jabolcokk
Trądzik pospolity jest najczęściej spotykaną chorobą skóry, na którą cierpi ok. 15% populacji. W okresie dojrzewania dotyczy prawie wszystkich, a u ok. 10% pacjentów objawy utrzymują się do 40 roku życia. Wśród młodzieży uprawiającej sporty siłowe obserwujemy zmiany skórne o charakterze trądziku w ponad 80% przypadków. Ponad połowa wymaga intensywnego leczenia dermatologicznego. Większość pacjentów przyznaje się do używania środków anabolicznych. Niestety, część pozostanie oszpecona na zawsze.
Obie płcie są w równym stopniu zagrożone wystąpieniem trądziku, cięższe postacie występują jednak u mężczyzn, co wynika z uwarunkowań genetycznych i hormonalnych. U dziewcząt szczyt zachorowań przypada między 14. a 17. rokiem życia, natomiast u chłopców pomiędzy 16. a 19. r.ż. U większości (80%) chorych zmiany ustępują w 22.-23. r.ż. Wczesne wystąpienie trądziku wiąże się zwykle z cięższym i długotrwałym przebiegiem oraz opornością na leczenie. Chorzy z trądzikiem łatwiej popadają w depresję i mają często obniżoną samoocenę. Stwarza to problemy w szkole, w pracy oraz utrudnia nawiązywanie kontaktów.
Przyczyną powstawania trądziku jest kombinacja łojotoku, zaburzeń rogowacenia naskórka, aktywności hormonów płciowych oraz zakażenia bakteryjnego Propionibacterium acnes. U osób z trądzikiem znamienne jest zmniejszenie względnej zawartości kwasu linolowego w łoju. Prowadzi to do zaburzeń w obrębie gruczołów łojowych oraz mieszków włosowych. W efekcie usuwanie łoju z gruczołów staje się utrudnione. Powstają mikrozaskórniki, które przekształcają się, w miarę trwania choroby, w zaskórniki zamknięte. W dalszym etapie pojawiają się zaskórniki otwarte, w których bakterie mogą zapoczątkowywać procesy zapalne nasilane przez drażnienie treścią wypływającą z zaskórników. Powstają wykwity zapalne w postaci grudek, krost, guzów lub torbieli zapalnych. Wśród przyczyn powstawania trądziku istotny jest poziom androgenów stymulujących rozrost gruczołów łojowych i produkcję łoju. Wykwity trądzikowe są zlokalizowane najczęściej na twarzy (nos, czoło, broda, policzki), plecach (kark, okolica międzyłopatkowa) oraz górnej części klatki piersiowej.
Leczenie trądziku jest procesem długotrwałym. Istnieje wiele czynników utrudniających leczenie i pogarszających przebieg choroby. Należą do nich stres, nikotyna, niektóre leki (w tym sterydy) oraz pokarmy takie jak kakao, czekolada czy ostre przyprawy. W kulturystyce bardzo istotny jest trądzik polekowy, który może powstać w wyniku stosowania androgenów, hormonalnych leków antykoncepcyjnych, bromu, jodu, witaminy B1, B6, B12 i przede wszystkim kortykosterydów. Częstym problemem jest też trądzik kosmetyczny, związany ze stosowaniem kosmetyków z lanoliną, wazeliną czy olejkami roślinnymi.
Wybór metody leczenia zależy od postaci trądziku. Łagodne postacie wymagają jedynie leczenia miejscowego, w ciężkich stosuje się leczenie skojarzone miejscowe i ogólne. W leczeniu ogólnym stosuje się głównie antybiotyki, pochodne witaminy A o działaniu przeciwłojotokowym, niesterydowe leki przeciwzapalne oraz sporadycznie szczepionki i autoszczepionki, ze środków naturalnych kąpiele słoneczne. W ciężkich postaciach trądziku leki miejscowe należy kojarzyć z terapią ogólną. Po zakończeniu terapii doustnej wskazane jest stosowanie podtrzymującej terapii miejscowej. Najczęściej stosowanymi preparatami w terapii miejscowej są kwas salicylowy, nadtlenek benzolu, antybiotyki, kwas azelainowy i retinoidy.
Całość leczenia musi być prowadzona przez doświadczonego dermatologa i wymaga ogromnego zaangażowania i dyscypliny ze strony pacjenta. Tylko przy połączeniu tych działań możemy spodziewać się dobrych efektów leczenia. Jako wspomaganie procesu leczenia trądziku, Hi Tec Nutrition proponuje preparat Vita Force, zawierający dużą ilość witaminy A pochodzenia naturalnego, o działaniu przeciwłojotokowym.
lek. med. Dariusz Czarnecki
Zmieniony przez - jabolcokk w dniu 2009-07-16 11:00:25
Obie płcie są w równym stopniu zagrożone wystąpieniem trądziku, cięższe postacie występują jednak u mężczyzn, co wynika z uwarunkowań genetycznych i hormonalnych. U dziewcząt szczyt zachorowań przypada między 14. a 17. rokiem życia, natomiast u chłopców pomiędzy 16. a 19. r.ż. U większości (80%) chorych zmiany ustępują w 22.-23. r.ż. Wczesne wystąpienie trądziku wiąże się zwykle z cięższym i długotrwałym przebiegiem oraz opornością na leczenie. Chorzy z trądzikiem łatwiej popadają w depresję i mają często obniżoną samoocenę. Stwarza to problemy w szkole, w pracy oraz utrudnia nawiązywanie kontaktów.
Przyczyną powstawania trądziku jest kombinacja łojotoku, zaburzeń rogowacenia naskórka, aktywności hormonów płciowych oraz zakażenia bakteryjnego Propionibacterium acnes. U osób z trądzikiem znamienne jest zmniejszenie względnej zawartości kwasu linolowego w łoju. Prowadzi to do zaburzeń w obrębie gruczołów łojowych oraz mieszków włosowych. W efekcie usuwanie łoju z gruczołów staje się utrudnione. Powstają mikrozaskórniki, które przekształcają się, w miarę trwania choroby, w zaskórniki zamknięte. W dalszym etapie pojawiają się zaskórniki otwarte, w których bakterie mogą zapoczątkowywać procesy zapalne nasilane przez drażnienie treścią wypływającą z zaskórników. Powstają wykwity zapalne w postaci grudek, krost, guzów lub torbieli zapalnych. Wśród przyczyn powstawania trądziku istotny jest poziom androgenów stymulujących rozrost gruczołów łojowych i produkcję łoju. Wykwity trądzikowe są zlokalizowane najczęściej na twarzy (nos, czoło, broda, policzki), plecach (kark, okolica międzyłopatkowa) oraz górnej części klatki piersiowej.
Leczenie trądziku jest procesem długotrwałym. Istnieje wiele czynników utrudniających leczenie i pogarszających przebieg choroby. Należą do nich stres, nikotyna, niektóre leki (w tym sterydy) oraz pokarmy takie jak kakao, czekolada czy ostre przyprawy. W kulturystyce bardzo istotny jest trądzik polekowy, który może powstać w wyniku stosowania androgenów, hormonalnych leków antykoncepcyjnych, bromu, jodu, witaminy B1, B6, B12 i przede wszystkim kortykosterydów. Częstym problemem jest też trądzik kosmetyczny, związany ze stosowaniem kosmetyków z lanoliną, wazeliną czy olejkami roślinnymi.
Wybór metody leczenia zależy od postaci trądziku. Łagodne postacie wymagają jedynie leczenia miejscowego, w ciężkich stosuje się leczenie skojarzone miejscowe i ogólne. W leczeniu ogólnym stosuje się głównie antybiotyki, pochodne witaminy A o działaniu przeciwłojotokowym, niesterydowe leki przeciwzapalne oraz sporadycznie szczepionki i autoszczepionki, ze środków naturalnych kąpiele słoneczne. W ciężkich postaciach trądziku leki miejscowe należy kojarzyć z terapią ogólną. Po zakończeniu terapii doustnej wskazane jest stosowanie podtrzymującej terapii miejscowej. Najczęściej stosowanymi preparatami w terapii miejscowej są kwas salicylowy, nadtlenek benzolu, antybiotyki, kwas azelainowy i retinoidy.
Całość leczenia musi być prowadzona przez doświadczonego dermatologa i wymaga ogromnego zaangażowania i dyscypliny ze strony pacjenta. Tylko przy połączeniu tych działań możemy spodziewać się dobrych efektów leczenia. Jako wspomaganie procesu leczenia trądziku, Hi Tec Nutrition proponuje preparat Vita Force, zawierający dużą ilość witaminy A pochodzenia naturalnego, o działaniu przeciwłojotokowym.
lek. med. Dariusz Czarnecki
Zmieniony przez - jabolcokk w dniu 2009-07-16 11:00:25
Krzysztof Piekarz
