Z twojego zdjęcia mogę wywnioskować ze masz następująca wadę
Plecy okrągło-wklęsłe
Wada ta ma miejsce przy równoczesnej pogłębionej kifozie piersiowej i lordozie lędźwiowej. W tym przypadku można mówić niejako o dwóch wadach kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej w tył i w przód, czyli okrągłych plecach i wklęsłych plecach. W kształtowaniu nawyku prawidłowej postawy największą trudność sprawia tendencja do pogłębiania się wygięcia kręgosłupa w odcinku sąsiednim do korygowanego. Korygując odcinek piersiowy kręgosłupa należy rygorystycznie przestrzegać ustalenia odcinka lędźwiowego najlepiej przez skulne ustawienie nóg. Natomiast korygując odcinek lędźwiowy kręgosłupa, należy przestrzegać tego, że nie można przy tym dopuścić do pogłębiania się kifozy piersiowej. Efekt ten można uzyskać poprzez odpowiednio ustalone ramiona. Postępowanie korekcyjne sprowadza się do:
a) zwiększenia ruchomości kręgosłupa
b) rozciągnięcia skróconych mięśni (klatki piersiowej oraz prostownika grzbietu odcinka lędźwiowego)
c) wzmocnienia mięśni rozciągniętych (brzucha i prostownika grzbietu odcinka piersiowego)
Specyfikacja poszczególnych wad
Plecy okrągłe
Jest to wada kręgosłupa w jego odcinku piersiowym. W warunkach prawidłowych odcinek piersiowy wygięty jest ku tyłowi tworząc tzw. fizjologiczną kifozę piersiową. W przypadku okrągłych pleców wygięcie to jest pogłębione – powstaje hiperkifoza piersiowa. Charakterystyczne dla sylwetki dziecka jest to, że głowa i barki są wysunięte do przodu, klatka piersiowa jest spłaszczona i zapadnięta, łopatki są odstające. Potocznie mówi się o takim dziecku, że się garbi. W okrągłych plecach osłabione zostają mięśnie grzbietu tj. mięsień prostownik grzbietu i mięśnie ściągające łopatki (mięsień czworoboczny, równoległoboczny i najszerszy grzbietu). Natomiast mięśniami nadmiernie napiętymi i przykurczonymi są mięśnie piersiowe i zębate przednie. Wada ta może mieć charakter przejściowy. Przyczynami są często zmęczenie dziecka, które pozostaje w czasie dnia zbyt długo w pozycji siedzącej, słaby wzrok, chęć ukrycia przez dziewczynki rozwijających się piersi, nadmierna w stosunku do rówieśników wysokość ciała. Przy plecach okrągłych wzmacniamy mięśnie grzbietu, natomiast rozciągamy mięśnie piersiowe oraz zębate przednie.
Zalecenia: pływanie stylem grzbietowym, oglądanie programu telewizyjnego z laseczką trzymaną na odcinku piersiowym kręgosłupa przez ok. 20-30 min., słuchanie radia lub muzyki w pozycji leżenia tyłem z ramionami odwiedzionymi w bok i ugiętych w stawach łokciowych oraz z nogami ugiętymi w stawach biodrowych i kolanowych, w czasie siedzenia, zwłaszcza dłuższego, należy mieć dobre podparcie na odcinek lędźwiowy i dolny piersiowy kręgosłupa, biurko lub stolik winno mieć odpowiednią wysokość tak, aby nie dochodziło do nadmiernego pochylenia do przodu.
Przeciwwskazania: skłony w przód, podpory przodem o ramionach wyprostowanych, krążenia ramion w przód, jazda na rowerze z niską kierownicą, siady skrzyżne z wyciągniętymi ramionami w przód, unikania innych pozycji powodujących zaokrąglanie pleców i uwypuklenia odcinka piersiowego kręgosłupa.
Plecy wklęsłe
Jest to wada kręgosłupa w jego odcinku lędźwiowym. Plecy wklęsłe posiadają zwiększone przodowygięcie kręgosłupa w wymienionym odcinku. Mówimy wtedy o powiększonej lordozie lędźwiowej.
Patrząc na dziecko z boku, w jego sylwetce oprócz powiększonej lordozy lędźwiowej można zaobserwować wysunięty ku przodowi wypukły, często obwisły brzuch. Klatka piersiowa i odcinek piersiowy kręgosłupa mogą być spłaszczone lub pozostawać bez zmian. Miednica nie jest osadzona prosto, ale pochylona do przodu, posiada zwiększone przodopochylenie. W przypadku występowania tej wady następuje osłabienie mięśni brzucha, mięśni pośladkowych wielkich oraz mięśni zginaczy stawu kolanowego. Natomiast nadmiernemu napięciu ulegają mięśnie grzbietu odcinka lędźwiowego i mięśnie zginacze stawu biodrowego. W postępowaniu korekcyjnym najpierw uczymy nawyku prawidłowej postawy ciała. Należy dziecku uświadomić, co jest wadliwe, a co prawidłowe w jego postawie. Następnie korygujemy poszczególne elementy układu kostno-mięśniowego: nogi, miednicę, brzuch, odcinek lędźwiowy i piersiowy kręgosłupa i głowę. W początkowym okresie należy dokonywać tych korekcji lokalnych w leżeniu tyłem, następnie w pozycji siedzącej przy ścianie ( z nogami ugiętymi, skrzyżowanymi i prostymi), następnie przy ścianie w pozycji stojącej. Należy nie dopuszczać do zaokrąglania pleców w momencie korekcji odcinka lędźwiowego. Wielkość lordozy lędźwiowej w przybliżeniu wyznacza płasko ułożona dłoń między ścianą lub podłogą, a odcinkiem lędźwiowym kręgosłupa. Oprócz wyrabiania u dziecka nawyku prawidłowej postawy ciała, należy wzmacniać osłabione mięśnie brzucha i pośladkowe, a rozciągać napięte i przykurczone mięśnie grzbietu odcinka lędźwiowego i zginacze stawu biodrowego.
Zalecenia: słuchanie radia lub muzyki w leżeniu tyłem na stole lub ławeczce z jedną nogą ugiętą w stawie kolanowym, a drugą opuszczoną poza i wyprostowaną w stawie kolanowym. Leżenie tyłem z ugiętymi kolanami ok. 10 min. z dwukilogramowym przedmiotem umieszczonym na brzuchu. Odrabianie lekcji siedząc na krześle, które posiada dobre podparcie dla odcinka lędźwiowego i piersiowego kręgosłupa. Poleca się również jazdę na rowerze, pływanie, narciarstwo i inne formy wszechstronnej aktywności ruchowej, które nie powodują pogłębiania lordozy lędźwiowej.
Przeciwwskazania: unikanie wszystkich pozycji i sytuacji, które zwiększają lordozę lędźwiową: leżenia przodem w ten sposób, że głowa oparta jest na dłoniach w podparciu łokciowym, ćwiczenia gimnastyki artystycznej i akrobatyki, ćwiczeń z zakresu gimnastyki podstawowej: podpór łukiem tyłem („mostek”), „kołyski”, leżenia przodem z podparciem głowy na łokciach, ćwiczeń kształtujących tułowia w płaszczyźnie strzałkowej w tył.
Charakterystyka dystonii mięśniowej. Plecy okrąglo-wklęsłe, jako
połączenie dwóch poprzednio opisanych wad, mają charakterystyczną dla nich dystonię mięśniową.
Mięśnie ulegające przykurczeniu w obrębie pasa barkowegó to:
-mięśnie piersiowe większe,
-mięśnie piersiowe mniejsze,
-mięśnie zębate przednie,
-mięśnie międzyżebrowe.
Natomiast mięśnie osłabione i zbyt rozciągnięte to:
-odcinek piersiowy prostownika grzbietu,
-najszerszy grzbietu,
-mięśnie ściągające łopatki - równoległoboczny i czworoboczny grzbietu.
Pogłębionej lordozie towarzyszy zwiększenie przodopochylenia miednicy, za które odpowiedzialne są zbyt rozciągnięte i osłabione mięśnie:
-pośladkowe wielkie,
-kulszowo-goleniowe,
-brzucha w części dolnej (podpępkowej). Nadmiernie napięte lub przykurczone są mięśnie:
-biodrowo-lędźwiowy,
-prosty uda,
-krawiecki,
-
prostownik grzbietu odcinka lędźwiowego,
-czworoboczny lędzwi