geneza ćwiczenia form

Może głupie pytanie. Ale skąd się wzięło te ćwiczenie form w stylach tradycyjnych? Jaka jest tego geneza? Kiedy i dlaczego powstały pierwsze formy? Interesuje mnie też to jaki był geograficzny zasięg (oczywiście nie współcześnie, bo wiadomo, że teraz na cłaym świecie się je ćwiczy)w rozpowszechnianiu się ich. Googlowałem, szperałem po necie, ale to co wyczytałem nie satysfakcjonuje mnie. Jest tu trochę ekspertów od tradycyjnych i mam nadzieję, że któryś mi trochę to rozjaśni.

W odniesieniu do sztuk walki w Chinach, za najwcześniejsze prawzory form można uznać tańce wojenne o mniej lub bardziej określonej choreografii, o których wspomina się w najwcześniejszych źródłach pisanych.

Potem przez długą historię wspominane są raczej improwizowane pokazy solo, a nie ściśle określone układy. Te ostatnie to raczej na większą skalę dopiero w ostatnich wiekach.

Na zasadzie hipotez, można przypuszczać, że niektórymi z czynników sprzyjających rozpowszechnieniu się form mogły być:

- okresy w których uprawianie sztuk walki poza armią było zakazane - np. w okresie okupacji mongolskiej (dynastia Yuan), gdy podobno trenowano pod pretekstem prób teatralnych w których występowały sceny walk - siłą rzeczy pewne choreograficzne układy były wielokrotnie powtarzane,
- zarabianie poprzez pokazy, np. na rynkach, targowiskach, których składnikami było właśnie wykonywanie takich wyreżyserowanych układów, w tym układów walki wykonywanych z partnerem.

przyczyna zapewne było tez to, że ludzie parający się walką często byli niewykształceni i niepiśmienni. Formy zatem były rodzajem obrazkowego opowiadania. W części jak nie w większości styli są opowiadania, pieśni, inne mówione przekazy, które zazwyczaj komponują się z przekazem obrazkowym.
Reasumując - dużo łatwiej jest zapamiętać coś co ma swój rytm, porządek, niż coś co tego nie ma. Dlatego uważam, że mistrzowie poza nurtem pokazowym układali formy po to właśnie by zapamiętać określone sekwencje, w razie potrzeby łatwo sobie przypomnieć, by łatwiej było uczyć innych, by w ogromie materiału nie ginęły elementy systemu.