Pimpusiek
Nolvadex kontra Clomid.
Jednym z mitów krążących w kręgach kulturystycznych, a nawet i medycznych, jest ten dotyczący stosowania Clomidu (Cytrynian Klomifenu) i Nolvadex (Cytrynian Tamoksyfenu). To nieporozumienie wynika z różnych sposobów ich używania. Nolvadex jest najczęściej stosowany do leczenia raka piersi u kobiet, podczas gdy Clomid stosowany jest w leczeniu niepłodności. W kręgach kulturystycznych, praktycznie od początku, przyjęto, że Clomid powinien być używany podczas PCT (odblokowania), a Nolvadex jako antyestrogen. W poniższym artykule postaram się pokazać, że nie zawsze jest to prawdą.
Na początek warto zobaczyć, co o obu związkach mówi fachowa literatura.
Cytrynian Tymoksyfenu (Nolvadex) - Tamoksyfen jest niesteroidowym lekiem przeciwestrogenowym, wykazującym równocześnie aktywność częściowego antagonisty receptora estrogenowego. Mechanizm działania leku polega głównie na blokowaniu wewnątrzkomórkowych receptorów estrogenowych. Współzawodnicząc z estrogenem tamoksyfen uniemożliwia jego działanie obwodowe. Kuracja tamoksyfenem wiąże się ze znacznym obniżeniem poziomu cholesterolu całkowitego i frakcji LDL przy nieznacznym wzroście trójglicerdów [od autora - jest to związane z faktem, że Cytrynian Tamoksyfenu wykazuje aktywność estrogenną w wątrobie].
Cytrynian Kolmifenu (Clomid) - Syntetyczny związek chemiczny o budowie chemicznej podobnej do chlorotrianizenu. Ma silny wpływ na oś wewnętrzną mózgu. Działa bezposrednio na podwzgórze, pobudzając wydzielanie przysadkowych hormonów gonadotropowych (tj. testosteronu), szczególnie lutropiny. Wykazuje słabe działanie estrogenne, w dużych dawkach przeciwestrogenne. Klomifan jest stosowany w leczeniu niepłodności spowodowanej brakiem jajeczkowania, w zaburzeniach miesiączkowania, u mężczyzn w oligoapermii. Jest nie skuteczny w pierwotnej niewydolności jajników lub przesadki mózgowej. Podnosi wcześniej obniżony przez androgeny poziom endogennego testosteronu, regulując w ten sposób gospodarkę hormonalną ustroju.
Jak widać oba związki, należące do grupy trifenyletylony, wykazują działanie antyestrogenowe. Wynika to z faktu, że oba rozpoznawane są przez organizm jako estrogeny i wykazują silne powinowactwo do receptora estrogenowego. Jednak po połączeniu z receptorem ich działanie estrogenne jest o wiele słabsze niż w przypadku endogennego estrogenu. Mówiąc prosto zapychają one receptory tym samym ograniczając aktywność "prawdziwego" estrogenu. Taki stan rzeczy powoduje uruchomienie mechanizmu sprzężenia zwrotnego, co prowadzi do zwiększenia produkcji gonadotropin przez przysadkę. Gonadotropiny u mężczyzn, odpowiadają za stymulacje wydzielania między innymi testosteronu.
Skuteczność Tamoksyfenu w podnoszeniu poziomu testosteronu potwierdzają liczne badania. Jedno z nich zostało przeprowadzone w późnych latach 70 na Uniwersytecie Ghenta w Belgii. Naukowcy chcieli zaobserwować wpływ Clomidu i Nolvadexu na profil hormonalny u dwóch grup mężczyzn - zdrowych i cierpiących na oligospermie (niedobór nasienia). Już pierwsze obserwacje przyniosły bardzo ciekawe wyniki. Po 10 dniach stosowania Nolvadexu, w dawce 20 mg, poziom testosteronu wzrósł o 42% w porównaniu do stanu początkowego. Podobny wynik dla Clomidu osiągnięto dopiero przy dawce 150 mg!
Widać więc, że Tamoksyfen daje podobne rezultaty w dawce 7 razy mniejszej. Mając na uwadze skutki uboczne (ból i zawroty głowy, stany depresyjne, bezsenność, zaburzenia wzroku, nudności etc.) występujące w przypadku przyjmowania obu środków logiczne wydaje się wybranie tego, którego skuteczna dawka jest mniejsza.
Klomifen ma jednak jedną zaletę. Poprzez bezpośredni wpływ na przysadkę zwiększa produkcje testosteronu. Co prawda zarówno Klomifen jak i Tamoksyfen poprzez wcześniej opisany mechanizm sprzężenia zwrotnego także powodują podnoiesienie ilości testosteronu, jednak w tym przypadku Klomifen udowadnia swoją wyższość.
Powstaje więc pytanie, co wybrać? Odpowiedź wydaje się prosta - kiedy tylko możemy wybierajmy Nolvadex. Jeżeli rozpatrujemy kwestie doboru antyestrogenu podczas cyklu to zdecydowanie powinniśmy postawić na Tamoksyfen, ponieważ jest on o wiele silniejszy od Klomifenu. Jeśli natomiast zastanawiamy się nad wyborem środków do PCT to sprawa trochę się komplikuje. Nadal jednak podstawą powinien być Nolvadex, który stosujemy przez cały czas trwania odbloku. Gdy nasz cykl był dość łagodny w dawkach i czasie trwania sam Tamoksyfen powinien w zupełności wystarczyć. W przypadku mocniejszych cykli należy dodać, w początkowej fazie odbloku, Clomid i kontynuować jego stosowanie do połowy PCT. Połączenie obu tych środków pozwoli na uzyskanie maksymalnej skuteczności przy obniżeniu ryzyka wystąpienia ewentualnych skutków ubocznych (niższa dawka łączenia).
źródło: www.fitnessauthority.pl
Moze sie przydac komus kto jest zielony
Jednym z mitów krążących w kręgach kulturystycznych, a nawet i medycznych, jest ten dotyczący stosowania Clomidu (Cytrynian Klomifenu) i Nolvadex (Cytrynian Tamoksyfenu). To nieporozumienie wynika z różnych sposobów ich używania. Nolvadex jest najczęściej stosowany do leczenia raka piersi u kobiet, podczas gdy Clomid stosowany jest w leczeniu niepłodności. W kręgach kulturystycznych, praktycznie od początku, przyjęto, że Clomid powinien być używany podczas PCT (odblokowania), a Nolvadex jako antyestrogen. W poniższym artykule postaram się pokazać, że nie zawsze jest to prawdą.
Na początek warto zobaczyć, co o obu związkach mówi fachowa literatura.
Cytrynian Tymoksyfenu (Nolvadex) - Tamoksyfen jest niesteroidowym lekiem przeciwestrogenowym, wykazującym równocześnie aktywność częściowego antagonisty receptora estrogenowego. Mechanizm działania leku polega głównie na blokowaniu wewnątrzkomórkowych receptorów estrogenowych. Współzawodnicząc z estrogenem tamoksyfen uniemożliwia jego działanie obwodowe. Kuracja tamoksyfenem wiąże się ze znacznym obniżeniem poziomu cholesterolu całkowitego i frakcji LDL przy nieznacznym wzroście trójglicerdów [od autora - jest to związane z faktem, że Cytrynian Tamoksyfenu wykazuje aktywność estrogenną w wątrobie].
Cytrynian Kolmifenu (Clomid) - Syntetyczny związek chemiczny o budowie chemicznej podobnej do chlorotrianizenu. Ma silny wpływ na oś wewnętrzną mózgu. Działa bezposrednio na podwzgórze, pobudzając wydzielanie przysadkowych hormonów gonadotropowych (tj. testosteronu), szczególnie lutropiny. Wykazuje słabe działanie estrogenne, w dużych dawkach przeciwestrogenne. Klomifan jest stosowany w leczeniu niepłodności spowodowanej brakiem jajeczkowania, w zaburzeniach miesiączkowania, u mężczyzn w oligoapermii. Jest nie skuteczny w pierwotnej niewydolności jajników lub przesadki mózgowej. Podnosi wcześniej obniżony przez androgeny poziom endogennego testosteronu, regulując w ten sposób gospodarkę hormonalną ustroju.
Jak widać oba związki, należące do grupy trifenyletylony, wykazują działanie antyestrogenowe. Wynika to z faktu, że oba rozpoznawane są przez organizm jako estrogeny i wykazują silne powinowactwo do receptora estrogenowego. Jednak po połączeniu z receptorem ich działanie estrogenne jest o wiele słabsze niż w przypadku endogennego estrogenu. Mówiąc prosto zapychają one receptory tym samym ograniczając aktywność "prawdziwego" estrogenu. Taki stan rzeczy powoduje uruchomienie mechanizmu sprzężenia zwrotnego, co prowadzi do zwiększenia produkcji gonadotropin przez przysadkę. Gonadotropiny u mężczyzn, odpowiadają za stymulacje wydzielania między innymi testosteronu.
Skuteczność Tamoksyfenu w podnoszeniu poziomu testosteronu potwierdzają liczne badania. Jedno z nich zostało przeprowadzone w późnych latach 70 na Uniwersytecie Ghenta w Belgii. Naukowcy chcieli zaobserwować wpływ Clomidu i Nolvadexu na profil hormonalny u dwóch grup mężczyzn - zdrowych i cierpiących na oligospermie (niedobór nasienia). Już pierwsze obserwacje przyniosły bardzo ciekawe wyniki. Po 10 dniach stosowania Nolvadexu, w dawce 20 mg, poziom testosteronu wzrósł o 42% w porównaniu do stanu początkowego. Podobny wynik dla Clomidu osiągnięto dopiero przy dawce 150 mg!
Widać więc, że Tamoksyfen daje podobne rezultaty w dawce 7 razy mniejszej. Mając na uwadze skutki uboczne (ból i zawroty głowy, stany depresyjne, bezsenność, zaburzenia wzroku, nudności etc.) występujące w przypadku przyjmowania obu środków logiczne wydaje się wybranie tego, którego skuteczna dawka jest mniejsza.
Klomifen ma jednak jedną zaletę. Poprzez bezpośredni wpływ na przysadkę zwiększa produkcje testosteronu. Co prawda zarówno Klomifen jak i Tamoksyfen poprzez wcześniej opisany mechanizm sprzężenia zwrotnego także powodują podnoiesienie ilości testosteronu, jednak w tym przypadku Klomifen udowadnia swoją wyższość.
Powstaje więc pytanie, co wybrać? Odpowiedź wydaje się prosta - kiedy tylko możemy wybierajmy Nolvadex. Jeżeli rozpatrujemy kwestie doboru antyestrogenu podczas cyklu to zdecydowanie powinniśmy postawić na Tamoksyfen, ponieważ jest on o wiele silniejszy od Klomifenu. Jeśli natomiast zastanawiamy się nad wyborem środków do PCT to sprawa trochę się komplikuje. Nadal jednak podstawą powinien być Nolvadex, który stosujemy przez cały czas trwania odbloku. Gdy nasz cykl był dość łagodny w dawkach i czasie trwania sam Tamoksyfen powinien w zupełności wystarczyć. W przypadku mocniejszych cykli należy dodać, w początkowej fazie odbloku, Clomid i kontynuować jego stosowanie do połowy PCT. Połączenie obu tych środków pozwoli na uzyskanie maksymalnej skuteczności przy obniżeniu ryzyka wystąpienia ewentualnych skutków ubocznych (niższa dawka łączenia).
źródło: www.fitnessauthority.pl
Moze sie przydac komus kto jest zielony
Krzysztof Piekarz
zwierzkoks
sobih
pakosmen
