...:::: StreS:::...

Trening Autogenny Schultza
To specjalna technika pozwalającą dość szybko i skutecznie uzyskać efekt "spokojnego ciała, a w ślad za tym - efekt wyciszenia psychicznego. Wykorzystuje się tu wiedze o tym, że napięcie fizyczne (mięśniowe) pociąga za sobą napięcie emocjonalne i odwrotnie: napięciu psychicznemu (emocjonalnemu) towarzyszy napięcie mięśni, usztywnienie ciała. Możemy zapanować nad psychika poprzez opanowanie ciała. W trakcie treningu autogennego prowadzonego metodą Schulza dążymy do uzyskania rozluźnienia mięśni kończyn i tułowia, a w efekcie - do uzyskania odprężenia emocjonalnego. Odbywa się to poprzez przekazywanie sobie autosugestii związanych z odczuwaniem ciężaru, a potem ciepła w ciele.

Oto opis takiego treningu:
Do jego przeprowadzenia najlepiej jest wybrać odosobnione, zaciszne pomieszczenie. Może być lekko zaciemnione, co ułatwi odizolowanie się od zakłócających spokój bodźców. Warto zadbać o to, by było nam ciepło (ciepło sprzyja rozkurczaniu się mięśni, co jest naszym pośrednim celem). Trening najlepiej przeprowadzać w pozycji leżącej, z lekko uniesioną głowa (np. na małej poduszce). Nogi powinny leżeć swobodnie wyciągnięte, ręce - lekko odsunięte od tułowia, mogą być wygodnie ugięte w łokciach. Przymknięcie powiek ułatwia koncentracje na kolejnych fragmentach ciała i wywoływanie w nich uczucia ciężaru, a potem ciepła. Zaczynamy ćwiczenia od dominującej ręki (zatem nie wszyscy rozpoczynają od prawej!). Przygotowując się do przeprowadzenia treningu dobrze jest przyswoić sobie podane instrukcje, tak aby nie trzeba było później odwoływać się do tekstu, bo to rozprasza i utrudnia uzyskanie właściwego efektu. Trzeba pamiętać o tym, że kolejne "autosugestie" należy podawać spokojnie, nieco leniwie by potęgować atmosferę wyciszenia. Nie wolno się spieszyć, "poganiać" ciała gdyż wówczas trening będzie nieskuteczny. Kolejne instrukcje powinny pojawiać się dopiero wtedy, gdy poprzednie polecenie zostało już spełnione. Niektórym pomaga korzystanie w trakcie treningu z nagranych przez siebie na magnetofonie instrukcji.

INSTRUKCJA
Leżę spokojnie, wolno i równo oddycham. Koncentruję się na swojej prawej ręce. Próbuję poczuć, jaka ciężka jest moja dłoń. Jest ciężka i spokojna. Mój oddech jest również spokojny. Równy i spokojny. Prawa dłoń jest coraz cięższa, a ten ciężar przenosi się na całą rękę. Najpierw przedramię, potem ramię stają się ciężkie. Ciężkie i spokojne. Spokojne, tak jak ja. Teraz czuję, jak ciężar ogarnia moją lewą rękę. Najpierw dłoń, teraz przedramię i ramię. Cała lewa ręka jest ciężka; ciężka i spokojna. Oddycham wolno, głęboko. Czuję się spokojna. Teraz zajmę się swoją prawą nogą: stopa leży ciężka, coraz cięższa. Uczucie ciężaru przesuwa się powoli na łydkę, kolano, udo. Ogarnia całą prawa nogę. Podobnie ciężka staje się lewa noga: najpierw stopa, teraz łydka, kolano, udo. Obie nogi są ciężkie, rozluźnione. Oddycham spokojnie. Czuję spokój. Teraz ciężar przesuwa się wyżej, wypełnia moje biodra, pośladki, brzuch. Moje plecy i ramiona stają się ciężkie, bardzo ciężkie. Tak, jak reszta ciała. Głowa również jest ciężka, zapada się w poduszkę.
Oddycham swobodnie, równo.
Cała jestem rozluźniona, ciężka i przyjemnie spokojna.


Takie uczucie ciężaru powoduje rozluźnienie mięśni i uczucie odprężenie. Z każdym kolejny treningiem uzyskuje się je łatwiej. Na początku potrzeba zwykle 4-6 powtórzyć każdą sugestię o uczuciu ciężaru i spokojnym oddechu, by wywołać pożądane wrażenie. Niektórym udaje się to prędzej, inni - potrzebują więcej czasu.
Następnym etapem treningu jest wywoływanie uczucia ciepła, poczynając od rąk, przez nogi i tułów. Głowę tutaj "omijamy"; niech pozostanie chłodna.

INSTRUKCJA
Jestem ciężka, spokojna, rozluźniona. Oddycham równo, spokojnie, głęboko. Moja prawa ręka staje ciepła. Ciepło przyjemnie wypełnia dłoń, wędruje przez przedramię i ramię do barku. Cała prawa ręka jest ciepła. Ciężka i ciepła. Ciepło zaczyna pojawiać się teraz w drugiej ręce: ogarnia dłoń, ramię i całą rękę. Lewa ręka jest teraz ciężka i ciepła. Nadal oddycham powoli i spokojnie. Ciepło zaczyna pojawiać się w prawej stopie. Stopa staje się ciężka, ciepła, leży spokojnie. Podobne ciepło pojawia się w łydce, w kolanie, w udzie, w całej nodze. Teraz już cała prawa noga jest ciężka i ciepła. Podobnie dzieje się z lewa nogą: ciepła staje się stopa, teraz łydka i udo.Obie nogi są ciężkie i ciepłe. Oddech jest głęboki i swobodny. Ciepło zaczyna wypełniać moje biodra, brzuch, pośladki. Rozlewa się na plecach, na barkach. Tułów jest ciężki i ciepły. Cała jestem ciężka, ciepła, odprężona. Głowa jest przyjemnie chłodna. Oddycham spokojnie, równo. Odpoczywam.


Podobnie jak wywoływanie uczucia ciężaru, tak wywoływanie uczucia ciepła powinno odbywać się w takim tempie, na jakie pozwoli nasz organizm: do kolejnych sugestii przechodzimy dopiero wówczas, gdy uznamy, że uzyskane zostały wrażenia sugerowane wcześniej. Przez kilka chwil pozostajemy w stanie wyciszenia, odpoczywamy. Jeśli uznamy, że "pora wracać" nie zrywamy się gwałtownie, lecz stopniowo

INSTRUKCJA
Jestem spokojna, mój oddech jest równy, ciało ciepłe i ciężkie. Głowa chłodna, myśli pojawiają się swobodnie. Jestem odprężona i wypoczęta. Do prawej ręki powraca siła, poruszam teraz delikatnie palcami, dłonią, całą ręką. To samą z druga ręką: palce poruszają się, także dłoń, cała ręka. Ruszam stopami. Zginam nogi w kolanach, podciągam je. Przeciągam się jak kot. Biorę głęboki oddech. Energicznie siadam, rozglądam się.


Taka - niespełna półgodzinna procedura - daje często lepszy wypoczynek, odprężenie niż dwugodzinny sen. Przynosi ulgę ciału i wycisza emocje. Można ją dalej ćwiczyć i rozwijać uzyskując co raz szybciej odprężenie. Z czasem stan relaksu uzyskuje się w ciągu 10-15 minut.


Zródło:ww.rexona.pl