Raskus
O to art. dla zainteresowanych o Kick Boxing-u.
Pierwsze co krótki opis historii tego sportu
Kick Boxing jest pojeciem dosc szerokim i czesto jeszcze stosowanym zamiennie z takimi nazwami jak boks tajski, boks francuski, savate, full contact, boks amerykanski, amerykanskie karate. Dla fachowca sa to zupelnie inne dyscypliny, lecz laik nazwie je tak samo - kick-boxing. W kazdym jednak przypadku jest to walka przy pomocy udezen rekami i nogami.
Rok 1970 jest uwazany jako rokiem początku ery KB kiedy to na Florydzie USA zawodnicy Joe Lewis i Greg Baines stoczyli pojedynek, jeszcze pod nazwa kontakt karate ale z wykorzystaniem ochraniaczy na nogi i piesci. Od tej walki w mediach pojawila sie nazwa kick-boxing. Za prekursorow uwaza sie M. Andersona, J.Rhee, B. Urquideza, B. Wallace'a D. Valere i innych. W USA gdzie dyscyplina sie ta narodzila juz duzo wczesniej myslano nad stworzeniem uniwersalnych przepisow umozliwiajacyh ponadstylowa rywalizacje. Proby przeprowadzono juz w 1968 roku, kiedy do turnieju stanelo 6 zawodnikow Sami amerykanie nazwali to "ciezkim kontaktem". Brak jakich kolwiek ochraniaczy i regulamin pozwalajacy zadawac ciosy z pelna sila mogl doprowadzic tylko do jednego: - kontuzji i urazow, a zwyciezca ktorym byl John Lewis otrzymal od Mike'a Andersona, organizatora turnieju, nagrode w wyskokosci ... 1 dolara.
Wkrotce potem wprowadzenie ochraniaczy i jasnych przepisow rewolucjonizuje sztuki walki, coraz wiecej tradycjonalistow docenia zaletu ochraniaczy i nowy sposob rywalizacji. Mike Anderson, tworca kick-boxingu oraz przyjete do spolki bogate malzenstwo Dona i Judy Quines tworza organizacje PKA (professional Karate Assocation), ktora jako pierwsza rozpoczyna organiazcje walk i zawodow. W rozwoj i promocje kick-boxingu angazuja sie media, amerykanskie stacje telewizyjne. I metoda swzerokiej relamy zastosowana przez PKA daje porzadane rezultatu, ziarno nopwego sportu pada na bardoz podatny grunt, kick-boxing bije rekordy popularnosci. Powstaja filmy, ksiazki, czasopisma, w programach telewizyjnych najlepsi zawodnicy prezentuja popularne techniki. W innych stylach dochodzi do modernizacji technik by dostosowac je do wymogow nowej rywalizacji.
Walki staja sie bezpiczniejsze i mniej urazowe, pojawiaja sie odrebne formy rywalizacji, jak full-, light- i semi contact oraz formy przy muzyce. Teraz kazdy odept sztuk walki bez wgledu na uprawiany styl znajduje w kick-boxingu cos dla siebie.
Sprzęt: W pierwszych tygodniach treningu nie jest nam potrzebny najczesciej zaden sprzet za wyjatkiem oczywiscie sportowego obuwia i wgodnego stroju. W pozniejszych etapach niezbedne staja sie przynajmniej rekawice a dla zawodnikow bioracych udzial w zawodach reszta sprzetu ktorego minimum stanowia rekawice, ochraniacze strefy kroku (suspensorium), buty do walki, kask i ochraniacz na zeby.
Rękawice
Poszczególne modele roznia sie kontrukcja i materialem z jakiego zostaly wykonane. Moga byc wiec skorzane, wykonane w tworzyw sztucznych, imitacji skory, wypelnione gabka, sprezonym powietrzem badz specjalnie produkowana do tego celu pianką. Dokonujac ich zakupu nie sugeruj sie tylo cena (to znaczy niekoniecznie najdrozsze na jakie mozesz sobie pozwolic beda dla Ciebie najlepsze ale tez nalezy unikac prymitywnego chlamu jaki mozna czesto spotkac w sklepach sportowych. Czym sie powinna odznaczac dobra rekawica ?
Odpowiednim wyprofilowaniem, dobra rekawica ma rownomiernie rozlozone tworzywo stanowiace jej wnetrze, zbyt wiele materialu nie moze sie zbierac na grzebiecie piesci. Jej konstrukcja powinna usztywniac nadgarstek, trzymac kciuk bliso dloni, kciuk rekawicy powinien byc przyszyty, chroni przed kontuzjami kciuka w czasie treningu czy walki. Dlon w srodku powinna miec odrobine luzu, przed zalozeniem rekaiwcy owijasz dlon elastyczna tasma lub bandazem. Rekawica powinna umozliwic jak najpelniejsze zamkniecie dloni w piesc. Zbyt wyprostowane palce powoduja kontuzje stawow podczas pracy na worku, tarczowaniu badz technik wykonywanych w walce. Najbardziej praktyczne jest zapiecie na szeroki rzep, ktory dodatkowo stabilizuje nadgarstek i jest bezproblemowy podczas szybkiego zakladania i sciagania rekawic na zajeciach. Podczas zakupu rekawic - przymierz je! Podwin rekaw, zdejmij zegarek. Po zalozeniu rekawicy zamknij dlon w piec, udez nia kilka razy we wnetrze drugiej dloni. Rekawica nie powinna byc zbyt miekka, jesli czujesz przebijajace przez okladzine kostki piesci, dyskwalifikuje to taki model nawet do zwyklego treningu. Cena dobrych modeli zamyka sie w granicach od ok. 90 do 130 zlotych. Kupujac najtansze jakie zdolasz nalezc, tracisz tylko pieniadze. Zla rekawica przyprawi Cie o kontuzje dloni lub nadgarstka albo rozsypie sie po kilku treningach.
Buty do walki
Do walk sparringowych lub turniejowych niezbedne sa buty do walki. Tutaj najczesciej niewiele jest kiepskich modeli gdyz w produkcji tego sprzetu specjalizuja sie markowe firmy. Dobry but do walki powienien okrywac cala stope, od piety do palcow, tworzac ochrone konczaca sie nieco powyzej kostki, zgodnie z przepisami PZK-b. But na stopie powinny trzymac minumum dwie tasiemki badz gumki zapewniajace stabilne utrzymanie buta i nie powodujace poslizgow stopy przy poruszaniu sie zawodnika.
Ochraniacz strefy kroku (suspensorium)
Do codziennego treningu nie jest wymagany. Jednak do walk sparringowych jest niezbedny a na turniejach jest wymagany zgdnie z przepisami PZK-b. ochraniacz powinien zakrywac cale genitalia, zapewniajac ich wygodne ulozenie. Nie może krępować ruchów podczas dynamicznego poruszania sie i kopniec. Ze wzgledu na roznice wbudowie poszczegolnych zawodnikow dobrze jest przymierzyc go przed zakupem.
Ochraniacz glowy (kask)
Wymagany w walkach sparringowych i niezbędny na turniejach. Nalezy wybierac tylko kaski wiodacych producentow. Kask powinien byc stabilnie zalozony na glowie zawodnika, nie moze sie przekrecac badz zsuwac na oczy. Zapiecie powinno byc wykonane z miekkiego materialu by nie powodowac otarc badz skaleczen spoconej skory, nie moze utrudniac oddechu zawodnika.
Szczeka (ochraniacz zębów)
Absolutnie niezbedny podczas walk sparringowych i wymagany na turniejach. Brak ochraniacza na zeby moze powodowac przykre ukruszenia zebow. Ochraniacz wykonany jest w termoplastycznego tworzywa, ktore po zanurzeniiu w goracej wodzie staje sie miekie. Po tej operacji wkladamy ochraniacz do ust i odciskamy ksztalt szczeki i zebow, zapeniajac jego stabilne ulozenie. Ochraniacze te produkowane sa w dwoch wersjach, jenostronne - zakladane na gorne zeby i dwustronne - zakladane na dolne i gorne zeby. Najczesciej wykorzystywany jest ochraniacz zakladany tylko na gorne uzebienie. W normalnym treningu grupy poczatkujacej i zawodniczej nie jest wymagany
Ochraniacz kosci piszczelowych.
Wymagany do walk sparringowych, obowiazkowy na turniejach. Chroni kosci piszczelowe przed bolesnymi kontuzjami. Jest wiele wariantow i modeli ktore najczesciej spelniaja postawione przed nimi zadanie. Nie należy kupować jednak tych przeznaczonych do jazdy na rolkach badz dla pilkarzy. Ochraniacz od wenetrznej jak i zewnetrznej strony ma byc miekki, bez ostrych krawedzi czy zapiec.
Ochraniacze przedramion, lokci, kolan
Nie sa obowiazkowe. Jednak miekkie ochraniacze tych czesci ciala powinny zakladac kobiety i osoby szczegolnie pdoatne na kontuzje statow czy tez w szczegolny sposob dbajace o wygode i bezpieczenstwo podczas zajec.
Ochraniacze tulowia.
Nieobowiazkowe. Zalecane jednak dla osob szczegolnie podatnych na kontuzje i kobiet. Szczegolnie dla kobiet polecane sa ochraniacze klatki piesiowej zapobiegajace urazom klatki piersiowej i pozwalajace rywalizowac w sposob bardziej bezpieczny dla zawodniczki.
Kilka przykładowych technik...
Kopniecie przednie (front-kick) wykonywane w korpus przeciwnika, ze wzgledu na prostote i skutecznosc oraz mozliwosc latwego utrzymania przeciwnika w dystansie, jedno z najczesciej wykonywanych kopniec. Technika moze byc wykonywana w licznych wariantach, jako kombinacja z ciosami recznymi, z wyskoku lub laczona z innymi kopnieciami. Kopniecie mozna zadawac w korpus lub na glowe.
Kopniecie okrezne (raundhouse-kick), technika najczesciej wykorzystywana w kazdej formule walki. Glowna zaleta tego kopniecia to jego sila i szybkosc. Technike mozna wykonywac po obrocie, z wyskoku, z dalekiego dystantu (z tzw. dojazdem). Kopniecie to mozna zadawac w nogi (low-kick), korpus lub glowe.
Kopniecie boczne (side-kick), szczególnie czesto wykonywane w formule semi-contact oraz technikach samoobrony. Kopniecie pozwala utrzymac przeciwnika na dystans, wypchnac go poza plansze do walki, odepchnac. Zadawane po obrocie posiada bardzo duza sile. Mozna je wykonywac z wyskoku. Kopniecie zadawane jest w korpus badz glowe.
Kopniecia frontalne faza pierwsza.
Technike rozpoczynamy od wysokiego uniesienia kolana. Noga ktora pozostaje na ziemi (noga podporowa) jest prosta w kolanie, oparta cala podeszwa o parkiet. Rece trzymamy w prawidlowej gardzie. Podczas wykonywania kopniecia nie wolno ich opuszczac.
Kopniecie frontalne - faza druga
Dymamicznie prostujemy podudzie wpychajac lekko biodra w kierunku celu. Rece pozostaja w gardzie, noga podporowa wyprostowana, oparta cala podeszwa o podloze. Po kopnieciu powracamy do pozycji walki lub kontynuujemy akcje.
Kopniecie frontalne - widok z przodu
Noga podporowa wyprostowana, cala podeszwa stopy oparta o podloze. Rece w gardzie oslaniaja kospus i glowe.
Sogi nie sa tolerowane ponieważ artykuł został skopiowany w całość z internetu, nie przepisany własnymi słowami... znalazłem to i uznałem za ciekawe i wyjaśniające czym jest low-kick, frontalne kopnięcie itp.
Pozdrawiam Raskus
Pierwsze co krótki opis historii tego sportu
Kick Boxing jest pojeciem dosc szerokim i czesto jeszcze stosowanym zamiennie z takimi nazwami jak boks tajski, boks francuski, savate, full contact, boks amerykanski, amerykanskie karate. Dla fachowca sa to zupelnie inne dyscypliny, lecz laik nazwie je tak samo - kick-boxing. W kazdym jednak przypadku jest to walka przy pomocy udezen rekami i nogami.
Rok 1970 jest uwazany jako rokiem początku ery KB kiedy to na Florydzie USA zawodnicy Joe Lewis i Greg Baines stoczyli pojedynek, jeszcze pod nazwa kontakt karate ale z wykorzystaniem ochraniaczy na nogi i piesci. Od tej walki w mediach pojawila sie nazwa kick-boxing. Za prekursorow uwaza sie M. Andersona, J.Rhee, B. Urquideza, B. Wallace'a D. Valere i innych. W USA gdzie dyscyplina sie ta narodzila juz duzo wczesniej myslano nad stworzeniem uniwersalnych przepisow umozliwiajacyh ponadstylowa rywalizacje. Proby przeprowadzono juz w 1968 roku, kiedy do turnieju stanelo 6 zawodnikow Sami amerykanie nazwali to "ciezkim kontaktem". Brak jakich kolwiek ochraniaczy i regulamin pozwalajacy zadawac ciosy z pelna sila mogl doprowadzic tylko do jednego: - kontuzji i urazow, a zwyciezca ktorym byl John Lewis otrzymal od Mike'a Andersona, organizatora turnieju, nagrode w wyskokosci ... 1 dolara.
Wkrotce potem wprowadzenie ochraniaczy i jasnych przepisow rewolucjonizuje sztuki walki, coraz wiecej tradycjonalistow docenia zaletu ochraniaczy i nowy sposob rywalizacji. Mike Anderson, tworca kick-boxingu oraz przyjete do spolki bogate malzenstwo Dona i Judy Quines tworza organizacje PKA (professional Karate Assocation), ktora jako pierwsza rozpoczyna organiazcje walk i zawodow. W rozwoj i promocje kick-boxingu angazuja sie media, amerykanskie stacje telewizyjne. I metoda swzerokiej relamy zastosowana przez PKA daje porzadane rezultatu, ziarno nopwego sportu pada na bardoz podatny grunt, kick-boxing bije rekordy popularnosci. Powstaja filmy, ksiazki, czasopisma, w programach telewizyjnych najlepsi zawodnicy prezentuja popularne techniki. W innych stylach dochodzi do modernizacji technik by dostosowac je do wymogow nowej rywalizacji.
Walki staja sie bezpiczniejsze i mniej urazowe, pojawiaja sie odrebne formy rywalizacji, jak full-, light- i semi contact oraz formy przy muzyce. Teraz kazdy odept sztuk walki bez wgledu na uprawiany styl znajduje w kick-boxingu cos dla siebie.
Sprzęt: W pierwszych tygodniach treningu nie jest nam potrzebny najczesciej zaden sprzet za wyjatkiem oczywiscie sportowego obuwia i wgodnego stroju. W pozniejszych etapach niezbedne staja sie przynajmniej rekawice a dla zawodnikow bioracych udzial w zawodach reszta sprzetu ktorego minimum stanowia rekawice, ochraniacze strefy kroku (suspensorium), buty do walki, kask i ochraniacz na zeby.
Rękawice
Poszczególne modele roznia sie kontrukcja i materialem z jakiego zostaly wykonane. Moga byc wiec skorzane, wykonane w tworzyw sztucznych, imitacji skory, wypelnione gabka, sprezonym powietrzem badz specjalnie produkowana do tego celu pianką. Dokonujac ich zakupu nie sugeruj sie tylo cena (to znaczy niekoniecznie najdrozsze na jakie mozesz sobie pozwolic beda dla Ciebie najlepsze ale tez nalezy unikac prymitywnego chlamu jaki mozna czesto spotkac w sklepach sportowych. Czym sie powinna odznaczac dobra rekawica ?
Odpowiednim wyprofilowaniem, dobra rekawica ma rownomiernie rozlozone tworzywo stanowiace jej wnetrze, zbyt wiele materialu nie moze sie zbierac na grzebiecie piesci. Jej konstrukcja powinna usztywniac nadgarstek, trzymac kciuk bliso dloni, kciuk rekawicy powinien byc przyszyty, chroni przed kontuzjami kciuka w czasie treningu czy walki. Dlon w srodku powinna miec odrobine luzu, przed zalozeniem rekaiwcy owijasz dlon elastyczna tasma lub bandazem. Rekawica powinna umozliwic jak najpelniejsze zamkniecie dloni w piesc. Zbyt wyprostowane palce powoduja kontuzje stawow podczas pracy na worku, tarczowaniu badz technik wykonywanych w walce. Najbardziej praktyczne jest zapiecie na szeroki rzep, ktory dodatkowo stabilizuje nadgarstek i jest bezproblemowy podczas szybkiego zakladania i sciagania rekawic na zajeciach. Podczas zakupu rekawic - przymierz je! Podwin rekaw, zdejmij zegarek. Po zalozeniu rekawicy zamknij dlon w piec, udez nia kilka razy we wnetrze drugiej dloni. Rekawica nie powinna byc zbyt miekka, jesli czujesz przebijajace przez okladzine kostki piesci, dyskwalifikuje to taki model nawet do zwyklego treningu. Cena dobrych modeli zamyka sie w granicach od ok. 90 do 130 zlotych. Kupujac najtansze jakie zdolasz nalezc, tracisz tylko pieniadze. Zla rekawica przyprawi Cie o kontuzje dloni lub nadgarstka albo rozsypie sie po kilku treningach.
Buty do walki
Do walk sparringowych lub turniejowych niezbedne sa buty do walki. Tutaj najczesciej niewiele jest kiepskich modeli gdyz w produkcji tego sprzetu specjalizuja sie markowe firmy. Dobry but do walki powienien okrywac cala stope, od piety do palcow, tworzac ochrone konczaca sie nieco powyzej kostki, zgodnie z przepisami PZK-b. But na stopie powinny trzymac minumum dwie tasiemki badz gumki zapewniajace stabilne utrzymanie buta i nie powodujace poslizgow stopy przy poruszaniu sie zawodnika.
Ochraniacz strefy kroku (suspensorium)
Do codziennego treningu nie jest wymagany. Jednak do walk sparringowych jest niezbedny a na turniejach jest wymagany zgdnie z przepisami PZK-b. ochraniacz powinien zakrywac cale genitalia, zapewniajac ich wygodne ulozenie. Nie może krępować ruchów podczas dynamicznego poruszania sie i kopniec. Ze wzgledu na roznice wbudowie poszczegolnych zawodnikow dobrze jest przymierzyc go przed zakupem.
Ochraniacz glowy (kask)
Wymagany w walkach sparringowych i niezbędny na turniejach. Nalezy wybierac tylko kaski wiodacych producentow. Kask powinien byc stabilnie zalozony na glowie zawodnika, nie moze sie przekrecac badz zsuwac na oczy. Zapiecie powinno byc wykonane z miekkiego materialu by nie powodowac otarc badz skaleczen spoconej skory, nie moze utrudniac oddechu zawodnika.
Szczeka (ochraniacz zębów)
Absolutnie niezbedny podczas walk sparringowych i wymagany na turniejach. Brak ochraniacza na zeby moze powodowac przykre ukruszenia zebow. Ochraniacz wykonany jest w termoplastycznego tworzywa, ktore po zanurzeniiu w goracej wodzie staje sie miekie. Po tej operacji wkladamy ochraniacz do ust i odciskamy ksztalt szczeki i zebow, zapeniajac jego stabilne ulozenie. Ochraniacze te produkowane sa w dwoch wersjach, jenostronne - zakladane na gorne zeby i dwustronne - zakladane na dolne i gorne zeby. Najczesciej wykorzystywany jest ochraniacz zakladany tylko na gorne uzebienie. W normalnym treningu grupy poczatkujacej i zawodniczej nie jest wymagany
Ochraniacz kosci piszczelowych.
Wymagany do walk sparringowych, obowiazkowy na turniejach. Chroni kosci piszczelowe przed bolesnymi kontuzjami. Jest wiele wariantow i modeli ktore najczesciej spelniaja postawione przed nimi zadanie. Nie należy kupować jednak tych przeznaczonych do jazdy na rolkach badz dla pilkarzy. Ochraniacz od wenetrznej jak i zewnetrznej strony ma byc miekki, bez ostrych krawedzi czy zapiec.
Ochraniacze przedramion, lokci, kolan
Nie sa obowiazkowe. Jednak miekkie ochraniacze tych czesci ciala powinny zakladac kobiety i osoby szczegolnie pdoatne na kontuzje statow czy tez w szczegolny sposob dbajace o wygode i bezpieczenstwo podczas zajec.
Ochraniacze tulowia.
Nieobowiazkowe. Zalecane jednak dla osob szczegolnie podatnych na kontuzje i kobiet. Szczegolnie dla kobiet polecane sa ochraniacze klatki piesiowej zapobiegajace urazom klatki piersiowej i pozwalajace rywalizowac w sposob bardziej bezpieczny dla zawodniczki.
Kilka przykładowych technik...
Kopniecie przednie (front-kick) wykonywane w korpus przeciwnika, ze wzgledu na prostote i skutecznosc oraz mozliwosc latwego utrzymania przeciwnika w dystansie, jedno z najczesciej wykonywanych kopniec. Technika moze byc wykonywana w licznych wariantach, jako kombinacja z ciosami recznymi, z wyskoku lub laczona z innymi kopnieciami. Kopniecie mozna zadawac w korpus lub na glowe.
Kopniecie okrezne (raundhouse-kick), technika najczesciej wykorzystywana w kazdej formule walki. Glowna zaleta tego kopniecia to jego sila i szybkosc. Technike mozna wykonywac po obrocie, z wyskoku, z dalekiego dystantu (z tzw. dojazdem). Kopniecie to mozna zadawac w nogi (low-kick), korpus lub glowe.
Kopniecie boczne (side-kick), szczególnie czesto wykonywane w formule semi-contact oraz technikach samoobrony. Kopniecie pozwala utrzymac przeciwnika na dystans, wypchnac go poza plansze do walki, odepchnac. Zadawane po obrocie posiada bardzo duza sile. Mozna je wykonywac z wyskoku. Kopniecie zadawane jest w korpus badz glowe.
Kopniecia frontalne faza pierwsza.
Technike rozpoczynamy od wysokiego uniesienia kolana. Noga ktora pozostaje na ziemi (noga podporowa) jest prosta w kolanie, oparta cala podeszwa o parkiet. Rece trzymamy w prawidlowej gardzie. Podczas wykonywania kopniecia nie wolno ich opuszczac.
Kopniecie frontalne - faza druga
Dymamicznie prostujemy podudzie wpychajac lekko biodra w kierunku celu. Rece pozostaja w gardzie, noga podporowa wyprostowana, oparta cala podeszwa o podloze. Po kopnieciu powracamy do pozycji walki lub kontynuujemy akcje.
Kopniecie frontalne - widok z przodu
Noga podporowa wyprostowana, cala podeszwa stopy oparta o podloze. Rece w gardzie oslaniaja kospus i glowe.
Sogi nie sa tolerowane ponieważ artykuł został skopiowany w całość z internetu, nie przepisany własnymi słowami... znalazłem to i uznałem za ciekawe i wyjaśniające czym jest low-kick, frontalne kopnięcie itp.
Pozdrawiam Raskus
Krzysztof Piekarz
grom1234
, a podaj źródło jak kopiujesz z neta.
