kotszop/ więcej mięśni, mniej tłuszczyku,)

kotszop

jeszcze mam pytanie do tego cynamonu, na czym dokladnie polega ta regulacja??

Żeby to zrozumieć, trzeba mieć trochę wiedzy z zakresu biologi molekularnej, endokrynologii, enzymologii itd.

W skrócie:
Bioaktywne składniki, które mżna wyizolować z kory cynamonowca wzmacniają aktywność enzymatyczną insuliny, co pierwotnie zostało zmierzone poprzez oksydację gluzkozy w komórkach tluszczowych najądrza szczurów, gdzie wykazano, że wortmannina (inhibitor kinazy PI) obniża biologiczną odpowiedź na insulinę i bioaktywne składniki cynamonu w sposób podobny, co wskazuje na fakt, że działanie tych drugich uderza gdzieś „powyżej” kinazy PI.
Eksperymenty in vitro wykazały, że składniki cynamonu prawdopodobnie wywołują autofosforylację receptora insulint oraz mogą być inhibitorami fosfatazy tyrozynowej (PTP-1B), która inaktywuje tenże receptor.
Ponadto sugeruje się, iż składniki cynamonu, podobnie jak insulina oddziałowują na procesy (de)fosforylacji w adipocytach.

Czyli ogólnie mówiąc: składniki cynamonu regulują gospodarkę insulinową

I wszystko jasne

No a co mam napisać? Ze powoduje chudnięcie? Reguluje gospodarkę insulinową u insulinoopornych i tyle

chyba z tego wywodu nie rozumiem połowy słów ale dziękuję

Chciałaś to masz

Drogie Ladies, od paru dni nie wchodziłam na sfd, ponieważ musiałam przemyśleć wiele spraw
Od prawie 2 lat walczę z zaburzeniami odżywiania a konkretniej z kompulsywnym jedzeniem, które w moim przypadku oznaczało +14kg w pół roku, w kółko było to samo czyli objadanie się-wyrzuty sumienia-bardzo często wymuszane wymioty i znowu jedzenie

od początku tego roku zaczęłam z tym walczyć, udało mi się sporo schudnąć, choć też często zdarzały się napady, wprowadziałam w miarę zdrowe zasady żywienia (piszę w miarę bo dopiero sfd uświadomiło mi że jogurty owocowe i wafle ryżowe to syf), w końcu trafiłam do Was i na początku było bardzo fajnie, dużo czytałam, nauczyłam się wielu bardzo cennych rzeczy i naprawdę jestem Wam bardzo wdzięczna,
niestety chyba nie potrafię zachować w niczym umiaru, w pewnym momencie odżywianie, liczenie kcal stało się obsesją, unikałam wyjść, żeby nie trafić na chipsowe imprezy itp, wpadałam prawie że w histerię gdy nie miałam przy sobie nic zdrowego, myśli o jedzeniu zajmowały cały mój czas, z obrzydzeniem patrzyłąm na koleżanki jedzące słodycze...i jak to się skończyło??

znowu tym samym czyli znów wpadłam w to obsesyjne jedzenie niewyobrażalnych ilości w ukryciu, szybko, tak żeby nikt nie zauważył aż żołądek bolał z przejedzenia a już nie mam siły na takie popadanie w skrajności

dlatego postanowiłam więc dać sobie spokój z jakimikolwiek dietami, nie chce nic liczyć, czuć paraliżującego stresu gdy jestem bez posiłku dłużej niż 4 godziny, juz nawet nie wiem czy odróżniam głód od potzreby jedzenia

postanowiłam starać się jeść w miarę zdrowo, ale nie chce nic zapisywać, wolę czasem pozwolić sobie na batonika niż po 2 tyg zdrowego jedzenia zjeść ich 15

naprawdę uważam, że robicie tu kawał dobrej roboty, podziwiam i moderatorki i wszystkie inne dziewczyny za wytrwałość i siłę, sfd wiele mnie nauczyło, niestety chyba nie potrafię tak funkcjonować, możecie stwierdzić że jestem słaba i się wykręcam, trudno przyjmę krytykę

nie zamierzam zrezygnować z ćwiczeń, może nawet uda mi się od stycznia zapisać na siłownie, przysiady robię cały czas, wczoraj biegałam

chciałabym po prostu się z tego wyleczyć, i może wtedy uda mi się wrócić do diety a wtedy to już robienie masy
nie zamierzam całkowicie rezygnować z sfd, będę ćwiczyć, starać się przestrzegać Waszych zaleceń jedzeniowych ale bez popadania w obsesję, chyba muszę brać to bardziej na luzie

jestem gotowa na słowa krytyki, mam nadzieję, że nie aż tak straszne

trochę się rozpisałam, pewnie nie będzie Wam się chciało czytac całości

zgłoś się do psychologa, bo wszystkie próbujecie sobie "jakoś" same pomóc, a nijak to wychodzi

Zmieniony przez - 4nn w dniu 2011-12-12 19:14:12

wiem, że pewnie powinnam ale jakoś chyba brakuje mi odwagi? kiedyś byłam i bardzo źle wspominam, chyba został mi jakiś uraz

kotszop, również uważam, że powinnaś się zdecydować na psychoterapię. Ale to powinnien być psycholog zaznajomiony z zaburzeniami odżywiania, a nie działający z automatu

Powodzenia

bałam sie opieprzu ufff...
pewnie prędzej czy później się zdecyduję bo co jakiś czas powtarzam sobie, że sobie poradzę a potem doopa;/
muszę do tej decyzji jakos dojrzeć
dziękuję za słowa wsparcia i mam nadzieję, że za złamanie zasad nie zostane zbanowana