artors
Witam !!
Kolejny artykuł z serii: "nie ćwicze .... bo ...."
Tym razem zajmiemy się ważnym mięsniem jakim jest triceps
Wiele osób zaczynających chodzić na siłownie chce powiększyć swoją masę mięśniową.... najczęściej u młodych pragnienie to tyczy się tylko klatki i bicepsu... w znacznie mniejszym stopniu barki i plecy.. o nogach już nie wspomne...
każdy chce przeciez mieć wspaniałą górkę wystającą spod skóry podczas naprężenia ramienia... wielu jednak nie zdaje sobie sprawy z tego że nie tylko biceps tutaj jest najważniejszy...
Żeby mieć dobrze wymuskularyzowane (neologizm :P) mięśnie ramion trzeba najpierw zastanowić się nad ich budową...
Mięśnie ramion składają się z:
*Tricepsu - aż 2/3 masy całej ręki
*Biceps - 1/3 masy całej ręki
Triceps: składa się z:
* Głowy długiej
* Głowy bocznej
* Głowy przyśrodkowej
Biceps składa się z:
* Głowy krótkiej
* Głowy długiej
Zajmijmy się teraz samym zagadnieniem TRICEPS:
Mięsień trójgłowy ramienia - mięsień zajmujący całą powierzchnię tylną ramienia i należący do tylnej grupy mięśni ramienia, rozpięty między łopatką i kością ramienną a kością łokciową
Budowa
Składa się z trzech głów - głowy przyśrodkowej (łac. caput mediale), która przylega do kości ramiennej tworząc warstwę głęboką oraz głowy długiej (łac. caput longum) i bocznej (łac. caput laterale) leżącej na przyśrodkowej.
Przyczep bliższy głowy długiej znajduje na guzku podpanewkowym łopatki. Przyczep bliższy głowy przyśrodkowej znajduje się na tylnej powierzchni kości ramiennej poniżej bruzdy nerwu promieniowego sięgając i częściowo wchodząc w torebkę stawu łokciowego tworząc płaskie ścięgno. Przyczep bliższy głowy bocznej znajduje się na tylnej powierzchni kości ramiennej powyżej bruzdy nerwu promieniowego oraz na przegrodzie międzymięśniowej bocznej. Przyczepy dalsze wszystkich trzech głów kończą się wspólnym ścięgnem na tylnej powierzchni wyrostka łokciowego.
Funkcja
Głowa długa wymusza ruch w dwóch stawach - stawie ramiennym i stawie łokciowym, przy czym siła działania na staw ramienny jest większa niż na staw łokciowy. Jest ona najsilniejszym prostownikiem stawu ramiennego oraz silnym przywodzicielem ramienia. Głowa boczna i przyśrodkowa są głowami odpowiedzialnymi za ruch wyprostny w stawie łokciowym. Siła mięśni prostowników stawu łokciowego - mięśnia trójgłowego ramienia i mięśnia łokciowego jest mniejsza niż siła mięśni zginaczy stawu łokciowego - mięśnia kruczo-ramiennego, mięśnia dwugłowego ramienia i mięśnia ramienngo.
Jak widać triceps...stanowi największa część masy mięśniowej ramion.... jest więc najważniejszy.... to on buduje nam większą część ramienia...i powoduje że mamy coraz to większą łapę.... zajmiemy się teraz ćwiczeniami jakie są istotne przy rozwijaniu tricepsu:
1. Prostowanie ramion na wyciągu stojąc: wszystkie głowy mięśni trójgłowych ramion
Stajemy w lekkim rozkroku przed wyciągiem, chwytamy rączkę nachwytem na szerokość ok.10-20 cm. Kciuki na rączce(tzw. "małpi" chwyt).Lekko pochylamy się w przód i naciskamy rączkę wyciągu w dół. Ramiona przyciśnięte do tułowia. Ruch wykonują tylko przedramiona(pracują jedynie stawy łokciowe). Ramiona prostujemy do końca-dla lepszego napięcia mięśni. Nie unosimy łokci, gdy rączka wyciągu jest w górnym położeniu-spowodowałoby to zanik napięcia w tricepsach. Najważniejsze jest stałe utrzymanie napięcia w ćwiczonych mięśniach. Unikamy szarpania-ruch powinien być płynny, a faza opuszczania ciężaru wolniejsza, z pełną kontrolą ciężaru.
2. Francuskie wyciskanie sztangi siedząc - wszystkie głowy tricepsów ze szczególnym wskazaniem na głowę długa.
Można je wykonywać zarówno w pozycji stojącej, jak i siedzącej. W pozycji siedzącej ponadto można zastosować oparcie(np. na ławce skośnej).Polepsza to stabilność, a co za tym idzie pozwala lepiej skoncentrować się na wykonaniu ćwiczenia. Możemy użyć sztangi prostej i łamanej. Łamana ma tę zaletę, że pozwala na zwiększenie zakresu ruchu i zmniejsza naprężenia powstające w nadgarstkach. Łokcie powinny trwać nieruchomo(jak najbliżej głowy) podczas ćwiczenia. Zakres ruchu:od pełnego wyprostu ramion, do pełnego zgięcia w łokciach. Przy pełnym zgięciu ramion, gdy sztanga znajduje się za głową, nie powinno się tracić nad nią kontroli(swobodne opuszczenie jej przeciąża mocno stawy łokciowe, co może prowadzić do kontuzji).Ćwiczenie można wykonywać również zastępując sztangę drążkiem wyciągu dolnego (prostym lub łamanym, bądź grubym sznurem zakończonym węzłami-stosujemy wtedy uchwyt równoległy). Można również wykonywać nieco inną odmianę ćwiczenia ze sztangielką trzymaną oburącz. Przy tej wersji należy pamiętać, o jednakowym angażowaniu w ćwiczenie obu rąk.
3. Francuskie wyciskanie jednorącz sztangielkami: przy utrzymaniu ramienia w pozycji pionowej(w stosunku do podłoża)najbardziej zaangażowane są głowy długie mięśni trójgłowych ramion
Technika jak w ćwiczeniu ze sztangą. Ruch ciężaru pod pełną kontrolą, faza negatywna wolniejsza od unoszenia. Można zastąpić sztangielkę rączką wyciągu dolnego. Ćwiczenie można wykonywać zarówno w pozycji stojącej, jak i siedzącej. Siedząca pozwala na lepszą koncentracje i wyeliminowanie dodatkowych ruchów.
4. Francuskie wyciskanie sztangi leżąc: wszystkie głowy mięsni trójgłowych ramion, ze szczególnym zaangażowaniem głowy przyśrodkowej
Kładziemy się na ławce poziomej, chwytamy sztangę nachwytem(ćwiczenie to można wykonywać również podchwytem-wtedy najbardziej zaangażowane są głowy boczne tricepsów, a najsłabiej głowy przyśrodkowe)na szerokość nieco mniejszą od barków. Prostujemy ręce tak, by gryf sztangi pozostawał wyżej od naszego czoła-ramiona tworzą z podłoga kąt mniejszy niż 90 stopni(do 45 stopni). Możemy użyć sztangi prostej i łamanej. Łamana ma tę zaletę, że zmniejsza naprężenia powstające w nadgarstkach. Ramiona prostujemy do zablokowania łokci. Pracują tylko stawy łokciowe. W ruchu pozostają jedynie przedramiona. Ciężar porusza się po łuku: od czoła do pozycji startowej. Ruch opuszczania wolniejszy od unoszenia. Ćwiczenie to można również wykonywać na ławce skośnej(głową do góry-aktywniej pracują wtedy głowy boczne i przyśrodkowe, i w dół-mocniej zaangażowane są głowy długie mięśni trójgłowych), ale zalecane jest zapoznanie się w pierwszej kolejności z prawidłową techniką na ławce poziomej. W innej wersji tego ćwiczenia sztangę zastępujemy drążkiem wyciągu dolnego umieszczonego za nami.
5. Prostowanie ramienia ze sztangielką w opadzie tułowia: głowy boczne i przyśrodkowe mięśni trójgłowych ramion
Przy wyprostowanych plecach pochylamy się do przodu i opieramy jedną ręką o ławkę. W drugiej trzymamy sztangielkę i unosimy ramię nieco ponad linię pleców(nie niżej)-przedramię prostopadle do podłogi. Z tej pozycji pracując tylko tricepsem prostujemy ramię w łokciu unosząc ciężar aż do pełnego wyprostu. W pozycji końcowej zatrzymujemy na moment ruch dla lepszego napięcia mięśni. Musimy zwracać szczególną uwagę na to, by w trakcie ćwiczenia w ruchu było jedynie przedramię(praca w stawie łokciowym).Nie wolno dopuszczać do bujania ramieniem. Ruch opuszczania wolniejszy od unoszenia, z pełną kontrolą ciężaru.
6. Prostowanie ramion w płaszczyźnie poziomej stojąc: głowy przyśrodkowe i długie mięśni trójgłowych ramion
Stajemy przed wyciągiem górnym(mając go za plecami)w pozycji wykroku(podobnej do „nożyc" ciężarowych),chwytamy rączkę(drążek)nachwytem i prostujemy ramiona w płaszczyźnie poziomej. Ćwiczenie to nie jest polecane osobom początkującym, ze względu na problemy z zachowaniem właściwej techniki. Faza opuszczania wolniejsza niż unoszenia-pełna kontrola ciężaru przez cały czas trwania ćwiczenia.
7. Pompki na poręczach: wszystkie głowy mięśni trójgłowych ramion
Rozstaw poręczy powinien tylko nieznacznie przekraczać szerokość barków. Chwytamy poręcze chwytem neutralnym, ręce wyprostowane, klatka piersiowa wypchnięta do przodu, nogi lekko ugięte w kolanach. Opuszczanie i unoszenie tułowia odbywa się poprzez uginanie rąk w stawach łokciowych. Przez cały czas trwania ćwiczenia łokcie powinny znajdować się jak najbliżej tułowia. Tułów wyprostowany w pionie-odchylanie go w przód zmniejsza pracę mięśni trójgłowych, a zwiększa zaangażowanie mięśni klatki piersiowej. Zakres ruchu: od maksymalnego ugięcia do pełnego wyprostu ramion. Tempo umiarkowane, bez zrywów i zbyt szybkiego opuszczania. Ćwiczenie można również wykonywać z użyciem dodatkowego obciążenia, (kiedy dochodzimy do dużej liczby prawidłowo wykonanych powtórzeń w jednej serii), ale ta wersja jest przeznaczona tylko dla bardziej zaawansowanych kulturystów.
pozdrawiam !
Kolejny artykuł z serii: "nie ćwicze .... bo ...."
Tym razem zajmiemy się ważnym mięsniem jakim jest triceps
Wiele osób zaczynających chodzić na siłownie chce powiększyć swoją masę mięśniową.... najczęściej u młodych pragnienie to tyczy się tylko klatki i bicepsu... w znacznie mniejszym stopniu barki i plecy.. o nogach już nie wspomne...
każdy chce przeciez mieć wspaniałą górkę wystającą spod skóry podczas naprężenia ramienia... wielu jednak nie zdaje sobie sprawy z tego że nie tylko biceps tutaj jest najważniejszy...
Żeby mieć dobrze wymuskularyzowane (neologizm :P) mięśnie ramion trzeba najpierw zastanowić się nad ich budową...
Mięśnie ramion składają się z:
*Tricepsu - aż 2/3 masy całej ręki
*Biceps - 1/3 masy całej ręki
Triceps: składa się z:
* Głowy długiej
* Głowy bocznej
* Głowy przyśrodkowej
Biceps składa się z:
* Głowy krótkiej
* Głowy długiej
Zajmijmy się teraz samym zagadnieniem TRICEPS:
Mięsień trójgłowy ramienia - mięsień zajmujący całą powierzchnię tylną ramienia i należący do tylnej grupy mięśni ramienia, rozpięty między łopatką i kością ramienną a kością łokciową
Budowa
Składa się z trzech głów - głowy przyśrodkowej (łac. caput mediale), która przylega do kości ramiennej tworząc warstwę głęboką oraz głowy długiej (łac. caput longum) i bocznej (łac. caput laterale) leżącej na przyśrodkowej.
Przyczep bliższy głowy długiej znajduje na guzku podpanewkowym łopatki. Przyczep bliższy głowy przyśrodkowej znajduje się na tylnej powierzchni kości ramiennej poniżej bruzdy nerwu promieniowego sięgając i częściowo wchodząc w torebkę stawu łokciowego tworząc płaskie ścięgno. Przyczep bliższy głowy bocznej znajduje się na tylnej powierzchni kości ramiennej powyżej bruzdy nerwu promieniowego oraz na przegrodzie międzymięśniowej bocznej. Przyczepy dalsze wszystkich trzech głów kończą się wspólnym ścięgnem na tylnej powierzchni wyrostka łokciowego.
Funkcja
Głowa długa wymusza ruch w dwóch stawach - stawie ramiennym i stawie łokciowym, przy czym siła działania na staw ramienny jest większa niż na staw łokciowy. Jest ona najsilniejszym prostownikiem stawu ramiennego oraz silnym przywodzicielem ramienia. Głowa boczna i przyśrodkowa są głowami odpowiedzialnymi za ruch wyprostny w stawie łokciowym. Siła mięśni prostowników stawu łokciowego - mięśnia trójgłowego ramienia i mięśnia łokciowego jest mniejsza niż siła mięśni zginaczy stawu łokciowego - mięśnia kruczo-ramiennego, mięśnia dwugłowego ramienia i mięśnia ramienngo.
Jak widać triceps...stanowi największa część masy mięśniowej ramion.... jest więc najważniejszy.... to on buduje nam większą część ramienia...i powoduje że mamy coraz to większą łapę.... zajmiemy się teraz ćwiczeniami jakie są istotne przy rozwijaniu tricepsu:
1. Prostowanie ramion na wyciągu stojąc: wszystkie głowy mięśni trójgłowych ramion
Stajemy w lekkim rozkroku przed wyciągiem, chwytamy rączkę nachwytem na szerokość ok.10-20 cm. Kciuki na rączce(tzw. "małpi" chwyt).Lekko pochylamy się w przód i naciskamy rączkę wyciągu w dół. Ramiona przyciśnięte do tułowia. Ruch wykonują tylko przedramiona(pracują jedynie stawy łokciowe). Ramiona prostujemy do końca-dla lepszego napięcia mięśni. Nie unosimy łokci, gdy rączka wyciągu jest w górnym położeniu-spowodowałoby to zanik napięcia w tricepsach. Najważniejsze jest stałe utrzymanie napięcia w ćwiczonych mięśniach. Unikamy szarpania-ruch powinien być płynny, a faza opuszczania ciężaru wolniejsza, z pełną kontrolą ciężaru.
2. Francuskie wyciskanie sztangi siedząc - wszystkie głowy tricepsów ze szczególnym wskazaniem na głowę długa.
Można je wykonywać zarówno w pozycji stojącej, jak i siedzącej. W pozycji siedzącej ponadto można zastosować oparcie(np. na ławce skośnej).Polepsza to stabilność, a co za tym idzie pozwala lepiej skoncentrować się na wykonaniu ćwiczenia. Możemy użyć sztangi prostej i łamanej. Łamana ma tę zaletę, że pozwala na zwiększenie zakresu ruchu i zmniejsza naprężenia powstające w nadgarstkach. Łokcie powinny trwać nieruchomo(jak najbliżej głowy) podczas ćwiczenia. Zakres ruchu:od pełnego wyprostu ramion, do pełnego zgięcia w łokciach. Przy pełnym zgięciu ramion, gdy sztanga znajduje się za głową, nie powinno się tracić nad nią kontroli(swobodne opuszczenie jej przeciąża mocno stawy łokciowe, co może prowadzić do kontuzji).Ćwiczenie można wykonywać również zastępując sztangę drążkiem wyciągu dolnego (prostym lub łamanym, bądź grubym sznurem zakończonym węzłami-stosujemy wtedy uchwyt równoległy). Można również wykonywać nieco inną odmianę ćwiczenia ze sztangielką trzymaną oburącz. Przy tej wersji należy pamiętać, o jednakowym angażowaniu w ćwiczenie obu rąk.
3. Francuskie wyciskanie jednorącz sztangielkami: przy utrzymaniu ramienia w pozycji pionowej(w stosunku do podłoża)najbardziej zaangażowane są głowy długie mięśni trójgłowych ramion
Technika jak w ćwiczeniu ze sztangą. Ruch ciężaru pod pełną kontrolą, faza negatywna wolniejsza od unoszenia. Można zastąpić sztangielkę rączką wyciągu dolnego. Ćwiczenie można wykonywać zarówno w pozycji stojącej, jak i siedzącej. Siedząca pozwala na lepszą koncentracje i wyeliminowanie dodatkowych ruchów.
4. Francuskie wyciskanie sztangi leżąc: wszystkie głowy mięsni trójgłowych ramion, ze szczególnym zaangażowaniem głowy przyśrodkowej
Kładziemy się na ławce poziomej, chwytamy sztangę nachwytem(ćwiczenie to można wykonywać również podchwytem-wtedy najbardziej zaangażowane są głowy boczne tricepsów, a najsłabiej głowy przyśrodkowe)na szerokość nieco mniejszą od barków. Prostujemy ręce tak, by gryf sztangi pozostawał wyżej od naszego czoła-ramiona tworzą z podłoga kąt mniejszy niż 90 stopni(do 45 stopni). Możemy użyć sztangi prostej i łamanej. Łamana ma tę zaletę, że zmniejsza naprężenia powstające w nadgarstkach. Ramiona prostujemy do zablokowania łokci. Pracują tylko stawy łokciowe. W ruchu pozostają jedynie przedramiona. Ciężar porusza się po łuku: od czoła do pozycji startowej. Ruch opuszczania wolniejszy od unoszenia. Ćwiczenie to można również wykonywać na ławce skośnej(głową do góry-aktywniej pracują wtedy głowy boczne i przyśrodkowe, i w dół-mocniej zaangażowane są głowy długie mięśni trójgłowych), ale zalecane jest zapoznanie się w pierwszej kolejności z prawidłową techniką na ławce poziomej. W innej wersji tego ćwiczenia sztangę zastępujemy drążkiem wyciągu dolnego umieszczonego za nami.
5. Prostowanie ramienia ze sztangielką w opadzie tułowia: głowy boczne i przyśrodkowe mięśni trójgłowych ramion
Przy wyprostowanych plecach pochylamy się do przodu i opieramy jedną ręką o ławkę. W drugiej trzymamy sztangielkę i unosimy ramię nieco ponad linię pleców(nie niżej)-przedramię prostopadle do podłogi. Z tej pozycji pracując tylko tricepsem prostujemy ramię w łokciu unosząc ciężar aż do pełnego wyprostu. W pozycji końcowej zatrzymujemy na moment ruch dla lepszego napięcia mięśni. Musimy zwracać szczególną uwagę na to, by w trakcie ćwiczenia w ruchu było jedynie przedramię(praca w stawie łokciowym).Nie wolno dopuszczać do bujania ramieniem. Ruch opuszczania wolniejszy od unoszenia, z pełną kontrolą ciężaru.
6. Prostowanie ramion w płaszczyźnie poziomej stojąc: głowy przyśrodkowe i długie mięśni trójgłowych ramion
Stajemy przed wyciągiem górnym(mając go za plecami)w pozycji wykroku(podobnej do „nożyc" ciężarowych),chwytamy rączkę(drążek)nachwytem i prostujemy ramiona w płaszczyźnie poziomej. Ćwiczenie to nie jest polecane osobom początkującym, ze względu na problemy z zachowaniem właściwej techniki. Faza opuszczania wolniejsza niż unoszenia-pełna kontrola ciężaru przez cały czas trwania ćwiczenia.
7. Pompki na poręczach: wszystkie głowy mięśni trójgłowych ramion
Rozstaw poręczy powinien tylko nieznacznie przekraczać szerokość barków. Chwytamy poręcze chwytem neutralnym, ręce wyprostowane, klatka piersiowa wypchnięta do przodu, nogi lekko ugięte w kolanach. Opuszczanie i unoszenie tułowia odbywa się poprzez uginanie rąk w stawach łokciowych. Przez cały czas trwania ćwiczenia łokcie powinny znajdować się jak najbliżej tułowia. Tułów wyprostowany w pionie-odchylanie go w przód zmniejsza pracę mięśni trójgłowych, a zwiększa zaangażowanie mięśni klatki piersiowej. Zakres ruchu: od maksymalnego ugięcia do pełnego wyprostu ramion. Tempo umiarkowane, bez zrywów i zbyt szybkiego opuszczania. Ćwiczenie można również wykonywać z użyciem dodatkowego obciążenia, (kiedy dochodzimy do dużej liczby prawidłowo wykonanych powtórzeń w jednej serii), ale ta wersja jest przeznaczona tylko dla bardziej zaawansowanych kulturystów.
pozdrawiam !
Krzysztof Piekarz
TrainHard
ziompel
soltys88
czemon
