Spychu_15
W tym poście pragnę wam przybliżyć sylwetkę największego z wielkich Polskiej siatkówki, słynnego kata, Huberta Wagnera, twórcę największych sukcesów w tej dyscyplinie.
CV: Hubert Jerzy Wagner
Data urodzenia: 4.03.1941
Znak zodiaku: baran
Wzrost: 183 cm
Waga: 88 kg
Stan cywilny: żonaty
Zawodnik: poznańskiego
AZS, warszawskiego AZS AWF
i stołecznej Skry.
Sukcesy : 4-krotnie tytuł mistrza Polski (1963, 1965,1966, 1968)oraz wicemistrzostwo (1967)i brazowy medal MP (1969)z klubem akademickim z Bielan.
W reprezentacji Polski:
(1963-1971) brazowy medalista ME w Stambule (1967)
2-krotny finalista MŚ, z Pragi (1966) - 6 m. i z Sofii (1970) - 5 m.
oraz 2-krotny finalista ME: z Bukaresztu (1963) - 6 m. i
Mediolanu (1971) - równie5 6 m. Olimpijczyk z Meksyku (1968).
Trener: trener polskiej reprezentacji (1973-1976, 1983-1985 i
1996-1998), reprezentacji Tunezji, tureckiego klubu Filament
Bursa, kadry narodowej pań (1978-1979), Legii (1977-1985) i
Stilonu Gorzów oraz siatkarki ze stołecznej Skry i Andrychowa.
Sukcesy: mistrzostwo swiata w Meksyku w 1974 roku i złoty
medal olimpijski w Montrealu w 1976 roku. W 1973 i 1983 roku
srebrne medale mistrzostw Europy.
Teraz krótko o nim jako zawodniku:
W reprezentacji Polski wystepował w latach 1961-71. Rozegrał w niej łacznie 194 spotkania, bedac przez wiele lat kapitanem
drużyny. Choc twierdzono, że nie był zawodnikiem wyróżniajacym sie -„rozgrywajacy o niezłej technice, przecietnym wzroscie i stosunkowo słabej skocznośći", mawiano wtedy o nim. Na arenie miedzynarodowej polski zespół należał wtedy do europejskich sredniaków. Najwiekszy sukces odniósł w Stambule w 1967 roku zdobywajac brazowy medal Mistrzostw
Europy.
Ale Hubert Wagner był przedewszyskim świetnym trenerem:
Trenerem chciał byc już dosyc wczesnie. Może dlatego, że jeszcze jako 16 letni chłopak, zobaczył, ze może rzadzic na boisku prawie dwa razy starszymi kolegami. Po olimpiadzie w Monachium szukano nowego trenera kadry i Hubert Wagner od razu chciał objać te posade. Najpierw zaproponowano mu jednak prowadzenie kadry juniorów, potem dyskutowano o młodzieżówce, wreszcie o stanowisku kierownika reprezentacji, uparty poznaniak postawił jednak na swoim i po kolejnych dyskusjach zarzad PZPS w koncu zgodził sie na 31-letniego trenera - młodego, ale sprawiajacego wrażenie, że bardzo dobrze wie, co i jak chce osiagnac. W swiatku siatkarskim pojawiły sie głosy, że błedem było powierzanie tak odpowiedzialnej funkcji komus tak młodemu, bez odpowiedniego doswiadczenia w pracy szkoleniowej. Nikt wtedy nie przypuszczał, że własnie pod wodza Huberta Jerzego Wagnera rozpoczeła sie trwajaca kilka lat (1973-1976) tzw. "złota era" polskiej siatkówki, która trudno bedzie kiedykolwiek powtórzyc. Jej podstawa stała sie gigantyczna praca treningowa, której cel i potrzebe zrozumieli i zaaprobowali zawodnicy, gruntowna przebudowa taktyki i sposobu gry reprezentacji oraz zasadnicza zmiana w psychice zawodników, którzy - jak twierdził ich trener - byli znakomitymi siatkarzami tylko nie wiedzieli do tej pory o swojej wielkosci. Jako trener miał głebokie przekonanie, że do wygrania z ówczesnymi potegami potrzeba wykonac mnóstwo dodatkowej pracy. Pierwsza wielka zasługa Wagnera było to, że potrafił przekonac niedawnych kolegów z kadry, że ma racje. Gdy wytłumaczył i uzyskał zgode na katorżniczż robote - nie pozwolił już na zmiane drogi. "Wyznaje taka zasade, że możemy
działac na zasadach demokratycznych, ale racje bede miał zawsze ja. U mnie demokracja wyglada tak, że do momentu wyznaczania celów moge rozmawiac, ale ostateczna decyzja należy do mnie" - to były jego typowe wypowiedzi. Miał jednak pojecie, że zabranianie wszystkiego nie jest metoda: "Wolałem, by podczas zgrupowania chodzili na piwo za moim
pozwoleniem niż bez niego".
Przed Igrzyskami Olimpijskimi w Montrealu Hubert Wagner postawił przed soba jeden cel - złoty medal olimpijski. Wielu powatpiewało w możliwość realizacji tak ambitnych celów. Jednak młody szkoleniowiec nie
zrażał sie tym. Pod jego kierunkiem reprezentanci rozwijali nie tylko cechy typowo siatkarskie, ale pracowali nad sila sie i wytrzymałoscia. Wtedy własnie media po emisji filmu na temat przygotowan do Igrzysk w Montrealu nadały mu przydomek „Kat". „Nigdy nie był "Katem", jak ochrzciły go media. - mówił o nim Ryszard Bosek - Tak samo jak my nie bylismy niewolnikami. Każdy z nas wiedział, co go czeka. Wagner stawiał
sprawy po mesku. Jesli przeginał, to my go bralismy na dywanik. Był
wodzem, to nie ulega watpliwosci. Jego decyzje nie podlegały dyskusji, ale
to też był warunek wspólnie zawartej umowy".
Jak się później okazało te ciężkie treningi przyniosły zamieżony efekt. Po niezwykle emocjonujacym pieciosetowym meczu z Japonia biało-czerwoni awansowali do finału, w którym spotkali sie z reprezentacja ZSRR. 146 minut finału z ZSRR w nocy z 30 na 31 lipca 1976roku, po trwajacym prawie 3 godziny pojedynku - autowy atak przeciwników dał Polsce upragniony ostatni punkt, a tym samym historyczny sukces w postaci złotego medalu olimpijskiego. Był to nie tylko wielki sukces Polskiej siatkówki, ale też osobiste zwycięstwo Wagnera, pokazał że nie rzuca słów na wiatr i potrafi realizować założone sobie cele.
Po finale Lech Cergowski, dziennikarz "Przegladu Sportowego" nalał
trenerowi pół szklanki wódki i powiedział: "Pij, teraz możesz
miec wszystkich w dupie". Trener zapamietał te słowa. Sam zrezygnował z funkcji trenera reprezentacji. Był to dosyc dziwny i zagadkowy okres, do którego nikt nie chce wracac. Niezbyt mądra walka o zasługi, zadawnione urazy, wzajemne zmeczenie soba, nie mogły sie dobrze skonczyc. Wagner zrezygnował z pracy z kadra, choc mówił, że stworzył wielka drużyne na lata. Po tej rezygnacjii Wagner trenował jeszcze reprezentacje kobiet i zespoły ligowe, w latach 1996-1998 wrócił do trenowania reprezentacjii męskiej. W ostatnich latach pracował jako koordynator szkolenia wszystkich reprezentacjii oraz jako sekretarz generalny PZPS, był kandydatam na prezesa związku.
13 marca 2002 rano był na posiedzeniu prezydium PZPS. Tego nieszczesnego dnia, około godziny 11 samochód, którym kierował Wagner zjechał z drogi i uderzył w inne auta. Jak sie pózniej okazało pan Hubert doznał zawału serca i po utracie przytomnosci stracił kontrole nad pojazdem. Przybyłe na miejsce wypadku pogotowie poddało go natychmiastowej reanimacji,która niestety nie dała rezultatu.
13 marca 2002 rano był na posiedzeniu prezydium PZPS. Tego nieszczesnego dnia, około godziny 11 samochód, którym kierował Wagner zjechał z drogi i uderzył w inne auta. Jak sie pózniej okazało pan Hubert doznał zawału serca i po utracie przytomnosci stracił kontrole nad pojazdem. Przybyłe na miejsce wypadku pogotowie poddało go natychmiastowej reanimacji,która niestety nie dała rezultatu.
Spieszmy siękochać ludzi tak szybko odchodzą
Zródła materiałów:
1. www.olimpijski.pl
3. Polskie Reprezentacja Piłki Siatkowej - www.reprezentacja.net
4. www.fundacjawagnera.pl
Jakby ktoś miał jakieś zdjęcia to prosze o wklejenie do tego tematu, bo jakoś słabo mi szukanie wychodzi.
Zmieniony przez - Spychu_15 w dniu 2007-03-01 17:44:10
CV: Hubert Jerzy Wagner
Data urodzenia: 4.03.1941
Znak zodiaku: baran
Wzrost: 183 cm
Waga: 88 kg
Stan cywilny: żonaty
Zawodnik: poznańskiego
AZS, warszawskiego AZS AWF
i stołecznej Skry.
Sukcesy : 4-krotnie tytuł mistrza Polski (1963, 1965,1966, 1968)oraz wicemistrzostwo (1967)i brazowy medal MP (1969)z klubem akademickim z Bielan.
W reprezentacji Polski:
(1963-1971) brazowy medalista ME w Stambule (1967)
2-krotny finalista MŚ, z Pragi (1966) - 6 m. i z Sofii (1970) - 5 m.
oraz 2-krotny finalista ME: z Bukaresztu (1963) - 6 m. i
Mediolanu (1971) - równie5 6 m. Olimpijczyk z Meksyku (1968).
Trener: trener polskiej reprezentacji (1973-1976, 1983-1985 i
1996-1998), reprezentacji Tunezji, tureckiego klubu Filament
Bursa, kadry narodowej pań (1978-1979), Legii (1977-1985) i
Stilonu Gorzów oraz siatkarki ze stołecznej Skry i Andrychowa.
Sukcesy: mistrzostwo swiata w Meksyku w 1974 roku i złoty
medal olimpijski w Montrealu w 1976 roku. W 1973 i 1983 roku
srebrne medale mistrzostw Europy.
Teraz krótko o nim jako zawodniku:
W reprezentacji Polski wystepował w latach 1961-71. Rozegrał w niej łacznie 194 spotkania, bedac przez wiele lat kapitanem
drużyny. Choc twierdzono, że nie był zawodnikiem wyróżniajacym sie -„rozgrywajacy o niezłej technice, przecietnym wzroscie i stosunkowo słabej skocznośći", mawiano wtedy o nim. Na arenie miedzynarodowej polski zespół należał wtedy do europejskich sredniaków. Najwiekszy sukces odniósł w Stambule w 1967 roku zdobywajac brazowy medal Mistrzostw
Europy.
Ale Hubert Wagner był przedewszyskim świetnym trenerem:
Trenerem chciał byc już dosyc wczesnie. Może dlatego, że jeszcze jako 16 letni chłopak, zobaczył, ze może rzadzic na boisku prawie dwa razy starszymi kolegami. Po olimpiadzie w Monachium szukano nowego trenera kadry i Hubert Wagner od razu chciał objać te posade. Najpierw zaproponowano mu jednak prowadzenie kadry juniorów, potem dyskutowano o młodzieżówce, wreszcie o stanowisku kierownika reprezentacji, uparty poznaniak postawił jednak na swoim i po kolejnych dyskusjach zarzad PZPS w koncu zgodził sie na 31-letniego trenera - młodego, ale sprawiajacego wrażenie, że bardzo dobrze wie, co i jak chce osiagnac. W swiatku siatkarskim pojawiły sie głosy, że błedem było powierzanie tak odpowiedzialnej funkcji komus tak młodemu, bez odpowiedniego doswiadczenia w pracy szkoleniowej. Nikt wtedy nie przypuszczał, że własnie pod wodza Huberta Jerzego Wagnera rozpoczeła sie trwajaca kilka lat (1973-1976) tzw. "złota era" polskiej siatkówki, która trudno bedzie kiedykolwiek powtórzyc. Jej podstawa stała sie gigantyczna praca treningowa, której cel i potrzebe zrozumieli i zaaprobowali zawodnicy, gruntowna przebudowa taktyki i sposobu gry reprezentacji oraz zasadnicza zmiana w psychice zawodników, którzy - jak twierdził ich trener - byli znakomitymi siatkarzami tylko nie wiedzieli do tej pory o swojej wielkosci. Jako trener miał głebokie przekonanie, że do wygrania z ówczesnymi potegami potrzeba wykonac mnóstwo dodatkowej pracy. Pierwsza wielka zasługa Wagnera było to, że potrafił przekonac niedawnych kolegów z kadry, że ma racje. Gdy wytłumaczył i uzyskał zgode na katorżniczż robote - nie pozwolił już na zmiane drogi. "Wyznaje taka zasade, że możemy
działac na zasadach demokratycznych, ale racje bede miał zawsze ja. U mnie demokracja wyglada tak, że do momentu wyznaczania celów moge rozmawiac, ale ostateczna decyzja należy do mnie" - to były jego typowe wypowiedzi. Miał jednak pojecie, że zabranianie wszystkiego nie jest metoda: "Wolałem, by podczas zgrupowania chodzili na piwo za moim
pozwoleniem niż bez niego".
Przed Igrzyskami Olimpijskimi w Montrealu Hubert Wagner postawił przed soba jeden cel - złoty medal olimpijski. Wielu powatpiewało w możliwość realizacji tak ambitnych celów. Jednak młody szkoleniowiec nie
zrażał sie tym. Pod jego kierunkiem reprezentanci rozwijali nie tylko cechy typowo siatkarskie, ale pracowali nad sila sie i wytrzymałoscia. Wtedy własnie media po emisji filmu na temat przygotowan do Igrzysk w Montrealu nadały mu przydomek „Kat". „Nigdy nie był "Katem", jak ochrzciły go media. - mówił o nim Ryszard Bosek - Tak samo jak my nie bylismy niewolnikami. Każdy z nas wiedział, co go czeka. Wagner stawiał
sprawy po mesku. Jesli przeginał, to my go bralismy na dywanik. Był
wodzem, to nie ulega watpliwosci. Jego decyzje nie podlegały dyskusji, ale
to też był warunek wspólnie zawartej umowy".
Jak się później okazało te ciężkie treningi przyniosły zamieżony efekt. Po niezwykle emocjonujacym pieciosetowym meczu z Japonia biało-czerwoni awansowali do finału, w którym spotkali sie z reprezentacja ZSRR. 146 minut finału z ZSRR w nocy z 30 na 31 lipca 1976roku, po trwajacym prawie 3 godziny pojedynku - autowy atak przeciwników dał Polsce upragniony ostatni punkt, a tym samym historyczny sukces w postaci złotego medalu olimpijskiego. Był to nie tylko wielki sukces Polskiej siatkówki, ale też osobiste zwycięstwo Wagnera, pokazał że nie rzuca słów na wiatr i potrafi realizować założone sobie cele.
Po finale Lech Cergowski, dziennikarz "Przegladu Sportowego" nalał
trenerowi pół szklanki wódki i powiedział: "Pij, teraz możesz
miec wszystkich w dupie". Trener zapamietał te słowa. Sam zrezygnował z funkcji trenera reprezentacji. Był to dosyc dziwny i zagadkowy okres, do którego nikt nie chce wracac. Niezbyt mądra walka o zasługi, zadawnione urazy, wzajemne zmeczenie soba, nie mogły sie dobrze skonczyc. Wagner zrezygnował z pracy z kadra, choc mówił, że stworzył wielka drużyne na lata. Po tej rezygnacjii Wagner trenował jeszcze reprezentacje kobiet i zespoły ligowe, w latach 1996-1998 wrócił do trenowania reprezentacjii męskiej. W ostatnich latach pracował jako koordynator szkolenia wszystkich reprezentacjii oraz jako sekretarz generalny PZPS, był kandydatam na prezesa związku.
13 marca 2002 rano był na posiedzeniu prezydium PZPS. Tego nieszczesnego dnia, około godziny 11 samochód, którym kierował Wagner zjechał z drogi i uderzył w inne auta. Jak sie pózniej okazało pan Hubert doznał zawału serca i po utracie przytomnosci stracił kontrole nad pojazdem. Przybyłe na miejsce wypadku pogotowie poddało go natychmiastowej reanimacji,która niestety nie dała rezultatu.
13 marca 2002 rano był na posiedzeniu prezydium PZPS. Tego nieszczesnego dnia, około godziny 11 samochód, którym kierował Wagner zjechał z drogi i uderzył w inne auta. Jak sie pózniej okazało pan Hubert doznał zawału serca i po utracie przytomnosci stracił kontrole nad pojazdem. Przybyłe na miejsce wypadku pogotowie poddało go natychmiastowej reanimacji,która niestety nie dała rezultatu.
Spieszmy siękochać ludzi tak szybko odchodzą
Zródła materiałów:
1. www.olimpijski.pl
3. Polskie Reprezentacja Piłki Siatkowej - www.reprezentacja.net
4. www.fundacjawagnera.pl
Jakby ktoś miał jakieś zdjęcia to prosze o wklejenie do tego tematu, bo jakoś słabo mi szukanie wychodzi.
Zmieniony przez - Spychu_15 w dniu 2007-03-01 17:44:10
Barcelona forever!!!
Krzysztof Piekarz
Damixxx
Zdenek_SB
