzycę typu II. Dr Atkins pisze, że udaje mu się
odstawić tabletki u 98% diabetyków oraz insulinę u 50%. Wydaje się to
możliwe tylko w sytuacjach, gdy pacjent nieświadomie stosując tę dietę,
zbliża się do proporcji optymalnych. Zalecana ilość węglowodanów przez
dr.Atkinsa wyn. 20-90 g/dobę, a proporcja białko:tłuszcz, która u niego jest
dowolna, może być osiągnięta przez pacjenta jako 1:2 przez przypadek, co
daje już podstawę skutecznego leczenia cukrzycy typu II. Nie jest to jednak
możliwe w przypadkach cukrzycy typu I gdzie proporcja białko:tłuszcz i
węglowodany:tłuszcz musi być ustalana indywidualnie. Kontrowersyjnym musi
się również wydawać zalecanie związków chromu, który jak sam autor podaje,
praktycznie nie występuje w naturalnym pożywieniu. Również spożycie selenu
winno wg niego być zwiększone w celu utylizacji wolnych rodników.
Na żywieniu optymalnym wszystkie niezbędne substancje odżywcze można znaleźć
w samych pokarmach, a wolne rodniki praktycznie nie są wytwarzane ze względu
na niską podaż wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Jednym z zaleceń
autora jest wprowadzanie ćwiczeń fizycznych przy powolnej utracie wagi. Jest
niekwestionowaną prawdą, że ruch i wysiłek mają bardzo korzystny wpływ na
organizm, ale dotyczy to ludzi młodych i zdrowych. W przypadku osób ze
schorzeniami układu kostno-stawowego nadmiar ruchu i przeciążenie może mieć
wpływ niekorzystny, a w zaawansowanych chorobach układu krążenia wręcz
katastrofalny. Proponowana przez dr.Atkinsa (w skrajnych przypadkach)
głodówka jest przedsięwzięciem wielce ryzykownym i sam autor zaleca przy tym
kontrolę medyczną. Wydaje się jednak bardzo trudnym znalezienie rozsądnego
lekarza, który by pozwolił choremu człowiekowi na długotrwałą głodówkę.
Autor przyznaje również nieskuteczność swej diety w niektórych przypadkach,
a jako powód podaje wysoką oporność metaboliczną. Jej przyczyną, co wyjaśnia
dr Kwaśniewski, jest niski poziom enzymów trawiących tłuszcze, z czym
również spotykamy się na żywieniu optymalnym. Upośledzenie wytwarzania lipaz
może utrzymywać się nawet miesiącami od rozpoczęcia diety optymalnej, ale
zwykle po pewnym czasie ulega wzrostowi. Moja wiedza o diecie dr. Atkinsa
opiera się wyłącznie na polskim tłumaczeniu jego książki, dlatego też nie
jestem w stanie ocenić w pełni metod stosowanych przez niego w praktyce
lekarskiej. Objętość artykułu nie pozwala także na pełną analizę 250
stronicowej publikacji. Na podstawie posiadanych przeze mnie informacji oraz
doświadczeń z żywieniem optymalnym muszę stwierdzić, że dieta dr.Atkinsa,
choć wielokrotnie lepsza od powszechnie propagowanych nie może być
bezpiecznie stosowana w przypadkach ludzi poważnie chorych, w
przeciwieństwie do żywienia optymalnego.
lek. med. Przemysław Pala.
Zmieniony przez - jarko w dniu 2002-01-31 23:06:53
Krzysztof Piekarz
Anonim
finderx
jogger
