Do Polski kulturystyka przedostała się za sprawą redaktora Stanisława Zakrzewskiego i jego magazynu "Sport dla Wszystkich", który zaczął się ukazywać po odwilży politycznej 1956 r. Kulturystyka fascynuje go wszechstronnością oddziaływania na organizm ludzki i uważa ją za świetny sposób na podniesienie ogólnej zdrowotności społeczeństwa. Od 1958 r kulturystyka związana jest z podnoszeniem ciężarów, a redaktor Zakrzewski piastuje funkcję wiceprezesa w Polskim Związku Podnoszenia Ciężarów i Kulturystyki. Ten sztuczny i niezbyt udany mariaż (nieporozumienia co do podziału środków finansowych) trwa do 1965 r, po czym kulturystyka przechodzi pod skrzydła TKKF. W międzyczasie (1960) GKKFiT dochodzi do wniosku, że kulturystyka nie jest sportem i zezwala tylko na jej rekreacyjne formy uprawiania.
Dlatego przez kilkanaście następnych lat nie można było organizować oficjalnych mistrzostw Polski (nieoficjalnie ich rolę spełniają ogólnopolskie
zawody kulturystyczne, rozgrywane corocznie na kortach tenisowych w Sopocie). Pierwszym zwycięzcą tych zawodów zostaje Andrzej Jasiński, a czołowymi polskimi kulturystami lat 60. są także: Mieczysław Krydziński, Antoni Kołecki, Przemysław Kwiatkowski. Kulturystyka staje się popularna w różnych środowiskach. Uprawiają ją m.in. aktorzy: Marian Glinka i Marek Perepeczko.
Powolna zmiana sytuacji staje się możliwa dopiero po pierwszej oficjalnej wizycie prezydenta IFBB Bena Weidera w Polsce w 1971 r. Ówczesny przewodniczący GKKFiT, dr Włodzimierz Reczek, wydaje zgodę na przystąpienie TKKF do IFBB. Pierwsze Mistrzostwa Polski odbywają się w Krakowie w 1977 r. Zwycięzcami w trzech kategoriach wzrostowych zostają: Henryk Szczepański, Andrzej Urbański i Jerzy Furmanek. Od 1984 r do programu Mistrzostw Polski wchodzi konkurencja par, a od 1986 r - konkurencja kobiet.
Właśnie ten rok staje się kolejnym kamieniem milowym w rozwoju polskiej kulturystyki. Polska - jako pierwszy kraj z bloku państw socjalistycznych - organizuje Mistrzostwa Europy. Odbywają się one na warszawskim "Torwarze" w dniach katastrofy czernobylskiej, o której jeszcze nic nie było wiadomo. Nasi zawodnicy zdobywają pierwsze medale: Andrzej Cugier - złoty, Paweł Filleborn - srebrny, Marian Wysocki - brązowy. Następstwem sukcesu organizacyjnego i propagandowego tych Mistrzostw jest zgoda władz sportowych na założenie Polskiego Związku Kulturystyki i Trójboju Siłowego, do czego dochodzi w 1989 r. Pierwszym prezesem zostaje Mieczysław Borowy, który będzie sprawował tę funkcję przez dwie kadencje.
Zachęceni sukcesem warszawskich Mistrzostw Europy, Polacy podejmują się kolejnego trudnego zadania: organizacji Mistrzostw Świata Mężczyzn i dorocznego Kongresu IFBB. Ta wielka i prestiżowa impreza odbywa się w katowickim "Spodku" w 1991 r. I w tym przypadku sukces organizacyjny połączony jest z sukcesem sportowym - Mirosław Daszkiewicz zostaje pierwszym polskim mistrzem świata, a Paweł Brzózka zdobywa brązowy medal. Zadowoleni z bezbłędnej organizacji tych zawodów działacze międzynarodowi przyznają Polsce prawo organizacji następnej dużej imprezy - Mistrzostw Świata Kobiet i Par. Tym razem gospodarzem jest znowu Warszawa, a elegancka Sala Kongresowa stanowi piękną scenerię do popisów amazonek dzisiejszych czasów. Polkom trudno jeszcze o odnoszenie sukcesów indywidualnych, ale świetnie dobrana i przygotowana para Ewa Kryńska - Paweł Brzózka zdobywa tytuł mistrzów świata.
OSTATNIE SUKCESY
Potem Ewa Kryńska decyduje się na macierzyństwo i powraca do startów dopiero w 1998 r, akurat wtedy, gdy Polacy organizują pierwsze Mistrzostwa Europy Kobiet i Par w Kulturystyce oraz Kobiet w Fitness w Płońsku. Jej come back jest bardzo udany, gdyż wywozi z tej imprezy złoty medal. Polskie pary dokonują nie lada wyczynu, zdobywając wszystkie trzy medale: złoty - Halina Kunicka i Piotr Głuchowski, srebrny - Ewa Kryńska i Andrzej Maszewski oraz brązowy - Elżbieta Borecka i Mariusz Strzeliński. Polki zaczynają też odnosić sukcesy w fitness - najmłodszej konkurencji, wprowadzonej przez IFBB w 1996 r. W Płońsku Aleksandra Kobielak zdobywa tytuł mistrzyni Europy, a Ewelina Cichoń i Joanna Kurzacz zajmują szóste miejsca. Idąc za ciosem, Kobielak wywalcza jesienią 1998 r srebrny medal Mistrzostw Świata w Alicante. Na Mistrzostwa Europy Mężczyzn do Belgradu wysyłamy silną reprezentację, ale kończy się na jednym brązowym medalu Mariusza Strzelińskiego w kat. 90 kg, który tym startem wdziera się do europejskiej czołówki. Pechowe 4 miejsca zajmują Bogdan Wróbel (kat. 75 kg) i Bogdan Szczotka (kat. 80 kg). Drużynowo zajmujemy 6 miejsce.
Euro Elitą Champions Tour 2006: Jest to nowa seria imprez z nagrodami pieniężnymi dla czołowych amatorów Europy. Nasi najlepsi zawodniczy startowali z powodzeniem już w inauguracyjnej imprezie w Kijowie. W 2006 roku rozegrano 5 imprez z tej serii, w których wystartowało 57 kulturystów. Łączna pula nagród wyniosła USD 78 700.
Kijów - 03.06.2006: We wspaniałej imprezie w wypełnionej po brzegi Sali Koncertowej "Ukraina" (3500 widzów) bierze udział trzech Polaków. Dariusz Karpiński walczy zaciekle o palmę pierwszeństwa z Czechem Stefanem Oroszem, plasując się ostatecznie na drugim miejscu. Jakub Potocki jest dziewiąty, a Marek Borowicz - dwunasty. Startuje 16 zawodników najwyższej klasy i 7 fitnesek gimnastycznych (wygrywa mistrzyni świata Swietłana Koczkina). Pula nagród: USD 14 800 dla mężczyzn i USD 7 200 dla fitnesek.
Moskwa - 04.11.2006: W Sali Koncertowej Zarządu Moskwy przy słynnej ulicy Nowyj Arbat walczyło ponownie 16 zawodników, w tym tylko jeden Polak, Robert Piotrkowicz, który zdążył na czas załatwić sobie rosyjską wizę. Jeden, ale za to najlepszy - świeżo koronowany mistrz świata w kat. 100 kg. Robert walczył jak lew, kończąc zawody na 3 miejscu, tuż za świetnie przygotowanym asem gospodarzy Pawłem Kirilenko i "Litewskim Niedźwiedziem" - superciężkim (118 kg) Rolandasem Pociusem, aktualnym wicemistrzem świata. Za Polakiem znaleźli się byli mistrzowie świata (Christomir Christow i Tagir Fachrutdinow) i Europy (Lukas Osladil, Michaił Worobiew). Pula nagród: USD 24 900.
Praga - 15.11.2006: Po perturbacjach z halą (początkowo planowana była wielka "Sazka Arena"), zawody odbywały się w Hotelu TOP, a ich atrakcją był przyjazd Ronnie'go Colemana, który dał pokaz i wziął udział w konferencji prasowej. Polska wystawiła najliczniejszą, czteroosobową (doszli zawodnicy startujący na własny koszt) reprezentację. Do gry włączył się Radosław Słodkiewicz, który od razu wskoczył na drugie miejsce. Rolandas Pocius był tym razem nie do pokonania. Robert Piotrkowicz stracił nieco na definicji i zajął 4 miejsce. Świetnie radził sobie Arkadiusz Szyderski, który był w lepszej formie niż na Mistrzostwach Świata i wywalczył 6 miejsce, tuż za medalistą wagi superciężkiej, Daliborem Hajkiem. Andrzej Maszewski był dziewiąty, przed byłym mistrzem Europy Janem Kubikiem. Pula nagród: EUR 10 000.
Tallin - 25.11.2006: W Salme Cultural Center do walki włącza się białoruski arcymistrz wagi superciężkiej Aliaksej Szabunia, który spycha Pociusa na 2 miejsce. Piotrkowicz odzyskuje formę i rewanżuje się Słodkiewiczowi oraz Osladilowi za porażkę w Pradze, plasując się na 3 pozycji. Słodkiewicz jest czwarty, a Osladil - piąty. Startuje 14 mistrzów. Pula nagród: EUR 10 000.
Portsmouth - 26.11.2006: Duża grupa zawodników leci porannym samolotem z Tallina, przez Helsinki, do Londynu i stawia się w Portsmouth, miasteczku słynnym z wielkiej bazy marynarki wojennej podczas II Wojny Światowej. Szabunia ponownie jest nie do ogrania, a Piotrkowiczowi po raz pierwszy udaje się wyprzedzić tracącego formę Pociusa. Jest drugi, a tuż za nim nasz kolejny mistrz - Radosław Słodkiewicz. Pocius jest czwarty, a potem nowy zawodnik z Węgier - Zoltan Toth. Startuje rekordowa liczba 22 kulturystów. Pula nagród: EUR 10 000.
Ivo14
Krzysztof Piekarz
twardy1993
HutnikNH
