AAKG i AerO2

Czy warto brac w okresie budowania masy AAKG i jablaczan cytruliny np AerO2 ?

to zalezy czego oczekujesz od tych produktow?
jezeli pompy i lepszej wytrwalosci/komfortu na treningu to warto

Pompa z pewnoscia sie przyda . Laczyc AAKG i AerO2 razem?

tak przed treningiem aakg+aero, a po treningu ze 3-4c aakg

mozesz wziac

lecz cudow sie po nich nie spodziewaj

poprawia tylko komfort treningow i w malym stopniu regeneracje

ja sadze ze regeneruje i to w dozc dobry sposob przemienia sie w glutamine i kreatyne komfort na silce jest i efekty przy dobrej diecie sa tez dobre aakg udeza bezposrednio do miesni nie przechodzac przez watrobe i tam zachodza wszystkie przemiany

cytrulina
ytrulina uczestniczy w syntezie hormonu gazowego - tlenku azotu NO - i w warunkach wysiłkowych ułatwia jego wytwarzanie. NO rozszerza światło drobnych naczyń w tkance mięśniowej i tym sposobem zwiększa napływ tlenu, kreatyny i składników odżywczych do komórek mięśni szkieletowych i mięśnia sercowego. Jednocześnie, wspólnie z adenozyno trójfosforanem ATP bierze udział w akcie skurczu włókien mięśniowych.

Cytrulina jest również podstawowym prekursorem kreatyny, przekształcanym w argininę i glikocjaminę, wpływającym na wzrost tempa syntezy fosfokreatyny. Należy ponadto do tzw. puli azotu niebiałkowego, powstającej w efekcie katabolizmu białek mięśniowych, co sprawia, iż wykazuje silną aktywność antykataboliczną.

Efektywność pracy i anabolizmu zależą ostatecznie od poziomu ATP, który uczestniczy w ostatnim etapie syntezy fosfokreatyny, kurczy włókna mięśniowe i zamienia aminokwasy w gotowe do tworzenia białek aminoacyloadenylany. Tlenowy metabolizm glukozy dostarcza 38 cząsteczek ATP, z czego aż 36 powstaje w efekcie aktywności jabłczanu... W związku z tym, jabłczan pozostaje jednym z najwartościowszych składników dla metabolizmu wysiłkowego i anabolizmu białek mięśniowych. Jak dowiodły badania, jabłczan łagodzi również bóle mięśniowe i przeciwdziała zmęczeniu.

aakg
Arginina jest składnikiem pokarmowym, z którego powstają w organizmie związki aktywne biologiczne, ważne dla kształtowania sylwetki, rozwoju zdolności wysiłkowych i utrzymania sprawności seksualnej - agmatyna i tlenek azotu (NO). Umożliwia właściwe dokrwienie, dotlenienie i odżywienie tkanki mięśniowej, ułatwia rozwój masy mięśniowej, redukcję tkanki tłuszczowej oraz erekcję.

W serii dobrze kontrolowanych badań klinicznych udowodniono, że już 2 g argininy podawane sportowcom przez okres 5 tygodni prowadzi do znacznego, w porównaniu z grupą kontrolną, przyrostu siły całkowitej i beztłuszczowej masy mięśniowej przy jednoczesnej redukcji poziomu tłuszczu oraz produktów rozpadu białek.

Jak działa arginina?



W tej reakcji arginina przemieniana jest w hormon gazowy - tlenek azotu NO. Tlenek azotu uruchamia produkcję cyklicznych nukleotydów. W tkance mięśniowej, cykliczne nukleotydy biorą udział w cyrkulacji krwi, dystrybucji tlenu, aminokwasów, kreatyny i składników energetycznych, generowaniu impulsu siłowego i anabolizmie białek, więc ostatecznie stymulują rozwój siły i masy mięśniowej. W komórkach tłuszczowych natomiast, intensyfikują lipolizę i termogenezę, czyli rozpad cząsteczek tłuszczów zapasowych z wyzwoleniem energii termicznej. W tej reakcji arginina przemieniana jest w poliaminy - nieodzowne elementy maszynerii syntezy białek. Poliaminy nie tylko dobudowują masę białek do komórek mięśniowych, ale również dobudowują nowe komórki mięśniowe do puli już istniejących. Za ich pośrednictwem, dzięki argininie, możemy oczekiwać trwałego przyrostu stabilnej masy mięśniowej. W tej reakcji arginina przemieniana jest w agmatynę - aminę o właściwościach zbliżonych do termogeników - szczególnie johimbiny. Pod wpływem agmatyny dochodzi do wzrostu poziomu cyklicznych nukleotydów, których wpływ na rozwój masy mięśniowej i redukcję tłuszczu opisywany został w paragrafie 1.

Arginina jest też przemieniana w kreatynę, czego nie uwzględniono w powyższej informacji, z uwagi na rozpowszechnienie suplementów kreatynowych.

Arginina ulega również całkowitemu, bezproduktywnemu rozpadowi do dwutlenku węgla i wody. Przebieg tej reakcji hamuje jej pośredni metabolit - alfa ketoglutaran /AKG/, który po sprzężeniu z argininą daje AAKG - wielokrotnie zaktywizowaną formę tego aminokwasu.