IKSROJAP
W grudniowym numerze Ochrony Mienia i Informacji ukazał się artykulik zatytułowany:
GRUPY INTERWENCYJNE umundurowanie, wyposażenie, uzbrojenie
Zbrojenie się zapowiada wojnę, a wojna jest kwestią wielkiej wagi. Ktoś, kto się w nią wplątał bez uprzedniego przygotowania, może być poczytywany za głupca. (Sun Tzu, Sztuka wojny)
Grupy Interwencyjne zwane również Zmotoryzowanymi Patrolami Kontrolno - Interwencyjnymi tak samo jak pozostali pracownicy ochrony podlegają ustawie o ochronie osób i mienia z 22 lipca 1997 r., w której ustawodawca określił sposób oznakowania i umundurowania pracowników ochrony będących pracownikami podmiotów posiadających koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony fizycznej osób i mienia oraz będących członkami Wewnętrznych Służb Ochrony.
W przypadku WSO sposób umundurowania i oznakowania został określony szczegółowo w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 listopada 1998 r. w sprawie wewnętrznych służb ochrony (Dz. U. z dnia 18 stycznia 1999 r.) wydanym na podstawie art.13, ust. 4 ustawy o ochronie osób i mienia.
Natomiast w przypadku pracowników ochrony będących pracownikami podmiotów gospodarczych prowadzących działalność usługową w zakresie ochrony osób i mienia ustawodawca nie był już tak szczegółowy i w art. 20 stwierdził lakonicznie, że:
„Przedsiębiorca obowiązany jest:
1) oznaczyć pracowników ochrony w sposób jednolity, umożliwiający ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego;
2) zapewnić noszenie ubioru przez pracowników ochrony, umożliwiającego ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego w przypadkach,o których mowa w art. 40."
W związku z tym, że ustawodawca nie określa szczegółowo wzoru umundurowania i wyposażenia pracowników ochrony, przedstawię je na podstawie własnych doświadczeń i przemyśleń.
Głównym zadaniem Grup Interwencyjnych (GI) czy też jak kto woli Patroli Kontrolno - Interwencyjnych (PKI) jest podjęcie interwencji na sygnał o alarmie przekazany ze Stacji Monitorowania Obiektów (SMO) oraz podejmowanie czynności kontrolnych czy to w stosunku do pracowników ochrony pełniących funkcje ochronne na obiektach czy też w stosunku do samych obiektów, miejsc, obszarów, kontrolując stan ich bezpieczeństwa. Realizacja tego typu zadań ochronnych poza odpowiednimi kwalifikacjami wymaga odpowiedniego umundurowania, wyposażenia i uzbrojenia. I właśnie te trzy ostatnie elementy będą tematem niniejszych rozważań i sugestii.
Zaczniemy od umundurowania pracownika ochrony. Jak przystało na przedstawiciela „jednostek specjalnych" w ochronie pracownik ochrony winien posiadać:
1. Komplet bielizny termoaktywnej, umożliwiającej pracę w przyzwoitych warunkach „klimatycznych". W lecie T - shirt i bokserki, natomiast zimą: podkoszulek z długim rękawem i kalesony. Rzeczy przydatne bo nikt chyba nie lubi uczucia potu płynącego wzdłuż kręgosłupa, po udach łydkach, aż do butów.
2. Skarpety termoaktywne, odprowadzające pot na zewnątrz. Większość pracowników ochrony fizycznej zna „przyjemne" uczucie „chlupania w butach". Skarpeta termoaktywna w dużej mierze zapobiega temu zjawisku.
3. Kombinezon lub komplet bluza i spodnie tzw. „bojówki", najlepiej z nomexu lub bawełny z dodatkiem kevlaru (podwyższona odporność na przetarcie). Zarówno kombinezon jak i bluza powinna mieć długi rękaw bez względu czy używana jest latem czy zimą. Długie rękawy zabezpieczają przed oparzeniami zarówno słonecznymi jak i tymi spowodowanymi gorącą łuską spadającą na przedramię. Nadto zabezpieczają w pewnym stopniu przed drobnymi otarciami i skaleczeniami.
4. Rękawice taktyczne z dodatkiem kevlaru, z długą częścią „zarękawka", która zabezpiecza przed wpadnięciem gorącej łuski do rękawa, drobnymi otarciami i skaleczeniami naskórka, o co bardzo łatwo w trakcie podejmowania czynności interwencyjnych.
5. Bawełniana balaklawa (kominiarka). Wprawdzie budzi ona kontrowersje i sam nie należę do zwolenników jej zakładania na twarz ale odpowiednio zrolowana i założona pod hełm powoduje, że pot płynący spod hełmu nie zalewa nam oczu, nawet w najbardziej upalny dzień. Balaklawę można również zastąpić bandaną ale źle zawiązana staje się bardzo niewygodną pod hełmem. W zimie balaklawę lub bandanę można zastąpić czapeczką wełnianą tzw. „dokerką".
6. Na jesień, zimę i wczesną wiosnę polecam również polar w formie czy to golfu czy też dość dopasowanej do ciała bluzy oraz polarowe kalesony. Kto ma doświadczenie w „wymrażaniu" docenia zalety tego typu odzieży przy temperaturach oscylujący w pobliżu zera.
Nie polecam natomiast wszelkiego rodzaju kurtek zimowych. Zarówno tych dłuższych jak i tych krótszych. W trakcie interwencji są mało wygodne, zazwyczaj dość obszerne co skutecznie krępuje ruchy, nie nadają się pod kamizelkę taktyczną czy też kuloodporną, a ubieranie jej na kamizelkę kuloodporną wymaga aby kurtka była znacznie obszerniejsza niż normalnie stosowana, ogranicza swobodę w posługiwaniu się środkami przymusu bezpośredniego, nie mówiąc już o swobodzie szybkiego wsiadania i wysiadania z pojazdu, przechodzenia przez ogrodzenia lub przeciskania się przez wąskie szczeliny itp.
7. Buty taktyczne na podeszwie do działań miejskich, zapewniającej odpowiednią elastyczność, dźwiękochłonność, przyczepność i miękkość poruszania się. Wszelkiego rodzaju buty o charakterze ogólnowojskowym lub górskim na twardych, sztywnych podeszwach są mało przydatne.
Wyposażenie pracownika ochrony - członka Zmotoryzowanych Patroli Kontrolno - Interwencyjnych winno składać się z:
8. Co najmniej kamizelki nożo i igłoodpornej, chociaż moim zdaniem winna to być kamizelka zarówno kulo, jaki i nożo oraz igłoodporna, tak dobrana fasonem aby nie krępowała ruchów przy prowadzeniu pojazdów. Kamizelka taka winna dawać ochronę co najmniej przed ostrzałem z amunicji w kalibrze 7,62 mm wystrzeliwanej z pistoletu typu PW 33 (TT).
9. Kamizelki taktycznej umożliwiającej przenoszenie niezbędnego sprzętu i uzbrojenia, posiadająca kaburę na broń palną krótką zamocowaną na piersi dla kierowcy, przeznaczoną na przenoszenie broni w trakcie jazdy pojazdem. Kamizelka winna być wyposażona w troki mocujące do niej pas główny, co zapobiega wędrowaniu zarówno kamizelki taktycznej jak i kuloodpornej po ciele, zwłaszcza w trakcie wsiadania i wysiadania z pojazdu oraz innych ruchów dynamicznych.
10. Pasa głównego wraz z tzw. „podpaskiem" mocowanym rzepem do pasa głównego. Podpasek wciągany jest w szlufki kombinezonu, do niego dopinany jest pas główny. Podpasek umożliwia szybkie ściągniecie kamizelki wraz z pasem głównym bez czasochłonnego wypinania z niego wyposażenia.
11. Kabury udowej i ładownic udowych. Kabura udowa służy do noszenia broni palnej krótkiej w trakcie podejmowania czynności kontrolno - interwencyjnych na zewnątrz pojazdu. Takie noszenie broni umożliwia szybsze jej dobycie. Ładownice udowe umożliwiają dostęp do zapasowych magazynków, praktycznie w każdej postawie.
12. Hełmu co najmniej udaroopornego, choć lepszy byłby kuloodporny, przystosowany do współpracy ze środkami łączności. Powinny się pod nim mieścić różnego rodzaju słuchawki z zestawów kamuflowanych lub taktycznych.
13. Okularów lub gogli taktycznych, chroniących przed silnymi promieniami słonecznymi, kurzem, drobnymi odłamkami i odpryskami, gorącą łuską, drobinami prochu, oraz w pewnej mierze przed bezpośrednim trafieniem strumieniem gazu, piany lub żelu łzawiącego.
14. Nakolanników, o których przydatnosci przekonał się każdy kto musiał przejść z pozycji stojącej do klęczącej na nierównym, twardym podłożu.
15. Nałokietników, które są wprawdzie rzadziej stosowane niż nakolanniki, jednakże często przydają się osłaniając łokcie w trakcie podejmowanych czynności interwencyjnych.
16. Opatrunku osobistego lub małej osobistej apteczki pierwszej pomocy.
17. Maski przeciwgazowej, zabezpieczającej w pewnej mierze przed bojowymi środkami trującymi, gazem łzawiącym, dymem, itp.
18. Narzędzia wieloczynnościowego (multitools), przydatnego w wielu różnych sytuacjach. Niekiedy trzeba coś przykręcić, przeciąć, przytrzymać, zagnieść lub przepiłować.
19. Latarki doręcznej i nagłownej, przydatnych gdy przyjdzie sprawdzić stan zabezpieczenia obiektu, przeszukać obiekt pod katem różnych zagrożeń itp.
20. Smyczy do broni palnej krótkiej, zabezpieczającej w pewnym stopniu przed utratą broni w przypadku wypadnięcia jej z kabury, wypuszczenia z rąk lub próby niespodziewanego jej zaboru.
21. Nasobnych środków łączności radiowej jako środków łączności wewnętrznej, umożliwiających kontakt pomiędzy poszczególnymi członkami zespołu kontrolno - interwencyjnego oraz pracownikiem dyżurnym w centrum dyspozycyjnym agencji ochrony (SMO).
22. Telefonu komórkowego, jako środka łączności zewnętrznej, umożliwiającego wezwanie policji, pogotowia ratunkowego, straży pożarnej, straży miejskiej,a ponadto stanowiącego rezerwowy środek łączności pomiędzy poszczególnymi członkami zespołu kontrolno - interwencyjnego oraz pracownikiem dyżurnym w centrum dyspozycyjnym agencji ochrony (SMO).
23. Słuchawkowego zestawu kamuflowanego lub taktycznego. Pracownik ochrony powinien mieć wolne ręce aby mógł podejmować stosowne czynności ochronne, zajmowanie ich trzymaniem radia absorbuje dodatkowo pracownika i odwraca uwagę od czynności niekiedy decydujących o życiu i zdrowiu własnym i współuczestników interwencji.
24. Zapasowej baterii do nasobnego środka łączności radiowej, gdyż nigdy nie wiadomo jak długo będziemy zmuszeni korzystać z radia.
25. Podręcznego wykrywacza metalu, ułatwiającego kontrole osób ujętych.
26. Kamery nagłownej, umożliwiającej bieżącą obserwację przez pracownika dyżurnego w centrum dyspozycyjnym agencji ochrony (SMO) oraz rejestrację tego co widzi podejmujący czynności interwencyjne pracownik ochrony.
27. Kajdanek szczękowych lub taśmowych (plastiki), mogących się przydać do unieruchomienia ujętego. Plastikowe taśmy są poręczniejsze, lżejsze chociaż do ich otwarcia warto mieć specjalny nóż.
28. Pojemnika z żelem łzawiącym lub piana łzawiącą, umożliwiającego użycie tego środka przymusu bezpośredniego w pomieszczeniach, bez skutków ubocznych dla interweniującego pracownika ochrony.
29. Pałki wielofunkcyjnej typu teleskopowego lub typu tonfa.
30. Noża taktycznego, który przydatny bywa czasami do różnych celów.
Warto też czasami zastanowić się nad wyposażeniem grup interwencyjnych w:
31. Markery z kulkami zawierającymi substancję jednocześnie łzawiącą i koloryzującą.
32. Psa obronnego, o odpowiednim przeszkoleniu i certyfikacie potwierdzającym takie przeszkolenie (zarówno psa jak i jego przewodnika).
W związku ze wzrostem zagrożenia przestępczością kryminalną i aktami terroryzmu członkowie grup interwencyjnych winni posiadać stosowne uzbrojenie składające się z:
33. Broni palnej krótkiej. Najlepiej pistoletu choć nie wykluczam też rewolweru.
34. Czterech pełnych magazynków do pistoletu lub cztery pełne speedloader’y lub 24 szt. amunicji do rewolweru.
35. Elektroszokera, gdyż nie zawsze istnieje potrzeba użycia broni palnej czy też założenia taktyczne wykluczają jej użycie.
Ponadto w ramach wyposażenia przewożonego na pokładzie pojazdu jakim porusza się zespół kontrolno - interwencyjny winny znajdować się:
36. Torba ratownicza z zawartością umożliwiającą udzielenie pierwszej pomocy przedmedycznej kilku poszkodowanym.
37. Maski ucieczkowe, które można wykorzystać do ewakuacji osób z rejonów silnego zadymienia.
38. Silny szperacz ręczny, umożliwiający oświetlanie nawet stosunkowo odległych obiektów.
39. Latarki tzw. czołówki (nagłowne) przydatne m. in. w sytuacji udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej w miejscach o ograniczonej widoczności
40. Ręczna lampa sygnalizacyjna umożliwiająca sygnalizację istniejącego zagrożenia.
41. Chemiczne źródła światła, umożliwiające czy to sygnalizacje niebezpieczeństwa czy tez oświetlenie trasy dojścia lub ewakuacji.
42. Duży pojemnik gazu, piany lub żelu łzawiącego, umożliwiający podjęcie interwencji w stosunku do licznej grupy napastników.
43. Stacjonarny (samochodowy) środek łączności radiowej.
44. Lokalizator GPS umożliwiający na bieżąco kontrolę położenia pojazdu grupy interwencyjnej na planie miasta co umożliwia sprawne zarządzanie flota i innymi zespołami, które można zadysponować jako wsparcie dla prowadzących czynności interwencyjne.
Taki zestaw umundurowania, wyposażenia i uzbrojenia, jak podejrzewam, jest w większości firm marzeniem pracowników ochrony pracujących w GI (PKI)i jednocześnie stanowi „niepotrzebne fanaberie" i przyprawia o „ból głowy" zarządzających agencjami ochrony, jednakże zapewnia komfortową i w miarę bezpieczną realizacje zadań ochronnych.
mgr inż. Paweł „OTIS" Pajorski
właściciel Biura Ochrony „PROTECTOR" z Krakowa,
licencjonowany pracownik ochrony fizycznej
licencjonowany pracownik zabezpieczenia technicznego,
absolwent Wydziału Strategiczno-Obronnego (kierunek Bezpieczeństwo Narodowe)Akademi Obrony Narodowej
członek Internationa Bodyguard Association, członek Polskiego Związku Instruktorów Służb Mundurowych
GRUPY INTERWENCYJNE umundurowanie, wyposażenie, uzbrojenie
Zbrojenie się zapowiada wojnę, a wojna jest kwestią wielkiej wagi. Ktoś, kto się w nią wplątał bez uprzedniego przygotowania, może być poczytywany za głupca. (Sun Tzu, Sztuka wojny)
Grupy Interwencyjne zwane również Zmotoryzowanymi Patrolami Kontrolno - Interwencyjnymi tak samo jak pozostali pracownicy ochrony podlegają ustawie o ochronie osób i mienia z 22 lipca 1997 r., w której ustawodawca określił sposób oznakowania i umundurowania pracowników ochrony będących pracownikami podmiotów posiadających koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony fizycznej osób i mienia oraz będących członkami Wewnętrznych Służb Ochrony.
W przypadku WSO sposób umundurowania i oznakowania został określony szczegółowo w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 listopada 1998 r. w sprawie wewnętrznych służb ochrony (Dz. U. z dnia 18 stycznia 1999 r.) wydanym na podstawie art.13, ust. 4 ustawy o ochronie osób i mienia.
Natomiast w przypadku pracowników ochrony będących pracownikami podmiotów gospodarczych prowadzących działalność usługową w zakresie ochrony osób i mienia ustawodawca nie był już tak szczegółowy i w art. 20 stwierdził lakonicznie, że:
„Przedsiębiorca obowiązany jest:
1) oznaczyć pracowników ochrony w sposób jednolity, umożliwiający ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego;
2) zapewnić noszenie ubioru przez pracowników ochrony, umożliwiającego ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego w przypadkach,o których mowa w art. 40."
W związku z tym, że ustawodawca nie określa szczegółowo wzoru umundurowania i wyposażenia pracowników ochrony, przedstawię je na podstawie własnych doświadczeń i przemyśleń.
Głównym zadaniem Grup Interwencyjnych (GI) czy też jak kto woli Patroli Kontrolno - Interwencyjnych (PKI) jest podjęcie interwencji na sygnał o alarmie przekazany ze Stacji Monitorowania Obiektów (SMO) oraz podejmowanie czynności kontrolnych czy to w stosunku do pracowników ochrony pełniących funkcje ochronne na obiektach czy też w stosunku do samych obiektów, miejsc, obszarów, kontrolując stan ich bezpieczeństwa. Realizacja tego typu zadań ochronnych poza odpowiednimi kwalifikacjami wymaga odpowiedniego umundurowania, wyposażenia i uzbrojenia. I właśnie te trzy ostatnie elementy będą tematem niniejszych rozważań i sugestii.
Zaczniemy od umundurowania pracownika ochrony. Jak przystało na przedstawiciela „jednostek specjalnych" w ochronie pracownik ochrony winien posiadać:
1. Komplet bielizny termoaktywnej, umożliwiającej pracę w przyzwoitych warunkach „klimatycznych". W lecie T - shirt i bokserki, natomiast zimą: podkoszulek z długim rękawem i kalesony. Rzeczy przydatne bo nikt chyba nie lubi uczucia potu płynącego wzdłuż kręgosłupa, po udach łydkach, aż do butów.
2. Skarpety termoaktywne, odprowadzające pot na zewnątrz. Większość pracowników ochrony fizycznej zna „przyjemne" uczucie „chlupania w butach". Skarpeta termoaktywna w dużej mierze zapobiega temu zjawisku.
3. Kombinezon lub komplet bluza i spodnie tzw. „bojówki", najlepiej z nomexu lub bawełny z dodatkiem kevlaru (podwyższona odporność na przetarcie). Zarówno kombinezon jak i bluza powinna mieć długi rękaw bez względu czy używana jest latem czy zimą. Długie rękawy zabezpieczają przed oparzeniami zarówno słonecznymi jak i tymi spowodowanymi gorącą łuską spadającą na przedramię. Nadto zabezpieczają w pewnym stopniu przed drobnymi otarciami i skaleczeniami.
4. Rękawice taktyczne z dodatkiem kevlaru, z długą częścią „zarękawka", która zabezpiecza przed wpadnięciem gorącej łuski do rękawa, drobnymi otarciami i skaleczeniami naskórka, o co bardzo łatwo w trakcie podejmowania czynności interwencyjnych.
5. Bawełniana balaklawa (kominiarka). Wprawdzie budzi ona kontrowersje i sam nie należę do zwolenników jej zakładania na twarz ale odpowiednio zrolowana i założona pod hełm powoduje, że pot płynący spod hełmu nie zalewa nam oczu, nawet w najbardziej upalny dzień. Balaklawę można również zastąpić bandaną ale źle zawiązana staje się bardzo niewygodną pod hełmem. W zimie balaklawę lub bandanę można zastąpić czapeczką wełnianą tzw. „dokerką".
6. Na jesień, zimę i wczesną wiosnę polecam również polar w formie czy to golfu czy też dość dopasowanej do ciała bluzy oraz polarowe kalesony. Kto ma doświadczenie w „wymrażaniu" docenia zalety tego typu odzieży przy temperaturach oscylujący w pobliżu zera.
Nie polecam natomiast wszelkiego rodzaju kurtek zimowych. Zarówno tych dłuższych jak i tych krótszych. W trakcie interwencji są mało wygodne, zazwyczaj dość obszerne co skutecznie krępuje ruchy, nie nadają się pod kamizelkę taktyczną czy też kuloodporną, a ubieranie jej na kamizelkę kuloodporną wymaga aby kurtka była znacznie obszerniejsza niż normalnie stosowana, ogranicza swobodę w posługiwaniu się środkami przymusu bezpośredniego, nie mówiąc już o swobodzie szybkiego wsiadania i wysiadania z pojazdu, przechodzenia przez ogrodzenia lub przeciskania się przez wąskie szczeliny itp.
7. Buty taktyczne na podeszwie do działań miejskich, zapewniającej odpowiednią elastyczność, dźwiękochłonność, przyczepność i miękkość poruszania się. Wszelkiego rodzaju buty o charakterze ogólnowojskowym lub górskim na twardych, sztywnych podeszwach są mało przydatne.
Wyposażenie pracownika ochrony - członka Zmotoryzowanych Patroli Kontrolno - Interwencyjnych winno składać się z:
8. Co najmniej kamizelki nożo i igłoodpornej, chociaż moim zdaniem winna to być kamizelka zarówno kulo, jaki i nożo oraz igłoodporna, tak dobrana fasonem aby nie krępowała ruchów przy prowadzeniu pojazdów. Kamizelka taka winna dawać ochronę co najmniej przed ostrzałem z amunicji w kalibrze 7,62 mm wystrzeliwanej z pistoletu typu PW 33 (TT).
9. Kamizelki taktycznej umożliwiającej przenoszenie niezbędnego sprzętu i uzbrojenia, posiadająca kaburę na broń palną krótką zamocowaną na piersi dla kierowcy, przeznaczoną na przenoszenie broni w trakcie jazdy pojazdem. Kamizelka winna być wyposażona w troki mocujące do niej pas główny, co zapobiega wędrowaniu zarówno kamizelki taktycznej jak i kuloodpornej po ciele, zwłaszcza w trakcie wsiadania i wysiadania z pojazdu oraz innych ruchów dynamicznych.
10. Pasa głównego wraz z tzw. „podpaskiem" mocowanym rzepem do pasa głównego. Podpasek wciągany jest w szlufki kombinezonu, do niego dopinany jest pas główny. Podpasek umożliwia szybkie ściągniecie kamizelki wraz z pasem głównym bez czasochłonnego wypinania z niego wyposażenia.
11. Kabury udowej i ładownic udowych. Kabura udowa służy do noszenia broni palnej krótkiej w trakcie podejmowania czynności kontrolno - interwencyjnych na zewnątrz pojazdu. Takie noszenie broni umożliwia szybsze jej dobycie. Ładownice udowe umożliwiają dostęp do zapasowych magazynków, praktycznie w każdej postawie.
12. Hełmu co najmniej udaroopornego, choć lepszy byłby kuloodporny, przystosowany do współpracy ze środkami łączności. Powinny się pod nim mieścić różnego rodzaju słuchawki z zestawów kamuflowanych lub taktycznych.
13. Okularów lub gogli taktycznych, chroniących przed silnymi promieniami słonecznymi, kurzem, drobnymi odłamkami i odpryskami, gorącą łuską, drobinami prochu, oraz w pewnej mierze przed bezpośrednim trafieniem strumieniem gazu, piany lub żelu łzawiącego.
14. Nakolanników, o których przydatnosci przekonał się każdy kto musiał przejść z pozycji stojącej do klęczącej na nierównym, twardym podłożu.
15. Nałokietników, które są wprawdzie rzadziej stosowane niż nakolanniki, jednakże często przydają się osłaniając łokcie w trakcie podejmowanych czynności interwencyjnych.
16. Opatrunku osobistego lub małej osobistej apteczki pierwszej pomocy.
17. Maski przeciwgazowej, zabezpieczającej w pewnej mierze przed bojowymi środkami trującymi, gazem łzawiącym, dymem, itp.
18. Narzędzia wieloczynnościowego (multitools), przydatnego w wielu różnych sytuacjach. Niekiedy trzeba coś przykręcić, przeciąć, przytrzymać, zagnieść lub przepiłować.
19. Latarki doręcznej i nagłownej, przydatnych gdy przyjdzie sprawdzić stan zabezpieczenia obiektu, przeszukać obiekt pod katem różnych zagrożeń itp.
20. Smyczy do broni palnej krótkiej, zabezpieczającej w pewnym stopniu przed utratą broni w przypadku wypadnięcia jej z kabury, wypuszczenia z rąk lub próby niespodziewanego jej zaboru.
21. Nasobnych środków łączności radiowej jako środków łączności wewnętrznej, umożliwiających kontakt pomiędzy poszczególnymi członkami zespołu kontrolno - interwencyjnego oraz pracownikiem dyżurnym w centrum dyspozycyjnym agencji ochrony (SMO).
22. Telefonu komórkowego, jako środka łączności zewnętrznej, umożliwiającego wezwanie policji, pogotowia ratunkowego, straży pożarnej, straży miejskiej,a ponadto stanowiącego rezerwowy środek łączności pomiędzy poszczególnymi członkami zespołu kontrolno - interwencyjnego oraz pracownikiem dyżurnym w centrum dyspozycyjnym agencji ochrony (SMO).
23. Słuchawkowego zestawu kamuflowanego lub taktycznego. Pracownik ochrony powinien mieć wolne ręce aby mógł podejmować stosowne czynności ochronne, zajmowanie ich trzymaniem radia absorbuje dodatkowo pracownika i odwraca uwagę od czynności niekiedy decydujących o życiu i zdrowiu własnym i współuczestników interwencji.
24. Zapasowej baterii do nasobnego środka łączności radiowej, gdyż nigdy nie wiadomo jak długo będziemy zmuszeni korzystać z radia.
25. Podręcznego wykrywacza metalu, ułatwiającego kontrole osób ujętych.
26. Kamery nagłownej, umożliwiającej bieżącą obserwację przez pracownika dyżurnego w centrum dyspozycyjnym agencji ochrony (SMO) oraz rejestrację tego co widzi podejmujący czynności interwencyjne pracownik ochrony.
27. Kajdanek szczękowych lub taśmowych (plastiki), mogących się przydać do unieruchomienia ujętego. Plastikowe taśmy są poręczniejsze, lżejsze chociaż do ich otwarcia warto mieć specjalny nóż.
28. Pojemnika z żelem łzawiącym lub piana łzawiącą, umożliwiającego użycie tego środka przymusu bezpośredniego w pomieszczeniach, bez skutków ubocznych dla interweniującego pracownika ochrony.
29. Pałki wielofunkcyjnej typu teleskopowego lub typu tonfa.
30. Noża taktycznego, który przydatny bywa czasami do różnych celów.
Warto też czasami zastanowić się nad wyposażeniem grup interwencyjnych w:
31. Markery z kulkami zawierającymi substancję jednocześnie łzawiącą i koloryzującą.
32. Psa obronnego, o odpowiednim przeszkoleniu i certyfikacie potwierdzającym takie przeszkolenie (zarówno psa jak i jego przewodnika).
W związku ze wzrostem zagrożenia przestępczością kryminalną i aktami terroryzmu członkowie grup interwencyjnych winni posiadać stosowne uzbrojenie składające się z:
33. Broni palnej krótkiej. Najlepiej pistoletu choć nie wykluczam też rewolweru.
34. Czterech pełnych magazynków do pistoletu lub cztery pełne speedloader’y lub 24 szt. amunicji do rewolweru.
35. Elektroszokera, gdyż nie zawsze istnieje potrzeba użycia broni palnej czy też założenia taktyczne wykluczają jej użycie.
Ponadto w ramach wyposażenia przewożonego na pokładzie pojazdu jakim porusza się zespół kontrolno - interwencyjny winny znajdować się:
36. Torba ratownicza z zawartością umożliwiającą udzielenie pierwszej pomocy przedmedycznej kilku poszkodowanym.
37. Maski ucieczkowe, które można wykorzystać do ewakuacji osób z rejonów silnego zadymienia.
38. Silny szperacz ręczny, umożliwiający oświetlanie nawet stosunkowo odległych obiektów.
39. Latarki tzw. czołówki (nagłowne) przydatne m. in. w sytuacji udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej w miejscach o ograniczonej widoczności
40. Ręczna lampa sygnalizacyjna umożliwiająca sygnalizację istniejącego zagrożenia.
41. Chemiczne źródła światła, umożliwiające czy to sygnalizacje niebezpieczeństwa czy tez oświetlenie trasy dojścia lub ewakuacji.
42. Duży pojemnik gazu, piany lub żelu łzawiącego, umożliwiający podjęcie interwencji w stosunku do licznej grupy napastników.
43. Stacjonarny (samochodowy) środek łączności radiowej.
44. Lokalizator GPS umożliwiający na bieżąco kontrolę położenia pojazdu grupy interwencyjnej na planie miasta co umożliwia sprawne zarządzanie flota i innymi zespołami, które można zadysponować jako wsparcie dla prowadzących czynności interwencyjne.
Taki zestaw umundurowania, wyposażenia i uzbrojenia, jak podejrzewam, jest w większości firm marzeniem pracowników ochrony pracujących w GI (PKI)i jednocześnie stanowi „niepotrzebne fanaberie" i przyprawia o „ból głowy" zarządzających agencjami ochrony, jednakże zapewnia komfortową i w miarę bezpieczną realizacje zadań ochronnych.
mgr inż. Paweł „OTIS" Pajorski
właściciel Biura Ochrony „PROTECTOR" z Krakowa,
licencjonowany pracownik ochrony fizycznej
licencjonowany pracownik zabezpieczenia technicznego,
absolwent Wydziału Strategiczno-Obronnego (kierunek Bezpieczeństwo Narodowe)Akademi Obrony Narodowej
członek Internationa Bodyguard Association, członek Polskiego Związku Instruktorów Służb Mundurowych
Przystoi aby Ojczyzna droższa nam była niz my sami sobie.
Krzysztof Piekarz
słaby 56
renegat44
a co sie najczęściej mówi w ochronie-no to działa panowie 
curly-pop
Dalton_200
