ONYK
Hak czy góra - często takie pytanie zadają sobie początkujący zawodnicy. Poniżej zebrałem własne obserwacje na ten temat.
--------HAK---------
a) OPIS
z założenia ta technika ma doprowadzić do rozgięcia kąta u przeciwnika poprzez wykorzystanie przede wszystkim siły bicepsu (stąd często nazywana jest walką na biceps); zawodnik musi mieć też silne przedramię (zginacze nadgarstka, supinator), silne palce,triceps (dobijanie do poduszki),wiązadło łokciowe oraz ogólną siłę klatki piersiowej i grzbietu (z naciskiem na tą pierwszą); wyróżnia się wiele odmian tej techniki (np.hak w bok, hak w dół, hak na siebie i in.)
b) WARUNKI FIZYCZNE ZAWODNIKA
zawodnik powinien mieć przede wszystkim silne palce i nadgarstek oraz najlepiej krótkie przedramię (im krótsza dźwignia tym trudniej rozgiąć kąt pracy); jest to na ogół idealny styl dla niższych zawodników;
c) WYGRANA W HAKU walcząc przeciwko górze
Zawodnik musi przede wszystkim mieć na tyle silne palce by walaczący górą nie był w stanie się przez nie przebić lub przynajmniej spowolnił swój atak; w dalszym ruchu musi zgiąc przedramię - odwrócenie ręki przeciwnika chcącego walczyć górą czyni go bezbronnym;
-----GÓRA------
a) OPIS TECHNIKI
z założenia ta technika ma doprowadzić do rozgięcia palców u przeciwnika (stąd nazywana jest też walką na palce) co osłabia jego atak i doprowadza ostatecznie do przegranej; podobnie jak walka w hak występuje w wielu odmianach (górą w bok; górą przez mały palec i in.); zawodnik w walce wykorzystuje przede wszystkim siłę przedniej strony przedramienia (zwł. pronator) oraz mięsień ramienno-promieniowy; biceps jest zaangażowany w walce tylko pośrednio; ważna jest też siła grzbietu (w większym stopniu niż przy walce w hak).
b) WARUNKI FIZYCZNE ZAWODNIKA
zawodnik lepiej jak ma długie palce oraz dłuższe przedramię (chodzi o geometrię ustawienia na starcie oraz moment siły /większy przy dłuższej dźwigni/ ja również o szersze tzw.pole walki); z tych względu tą technikę wybierają z reguły zwodnicy wyższi, którzy mają mocno wydłużony kościec i którzy walcząc w hak mieliby małe szanse na wygraną
c) WYGRANA GÓRĄ z zawodnikiem walczącym hak
zawodnik musi przede wszystkim bardzo szybko wystartować i naciągnąć tak mocno palce przeciwnika by ten nie był w stanie zawinąć się w hak; jeśli to się powiedzie to dalsze rozgięcie palców przeciwnika powinno doprowadzić do jego szybkiej przegranej;
-------KTÓRY STYL WYBRAĆ?---------------
Ogólnie zależy to od budowy fizycznej (nie tylko kośca, ale też anatomii mięśni; są np. są zawodnicy z krótkim przedramieniem, którym lepiej wychodzi walka górą i odwrotnie) oraz od tego z jakim zawodnikiem mamy walczyć (jeśli ma krótsze przedramię to walczmy górą i vice versa).Pomijam tu oczywiście kwestię wytrenowania.
Najlepiej jest świetnie władać wszystkimi technikami, ale jest to truizm. Takich zawodników nie jest wiele (np. John Brzenk czy Alexey Voevoda). Dlatego na ogół zawodnicy mają zwykle świetnie opanowaną jedną, wiodącą technikę, a inne stosują pomocniczo.
Ciekawe jest pytanie, która z technik daje ogólnie większe szanse na wygraną. Odpowiedź nie jest prosta. Są mistrzowie, którzy sukcesy zawdzięczają głównie walce w hak (np. Rustam Babayev, Alexey Voevoday), jak również tacy którzy walczą górą (np. Taras Ivakin, Travis Bagent). Zaletą walki górą jest to, że pozwala ona na wygraną z teoretycznie silniejszym zawodnikiem. Zwolennicy tej techniki muszą jednak pamiętać,że spotyka się zawodników (wspomniany Rustam Babaev czy np. Matt Girdner)o niekoniecznie długich, ale tak silnych palcach, przez które nie da się przebić walcząc górą. Częściej też spóźnienie na starcie w tej technice kończy się przegraną. Poza tym walczący w hak przewidując ,że jego przeciwnik będzie walczył górą często celowo doprowadza do rozerwania, albowiem walcząc w pasakach ma o wiele wieksze szanse na wygraną. Z tych wzgędów walka w hak wydaje się bardziej unwersalaną techniką. Jednakże, jak wcześniej wspominałem wiele zależy od osobistych predyspozycji i warto mieć opanowane obie podstawowe techniki, które stosuje się w zależności od stuacji na stole.
--------HAK---------
a) OPIS
z założenia ta technika ma doprowadzić do rozgięcia kąta u przeciwnika poprzez wykorzystanie przede wszystkim siły bicepsu (stąd często nazywana jest walką na biceps); zawodnik musi mieć też silne przedramię (zginacze nadgarstka, supinator), silne palce,triceps (dobijanie do poduszki),wiązadło łokciowe oraz ogólną siłę klatki piersiowej i grzbietu (z naciskiem na tą pierwszą); wyróżnia się wiele odmian tej techniki (np.hak w bok, hak w dół, hak na siebie i in.)
b) WARUNKI FIZYCZNE ZAWODNIKA
zawodnik powinien mieć przede wszystkim silne palce i nadgarstek oraz najlepiej krótkie przedramię (im krótsza dźwignia tym trudniej rozgiąć kąt pracy); jest to na ogół idealny styl dla niższych zawodników;
c) WYGRANA W HAKU walcząc przeciwko górze
Zawodnik musi przede wszystkim mieć na tyle silne palce by walaczący górą nie był w stanie się przez nie przebić lub przynajmniej spowolnił swój atak; w dalszym ruchu musi zgiąc przedramię - odwrócenie ręki przeciwnika chcącego walczyć górą czyni go bezbronnym;
-----GÓRA------
a) OPIS TECHNIKI
z założenia ta technika ma doprowadzić do rozgięcia palców u przeciwnika (stąd nazywana jest też walką na palce) co osłabia jego atak i doprowadza ostatecznie do przegranej; podobnie jak walka w hak występuje w wielu odmianach (górą w bok; górą przez mały palec i in.); zawodnik w walce wykorzystuje przede wszystkim siłę przedniej strony przedramienia (zwł. pronator) oraz mięsień ramienno-promieniowy; biceps jest zaangażowany w walce tylko pośrednio; ważna jest też siła grzbietu (w większym stopniu niż przy walce w hak).
b) WARUNKI FIZYCZNE ZAWODNIKA
zawodnik lepiej jak ma długie palce oraz dłuższe przedramię (chodzi o geometrię ustawienia na starcie oraz moment siły /większy przy dłuższej dźwigni/ ja również o szersze tzw.pole walki); z tych względu tą technikę wybierają z reguły zwodnicy wyższi, którzy mają mocno wydłużony kościec i którzy walcząc w hak mieliby małe szanse na wygraną
c) WYGRANA GÓRĄ z zawodnikiem walczącym hak
zawodnik musi przede wszystkim bardzo szybko wystartować i naciągnąć tak mocno palce przeciwnika by ten nie był w stanie zawinąć się w hak; jeśli to się powiedzie to dalsze rozgięcie palców przeciwnika powinno doprowadzić do jego szybkiej przegranej;
-------KTÓRY STYL WYBRAĆ?---------------
Ogólnie zależy to od budowy fizycznej (nie tylko kośca, ale też anatomii mięśni; są np. są zawodnicy z krótkim przedramieniem, którym lepiej wychodzi walka górą i odwrotnie) oraz od tego z jakim zawodnikiem mamy walczyć (jeśli ma krótsze przedramię to walczmy górą i vice versa).Pomijam tu oczywiście kwestię wytrenowania.
Najlepiej jest świetnie władać wszystkimi technikami, ale jest to truizm. Takich zawodników nie jest wiele (np. John Brzenk czy Alexey Voevoda). Dlatego na ogół zawodnicy mają zwykle świetnie opanowaną jedną, wiodącą technikę, a inne stosują pomocniczo.
Ciekawe jest pytanie, która z technik daje ogólnie większe szanse na wygraną. Odpowiedź nie jest prosta. Są mistrzowie, którzy sukcesy zawdzięczają głównie walce w hak (np. Rustam Babayev, Alexey Voevoday), jak również tacy którzy walczą górą (np. Taras Ivakin, Travis Bagent). Zaletą walki górą jest to, że pozwala ona na wygraną z teoretycznie silniejszym zawodnikiem. Zwolennicy tej techniki muszą jednak pamiętać,że spotyka się zawodników (wspomniany Rustam Babaev czy np. Matt Girdner)o niekoniecznie długich, ale tak silnych palcach, przez które nie da się przebić walcząc górą. Częściej też spóźnienie na starcie w tej technice kończy się przegraną. Poza tym walczący w hak przewidując ,że jego przeciwnik będzie walczył górą często celowo doprowadza do rozerwania, albowiem walcząc w pasakach ma o wiele wieksze szanse na wygraną. Z tych wzgędów walka w hak wydaje się bardziej unwersalaną techniką. Jednakże, jak wcześniej wspominałem wiele zależy od osobistych predyspozycji i warto mieć opanowane obie podstawowe techniki, które stosuje się w zależności od stuacji na stole.
Krzysztof Piekarz
