..::anorekcja, bulimia, ortoreksja::..

Za pośrednictwem serotoniny oddziaływujemy na tzw. ośredek przyjemności w mózgu. Kudzu to załatwia . Kupuję w Wawie w mojej ulubionej zielarnio-zdrowej żywności - apteki nie prowadzą, ale można i przez net:
http://www.laboratorianatury.pl/produkt.php?id=8

a można się od tego uzależnić? ;)

Od wszytkiego co sprawia przyjemność - jest np. nimfomania...

kolega pomylił nimfomanię z seksoholizmem, to nie są pojęcia tożsame, choć przyznam, że bardzo podobne i nawet psychologowie leczący tego rodzaju zaburzenia mają czasem tendencję do błędnej nomenklatury ...

a piszę to dlatego, że sam jestem seksoholikiem natomiast o nimfomanii w moim przypadku mowy być nie może ...

Cretino czy na pewno jesteś seksoholikiem, czy też osobą bardzo lubiącą ten sport?
Kiedyś czytałem definicje seksoholizmu i podobno jest to taki stan poprzez który osoba uzależniona nie może o niczym innym myśleć ani skupić sie na przykład na obowiązkach dnia codziennego, pracy itp. jak tylko o seksie.
Zaniedbywanie pracy , bliskich, rodziny itp to standart.
I tak aż do sytuacji że tak ujmę, skrajnych.

A podsumowując, to wszystko co jest w życiu stawiane ponad pewnymi podstawowymi wartościami jest złe.
Nadgorliwość jest gorsza od nazizmu.

jacku - naprawdę wiem co piszę :)

na szczescie jestem seksoholik nie dymajacy na prawo i lewo od 5 lat :)

to tak jak z niepijącymi alkoholikami :)

No jeżeli tak twierdzisz, też miałem kolege który żadnej spódnicy nie przepuścił. A teraz jest wzorowym, "prawie mężem".
Ja osobiście jestem monogamistą, a więc tylko teoretykiem w tym sprawach.
W takim wypadku warto poczytać wypowiedzi osoby doświadczonej.
Pozdrawiam.

Bardzo dobry art. Daje mi do myślenia. Podpadam trochę pod ortoreksję. To co trzyma mnie przed popadnięciem w skrajność jest to to, że ćwiczę tylko i wyłącznie dla siebie.

Hym... czytając wasz odpowiedzi,wstyd mi się przyznać,ale ja choruję na tę chorobę!!! Powiem Wam że nie życzę nikomu aby w nią wpadł,aby nie domuścić do tego żeby w nią wpaść!!!! Codziennie rano budzę się i wstaję na wagę,aby sprawdzić czy nie utyłam. Jem to samo,o tych samych porach!!! Każdy mówi o boże jak ty wyglądasz,masz anoreksję,ale ja udaję że tak nie jest,choć wiem że jestem chora,fstyd mi się do tego przyznać!!! Schudłam w trzy miesiące 28 kg,ważę obecnie 44 kg i mam 20 lat!!! Szukam sama pomocy,ale nie potrafię z tego wyjść i wciąż muszę ukrywać,choć jestem tym zmęczona!!! Boje się że nie wyjdę z tego sama!!! ;/// Proszę Was,nie róbcie tego błędu co ja,bo po tem ciężko z tego wyjść,lepiej być gróbym i szczęśliwym... niech ktoś mi powie jak mam sobie sama z tym pomuc??!! Pozdrawiam;/