mnino
Mówiąc Muay Thai mamy na myśli sztukę walki rodem z Tajlandii, która dzięki swemu niewątpliwemu pięknu i doskonałości zalewa świat, zdobywając coraz to większe szeregi „wyznawców". Można powiedzieć, że matką sztuki zalewającej świat i znanej dziś jako Muay thai (Thai Boxing) jest Muay Boran słowo boran znaczy antyczny, starożytny. Muay Boran antyczna sztuka walki będąca istnym miksem różnorodnych lokalnych styli takich jak przykładowo Muay Chaiya czy Muay Korat połączonych w niezwykle efektowny i efektywny system walki.
Celem Muay Boran było to by wojownik przetrwał na polu bitwy, po tym, jak w zamieszeniu bitewnym stracił swą broń. Każda cios Muay Boran miał na celu pokonanie czy zniszczenie przeciwnika, sztuka ta wykorzystywała maksymalną siłę ciosów zadawanych łokciami, kolanami łączenia ich w kombinacje ciosów wraz z głową pięściami stopami i stosowaniu dźwigni, zadawanych z pełną siłą i szybkością.
Zróżnicowane techniki Muay Boran są zakazane w dzisiejszym Muay Thai. Nawet w Tajlandii dziś ciężko jest odnaleźć szkołę, która naucza tej pięknej lecz wymierającej starożytnej sztuki walki. Dziś wiele szkół, które szczycą się tym, że nauczają Muay Boran uczy wyłącznie Muay Thai wzbogaconego jedynie o niektóre techniki wywodzące się z antycznego Muay Boran.
Historia Muay Boran jest bardzo mglista i niejasna, legenda miesza się z prawdą i faktami historycznymi. W wyniku najazdu birmańskiego w 1767 roku, została zniszczona niemal cała pisana historia Syjamu, w tym również dzieje Muay Boran. Skrawki historii, które zachowały się na innych dokumentach tego regionu pozwalają jedynie domyślać się i przypuszczać jak mogły układać się dzieje antycznego Muay Thai. Natomiast przekazy ustne jakie się zachowały do dzisiejszych są plątaniną legend i faktów właściwe uniemożliwiająca oddzielenie rzeczywistości od fikcji.
Lecz pomimo to nie ulega wątpliwości, że nawet w czasach pokoju techniki Muay Boran miały olbrzymie znaczenie dla tajskiego wojska i monarchii. Można być pewnym, że tajscy żołnierze ćwiczyli sztukę „pola bitwy", jeszcze przed erą Sukhotai (200 pne - 1238), kiedy plemiona tajskie zamieszkiwał tereny południowo-wschodnich Chin. Pierwotna forma Muay Thai nosiła nazwę Mai See Sawk. Kolejną formą była Muay Chaiya, które wywodziły się z chinskich systemów walki. W okresie Sukothai datowanym na lata 1238 - 1377 sztuka Muay Thai rozwijała się w dalszym ciągu, stając się bardziej zaawansowaną. W erze Sukothai pojawia się Muay Pahuyuth, uważana za najczystsza formę Muay Thai. Dla zbiorczego połączenia tych trzech terminów uzywa się obecnie określenia Muay Boran.
W okresie Ayuthaya (1350 - 1767) można się spotkać z pierwszymi zawodami Muay Thai. Wojownicy walczyli na gołe pięści, nie było podziału na wagi i poziom umiejętności wystarczała sama gotowość do walki. Nie istniały właściwie żadne reguły walki. Głowa była używana do zadawania ciosów, celem ataków mogła być pachwina. Za ring służyła ubita ziemia. Później zaczęto stosować rundy. Czas trwania rundy był mierzony za pomocą łupiny orzecha kokosowego z wywierconą w niej dziurką, skorupa znajdowała się w wodzie. W momencie kiedy łupina wypełniła się wodą runda dobiegała końca. Początkowo do ochrony krocza stosowano drewniane ochraniacze bądź morskie muszle, później wykonane z naturalnych włókien ochraniacze. W tym okresie zaszła też istotna zmiana w Muay Thai, a mianowicie zaczęło rozwijać się Muay Kaad Chudek. Zaczęto chronić dłonie poprzez owijanie ich końskim włosiem bądź konopiami, ta ochrona miała nie tylko na celu zabezpieczenie nadgarstków i palców zawodnika, ale i wyrządzić większą krzywdę przeciwnikowi. Służące ochronie dłoni konopie czy końskie włosie miały mieć długość około dwudziestu metrów. Stosowanie Muay Kaad Chuek szybko się rozprzestrzeniało, jako że owinięta pięść była mocniejsza i lepiej chroniona niż nie owijana. Zaczęto także stosować moczenie tych pierwotnych taśm w wodzie co po ich wyschnięciu powodowało, że tworzyło się coś na kształt twardej skorupy, co w czasie walki wywoływało jeszcze większe obrażenia. Niektóre przekazy ustne idą dalej i podają, że zawodnicy zanurzali dłonie w kleju i tłuczonym szkle. Do dzisiejszego dnia zwyczaj Muay Kaad Chudek jest podtrzymywany w corocznych pokazach w Nong Khai przy granicy z Laosem po tajskiej stronie Mekongu. Zwyczaj ten utrzymuje się także w zachodniej Tajlandii w Mae Sot podczas święta Sonkran mającego miejsce w kwietniu. Walki toczone są w okrągłym ringu i mają po pięć rund. Pierwsze cztery trwają trzy minuty, natomiast piąta runda nie ma limitu czasowego walka toczy się do momentu aż jeden z zawodników nie będzie w stanie walczyć.
Muay Thai zawsze wymagało od trenujących olbrzymiego wysiłku i poświęcenia. Wczesny trening tej sztuki walki opierał się ponadto na wyposażeniu jakie dostarczała natura. Gładkie pnie palm bananowych służyły do doskonalenia kopnięć; wytrzymałość wzmacniano ćwiczeniami w wodzie; używano unoszących się na wodzie orzechów kokosowych jako celów a także orzechów zawieszonych na linach w celu nauki uników oraz uderzeń.
Za panowania króla Ramy V (Chulalongkorn) w 1868 nastąpił złoty wiek dla Tajlandii i Muay Thai. Był to czas wielkich reform, które miały prowadzić Tajów do stania się nowoczesnym społeczeństwem. Powstało wiele obozów dla bokserów, stał się łatwiejszy dostęp do Bangkoku, dzięki czemu wielu zawodników z prowincji mogło się zaprezentować na walkach w stolicy.
Na początku lat dwudziestych rząd zabronił stosowania w walkach większości technik. Zasady i regulacja w zawodach Muay Thai zostały skonstruowane tak, by zapewnić bezpieczeństwo zawodnikom. W tym okresie można mówić o narodzinach Muay Thai jako dyscypliny, która stała się narodowym sportem Tajlandii. Od tej pory większość starożytnych odmian Muay Thaib zaczęła odchodzić w zapomnienie. Zapewne istnieja jeszcze starzy mistrzowie nauczający antycznego Muay Thai, jednak nawet w Tajlandii ta sztuka powoli wymiera. Chociaż należy zauważyć, ze w ostatnich latach pojawiły się próby ratowania Muay Boran od zapomnienia.
Boulliet
Krzysztof Piekarz
Anonim
Kask
grom1234
