Moongoll
Cos na temat serca u osób prowadzacych sportowy tryb życia
Serce sportowca - zespół objawów fizjologicznej, odwracalnej adaptacji u trenujących sporty wytrzymałościowe.
Zespół zmian, które u osoby niewytrenowanej uznaje się za nieprawidłowe, u sportowca wykonującego długotrwałe, wytrzymałościowe treningi, należy uznać za fizjologiczny (prawidłowy) proces przystosowania się. Charakterystyczne jest cofanie się zmian po zaprzestaniu treningu kondycyjnego.
Wszystkie zmiany w organizmie mają na celu usprawnienie dostarczania tlenu do tkanek. Zmiany te polegają na wzroście objętości wszystkich jam (rozstrzeni) i masy serca oraz zwolnieniu pracy serca (bradykardia). Daje to w efekcie wzrost objętości krwi, jaką podczas pojedynczego skurczu wyrzuca każda z komór serca. Powiększenie objętości jam serca staje się widoczne na zdjęciach rentgenowskich, jak i w obrazie ultrasonograficznym (USG). Akcja serca ulega zwolnieniu nie tylko w spoczynku. Również w czasie wysiłku obserwuje się względną bradykardię. Jest to efektem wzmożonego, przywspółczulnego napięcia nerwu błędnego (X-ty nerw czaszkowy, działający ogólnie hamująco na serce), a z drugiej strony - osłabienia współczulnego napięcia układu adrenergicznego (tu pośrednikiem jest między innymi katecholamina znana powszechnie jako adrenalina).
Dla porównania warto tu nadmienić, że inaczej wygląda to u osób trenujących dyscypliny szybkościowe i siłowe (skurcze izometryczne). U takich osób dochodzi jedynie do przerostu mięśni (także mięśnia sercowego), lecz bez zwiększenia objętości wyrzutowej serca. W tym przypadku wzrost przepływu krwi w układzie krążenia uzyskany zostaje głównie przez wzrost częstości akcji serca czyli tętna (pulsu), a nie pojedynczej objętości wyrzutowej.
W elektrokardiogramie (EKG) spoczynkowym sportowca spotkać można rozmaite odchylenia, wynikające w pierwszym rzędzie ze wzmożonego napięcia nerwu błędnego oraz ze wzrostu masy (przerost objętościowy) mięśnia sercowego. Uderzenie koniuszkowe serca staje się energiczniejsze, rozlane. Nad sercem, przy lewym brzegu mostka, lekarz może wysłuchać szmer skurczowy wyrzutu krwi z komór, mogący cichnąć przy zmianie pozycji z leżącej na stojącą. Odnajduje się też niekiedy dodatkowe tony serca (trzeci, niekiedy czwarty).
Stopień fizjologicznego przystosowania serca do treningu wytrzymałościowego jest osobniczo zmienny. Dlatego należy zachować dużą ostrożność podczas określania zmian zachodzących w sercu sportowca jako typowe, fizjologiczne, odwracalne i niegroźne dla zdrowia. Wymaga to odpowiedniego doświadczenia kardiologicznego. Z drugiej strony nie ma dowodów na szkodliwe działanie wytężonego wysiłku fizycznego na układ krążenia osoby z prawidłowym sercem. Ponadto wiadomo, że nagłe zgony, zdarzające się sporadycznie u sportowców, są wynikiem nie rozpoznanej za życia choroby serca.
Z innych zaburzeń w organizmie sportowca spotyka się wzrost stężenia hemoglobiny we krwi oraz objętości krwi krążącej w naczyniach.
Serce sportowca - zespół objawów fizjologicznej, odwracalnej adaptacji u trenujących sporty wytrzymałościowe.
Zespół zmian, które u osoby niewytrenowanej uznaje się za nieprawidłowe, u sportowca wykonującego długotrwałe, wytrzymałościowe treningi, należy uznać za fizjologiczny (prawidłowy) proces przystosowania się. Charakterystyczne jest cofanie się zmian po zaprzestaniu treningu kondycyjnego.
Wszystkie zmiany w organizmie mają na celu usprawnienie dostarczania tlenu do tkanek. Zmiany te polegają na wzroście objętości wszystkich jam (rozstrzeni) i masy serca oraz zwolnieniu pracy serca (bradykardia). Daje to w efekcie wzrost objętości krwi, jaką podczas pojedynczego skurczu wyrzuca każda z komór serca. Powiększenie objętości jam serca staje się widoczne na zdjęciach rentgenowskich, jak i w obrazie ultrasonograficznym (USG). Akcja serca ulega zwolnieniu nie tylko w spoczynku. Również w czasie wysiłku obserwuje się względną bradykardię. Jest to efektem wzmożonego, przywspółczulnego napięcia nerwu błędnego (X-ty nerw czaszkowy, działający ogólnie hamująco na serce), a z drugiej strony - osłabienia współczulnego napięcia układu adrenergicznego (tu pośrednikiem jest między innymi katecholamina znana powszechnie jako adrenalina).
Dla porównania warto tu nadmienić, że inaczej wygląda to u osób trenujących dyscypliny szybkościowe i siłowe (skurcze izometryczne). U takich osób dochodzi jedynie do przerostu mięśni (także mięśnia sercowego), lecz bez zwiększenia objętości wyrzutowej serca. W tym przypadku wzrost przepływu krwi w układzie krążenia uzyskany zostaje głównie przez wzrost częstości akcji serca czyli tętna (pulsu), a nie pojedynczej objętości wyrzutowej.
W elektrokardiogramie (EKG) spoczynkowym sportowca spotkać można rozmaite odchylenia, wynikające w pierwszym rzędzie ze wzmożonego napięcia nerwu błędnego oraz ze wzrostu masy (przerost objętościowy) mięśnia sercowego. Uderzenie koniuszkowe serca staje się energiczniejsze, rozlane. Nad sercem, przy lewym brzegu mostka, lekarz może wysłuchać szmer skurczowy wyrzutu krwi z komór, mogący cichnąć przy zmianie pozycji z leżącej na stojącą. Odnajduje się też niekiedy dodatkowe tony serca (trzeci, niekiedy czwarty).
Stopień fizjologicznego przystosowania serca do treningu wytrzymałościowego jest osobniczo zmienny. Dlatego należy zachować dużą ostrożność podczas określania zmian zachodzących w sercu sportowca jako typowe, fizjologiczne, odwracalne i niegroźne dla zdrowia. Wymaga to odpowiedniego doświadczenia kardiologicznego. Z drugiej strony nie ma dowodów na szkodliwe działanie wytężonego wysiłku fizycznego na układ krążenia osoby z prawidłowym sercem. Ponadto wiadomo, że nagłe zgony, zdarzające się sporadycznie u sportowców, są wynikiem nie rozpoznanej za życia choroby serca.
Z innych zaburzeń w organizmie sportowca spotyka się wzrost stężenia hemoglobiny we krwi oraz objętości krwi krążącej w naczyniach.
!@!
Krzysztof Piekarz
microbiusz
