uzaleznionyodkompa
Witam,
Proszę o luźne potraktowanie poniższego tematu, gdyż mam zamiar walczyć tutaj ze swoim uzależnieniem, o którym mówi mój nick. Mimo, że mogę brzmieć śmiesznie to proszę o poważne potraktowanie. Mój dziennik nie ma na celu powiększenia obwodu mięśniowego bądź zrzucenia kilogramów. Ja chcę po prostu odzyskać swoje dawne cechy, które czyniły mnie niegdyś jednym najlepiej rokujących młodzianów w szkole.
To tak po krótce. Całość będę uzupełniał rzecz jasna regularnie.
Wzrost: 183 cm
Waga: 82 kg
Cel : odzyskanie motywacji i dawnych cech charakteru. Przekucie się przez własne słabości
Zapraszam na mój blog, w którym opisałem pierwszy poniższy wpis:
http://www.uzaleznionyodkompa.blog.onet.pl
Jak się wyzwolić?
Strona, a właściwie blog, którywidzisz przed swoimi oczami to miejsce gdzie chcę rozpocząć walkęz moim największym uzależnieniem. Jest to używka tak młoda wnaszym społeczeństwie, że jeszcze nie brana na poważnie. Chwytadusze takich jak i zamyka je wyłącznie dla siebie na bardzo długo.Tracimy często kontakt z rzeczywistością w mniejszy lub większysposób.
Chodzi, co może nie do końca jasnedla wszystkich z was, o komputer.
Trudno mi powiedzieć czy jestembardziej uzależniony od gier, internetu, facebooka czy samejmachiny. Jedno jest pewne. Im dłużej siedzę obok tym mniej mogęsię oprzeć pokusie aby zasiąść przed monitorem i odciąć sięod świata realnego a zagłębić się w kolorowy bitowy świat. Ichoć nie jest to w moim przypadku naprawdę skrajny przypadek. Tosam wyczułem, że stan uzależnienia zaczyna się powolipogłębiać.
Moje uzależnienie powoli pochłaniało mnie odśrodka. A na początku odebrało to co mi najbliższe i co cechujemoją osobę – umiejętność samomobilizacji, zaciętość iambicję. Z realnego świata przeniosłem je na wirtualny. Jedynemomenty, w których moje naturalne cechy się ujawniały, to gdygrałem w piłkę niezależnie od stawki. To jedyne momenty, wktórych całkowicie wygrywam z nałogiem, oprócz przebywania z mojądziewczyną.... choć i wówczas znajduję wymówkę by usiąśćprzed jej laptopem...
Jak już wspomniałem ostatniowyczułem, że mój stan się pogarsza. Wyczułem bo początkowo niezauważałem tego jak przykrym jest fakt uciekających mi cennychgodzin życia, które z chęcią spożytkowałbym inaczej. Zasiadającostatnio po pracy orientowałem się, że jestem zmęczony i chybapójdę spać. Niby nic dziwnego – pracuję jako elektryk iniejednokrotnie jest to ciężka praca. Ale pracę skończyłem o 16a jest już 23! Co mi umknęło?! Odpowiedź prosta – to 7 godzin,w ciągu których nic nie zjadłem, nie wyprałem rzeczy, nieposprzątałem pokoju, nie ćwiczyłem i nie widziałem się z mojądziewczyną.... Nie mówiąc już o tym, że miałem się z nią niewidzieć właśnie po to aby się pouczyć...
Pomyślałem, że sytuację wartonaprawić... Ale po kolejnych dwóch partiach w PES 2012. Zapomniałemo swoim postanowieniu... Dnia następnego sytuacja powtórzyła się.
I tak to się toczyło, aż któregoś pięknego dniależałem w łóżku ze swoją dziewczyną... aż poczułem nagłą,silną potrzebę aby usiąść i sprawdzić.... facebooka. Nibyproste... Ale ta chwila rozciągnęła się aż na dwie godziny. Gdyspojrzałem na zegarek i na minę mojej dziewczyny, gdy poprzebudzeniu zauważyła, że nie do końca interesuje się nią itym co się dzieje, że miałem zrobić obiad i w ogóle...Zrozumiałem, że pora z tym skończyć.
Swoją ciężką batalię prowadzę odostatniego poniedziałku. Jest ona o tyle cięższa iż jest onaprowadzona na wielu frontach – porannego zasiadania, walki zwłączeniem kompa niby do posłuchania radia, grami komputerowymi,wspomnianym facebookiem i portalami typu kwejk.... dużo bywymieniać. Czuję, że stałem się więźniem blaszanej puszki bociężko mi wytrzymać obok w spokoju. Jednak zmuszam się do nauki,codziennego treningu, nawet jak muszę włączyć komputer to staramsię to zrobić z opóźnieniem i zapisać sobie wcześniej wszystkierzeczy, które mam załatwić. Myślę, że ograniczenie na początekto najlepsza droga. W reszcie chciałbym się wspomóc rozwojemzainteresowań.
W rozwoju naukowym rzecz jasna poradzęsobie sam poprzez rozwój horyzontów. Natomiast od strony sportoweji diety poprosiłbym osoby mądrzejsze ode mnie w pomocy i regularnymodwiedzaniu mojego bloga. Będe w nim zamieszczał swoje aktualizacjent trenigów i prowadzonej diety. Na pewno chciałbym wreszciezrealizować mój odwieczny sen – o cześciopaku na brzuchu.
Choć brzmi to naprawdę śmiesznie,to ja wiem, iż takimi małymi kroczkami w końcu uwolnię się odtego uzależnienia i stanę się nowym i lepszym człowiekiem.Wszystkich chętnych do pomocy mi zapraszam i jednocześnie dziękuję.Obiecuję, iż na końcu drogi, którą chcę przejść by sięostatecznie wyzwolić, zaangażuję się osobiście aby poszerzyćwiedzę ludzi na ten trudny temat. Tak wielu dookoła mnie jestrównież uzależnionych wbrew swojej wiedzy. Ale póki co nikomu niejestem w stanie niczego zaoferować, gdyż sam sobie nie mogę pomócw pełni.
Jutro napiszę jak rozplanowałem sobietreningi, jakie i dlaczego w tym i nadchodzących tygodniach.Poproszę również o moc porad.
A tymczasem idę się uczyć bo czuję,że znów przesadzam z czasem. Pozdrawiam!!!
Uzależniony od Kompa
Proszę o luźne potraktowanie poniższego tematu, gdyż mam zamiar walczyć tutaj ze swoim uzależnieniem, o którym mówi mój nick. Mimo, że mogę brzmieć śmiesznie to proszę o poważne potraktowanie. Mój dziennik nie ma na celu powiększenia obwodu mięśniowego bądź zrzucenia kilogramów. Ja chcę po prostu odzyskać swoje dawne cechy, które czyniły mnie niegdyś jednym najlepiej rokujących młodzianów w szkole.
To tak po krótce. Całość będę uzupełniał rzecz jasna regularnie.
Wzrost: 183 cm
Waga: 82 kg
Cel : odzyskanie motywacji i dawnych cech charakteru. Przekucie się przez własne słabości
Zapraszam na mój blog, w którym opisałem pierwszy poniższy wpis:
http://www.uzaleznionyodkompa.blog.onet.pl
Jak się wyzwolić?
Strona, a właściwie blog, którywidzisz przed swoimi oczami to miejsce gdzie chcę rozpocząć walkęz moim największym uzależnieniem. Jest to używka tak młoda wnaszym społeczeństwie, że jeszcze nie brana na poważnie. Chwytadusze takich jak i zamyka je wyłącznie dla siebie na bardzo długo.Tracimy często kontakt z rzeczywistością w mniejszy lub większysposób.
Chodzi, co może nie do końca jasnedla wszystkich z was, o komputer.
Trudno mi powiedzieć czy jestembardziej uzależniony od gier, internetu, facebooka czy samejmachiny. Jedno jest pewne. Im dłużej siedzę obok tym mniej mogęsię oprzeć pokusie aby zasiąść przed monitorem i odciąć sięod świata realnego a zagłębić się w kolorowy bitowy świat. Ichoć nie jest to w moim przypadku naprawdę skrajny przypadek. Tosam wyczułem, że stan uzależnienia zaczyna się powolipogłębiać.
Moje uzależnienie powoli pochłaniało mnie odśrodka. A na początku odebrało to co mi najbliższe i co cechujemoją osobę – umiejętność samomobilizacji, zaciętość iambicję. Z realnego świata przeniosłem je na wirtualny. Jedynemomenty, w których moje naturalne cechy się ujawniały, to gdygrałem w piłkę niezależnie od stawki. To jedyne momenty, wktórych całkowicie wygrywam z nałogiem, oprócz przebywania z mojądziewczyną.... choć i wówczas znajduję wymówkę by usiąśćprzed jej laptopem...
Jak już wspomniałem ostatniowyczułem, że mój stan się pogarsza. Wyczułem bo początkowo niezauważałem tego jak przykrym jest fakt uciekających mi cennychgodzin życia, które z chęcią spożytkowałbym inaczej. Zasiadającostatnio po pracy orientowałem się, że jestem zmęczony i chybapójdę spać. Niby nic dziwnego – pracuję jako elektryk iniejednokrotnie jest to ciężka praca. Ale pracę skończyłem o 16a jest już 23! Co mi umknęło?! Odpowiedź prosta – to 7 godzin,w ciągu których nic nie zjadłem, nie wyprałem rzeczy, nieposprzątałem pokoju, nie ćwiczyłem i nie widziałem się z mojądziewczyną.... Nie mówiąc już o tym, że miałem się z nią niewidzieć właśnie po to aby się pouczyć...
Pomyślałem, że sytuację wartonaprawić... Ale po kolejnych dwóch partiach w PES 2012. Zapomniałemo swoim postanowieniu... Dnia następnego sytuacja powtórzyła się.
I tak to się toczyło, aż któregoś pięknego dniależałem w łóżku ze swoją dziewczyną... aż poczułem nagłą,silną potrzebę aby usiąść i sprawdzić.... facebooka. Nibyproste... Ale ta chwila rozciągnęła się aż na dwie godziny. Gdyspojrzałem na zegarek i na minę mojej dziewczyny, gdy poprzebudzeniu zauważyła, że nie do końca interesuje się nią itym co się dzieje, że miałem zrobić obiad i w ogóle...Zrozumiałem, że pora z tym skończyć.
Swoją ciężką batalię prowadzę odostatniego poniedziałku. Jest ona o tyle cięższa iż jest onaprowadzona na wielu frontach – porannego zasiadania, walki zwłączeniem kompa niby do posłuchania radia, grami komputerowymi,wspomnianym facebookiem i portalami typu kwejk.... dużo bywymieniać. Czuję, że stałem się więźniem blaszanej puszki bociężko mi wytrzymać obok w spokoju. Jednak zmuszam się do nauki,codziennego treningu, nawet jak muszę włączyć komputer to staramsię to zrobić z opóźnieniem i zapisać sobie wcześniej wszystkierzeczy, które mam załatwić. Myślę, że ograniczenie na początekto najlepsza droga. W reszcie chciałbym się wspomóc rozwojemzainteresowań.
W rozwoju naukowym rzecz jasna poradzęsobie sam poprzez rozwój horyzontów. Natomiast od strony sportoweji diety poprosiłbym osoby mądrzejsze ode mnie w pomocy i regularnymodwiedzaniu mojego bloga. Będe w nim zamieszczał swoje aktualizacjent trenigów i prowadzonej diety. Na pewno chciałbym wreszciezrealizować mój odwieczny sen – o cześciopaku na brzuchu.
Choć brzmi to naprawdę śmiesznie,to ja wiem, iż takimi małymi kroczkami w końcu uwolnię się odtego uzależnienia i stanę się nowym i lepszym człowiekiem.Wszystkich chętnych do pomocy mi zapraszam i jednocześnie dziękuję.Obiecuję, iż na końcu drogi, którą chcę przejść by sięostatecznie wyzwolić, zaangażuję się osobiście aby poszerzyćwiedzę ludzi na ten trudny temat. Tak wielu dookoła mnie jestrównież uzależnionych wbrew swojej wiedzy. Ale póki co nikomu niejestem w stanie niczego zaoferować, gdyż sam sobie nie mogę pomócw pełni.
Jutro napiszę jak rozplanowałem sobietreningi, jakie i dlaczego w tym i nadchodzących tygodniach.Poproszę również o moc porad.
A tymczasem idę się uczyć bo czuję,że znów przesadzam z czasem. Pozdrawiam!!!
Uzależniony od Kompa
Krzysztof Piekarz
Hubert81
adzik123
Pandarek
