Sytuacja w "biały dzień" - psychika w walce

Ja się w pełni zgadzam z KrisC.

Dostałeś w łeb od jakiegoś prawdopodobnie chorego psychicznie osobnika z marginesu społecznego (zastanów się, kto leci z pięściami bez powodu na człowieka obok? świry). Nic Ci się jednak nie stało. Żyjesz, nie masz pewnie nawet siniaka, nie ucierpiał nikt bliski, nie zostałeś okradziony. Uniknąłeś walki przeciwko psychopacie z kolegami, która mogła potoczyć się bardzo różnie. Bo kto ci zagwarantuje, że kolega tego typka nie pomógłby mu gdybyś oddał psycholowi?

Innymi słowy, nic się nie stało. Nie masz co tego przeżywać. "Honor" pojmowany przez gangsta-gimnazjalistów jako napi*rdalanie się z każdym, kto krzywo na Ciebie spojrzy możesz spokojnie schowac do kieszeni.

Wiesz kim jesteś, wiesz co potrafisz - czy musisz sklepać jakieś chore psychicznie warzywo, by sobie to udowodnić? myślę, że nie.

Zmieniony przez - McKaken w dniu 2012-07-04 17:12:59

Dobrze piszecie.Takie rozsądne podejście.Ale to w sumie różne ludzie mają zdanie.Są osoby które można określić jako typ wojownika.Po prostu nie dbają o to co się stanie.Jakie będą konsekwencje.Czasem dla kogoś ważniejszy jest honor i to że nie będzie jakiś śmieć się rzucał do niego.Można przez to wiele stracić.Ale nie którzy nie wiele już mają do stracenia.Jeśli ktoś i tak jest na dość przegranej pozycji.To jedyne co mu zostało to nie dać sobie wejść na głowę i nie chować się przed gnojami na osiedlu.Ale to właśnie zależy kto jak ma życie ułożone.W sumie wy piszecie mu z swojej perspektywy i obawy o to co możecie przez taką sytuację stracić jeśli zbyt brawurowo do niej podejdziecie.A ta druga strona może inaczej to postrzega.

Miałem już parę niebezpiecznych sytuacji, w których "ludzie" różnie się zachowywali. Generalnie książki można byłoby pisać na temat takich akcji i poddawać je analizom. Niemniej jednak ja uważam, że WSZYSTKO ZALEŻY OD KONKRETNEJ SYTUACJI. Nie ma tak, że nastawiam się z góry na atak, czy zakodowany mam sprint na dłuższym dystansie.

Jak coś się dzieje niedobrego - robię szybkie rozeznanie. Gdzie jestem, jaki przeciwnik, czy jest sam, jacyś świadkowie i wtedy zapada decyzja - WALCZĘ CZY UCIEKAM. Trwa to pewnie parę sekund. Generalnie staram się unikać miejsc niebezpiecznych i typków, którzy z nudy czy właśnie dla sportu zaczepiają innych i robią krzywe akcje. Jak nie ma możliwości ucieczki, rozmowa nie pomaga i trzeba walczyć - robię to i się nawet nie zastanawiam, czy jak p******nę gościa w twarz, to czy nie wylecą mu zęby, czy mu nie połamię nosa. To jest już nie ważne. Uruchamia się instynkt i walczę o przetrwanie, po czym jak najszybciej się oddalam.

Kiedyś dla przykładu wracałem ze szkoły z kumplem - długa trasa do najbliższego przystanku autobusowego. Po drodze przechodzimy obok sklepu monopolowego - przed nim koleś na oko 25-30 lat, my wtedy coś około 15-16 lat, a typek nagrzany mocno, trochę pijany, może nawet też naćpany, agresywny bardzo i do nas, a dokładniej do kumpla " ej ty ZORRO, choć no tutaj" . Olaliśmy typa i dalej szliśmy, a on dawaj za nami ! I kumpla już za szmaty targał i do najbliższej bramy chciał wciągnąć . Serce mi biło jak szalone, odwracam się i mówie : "CZEGO CHCESZ?" - a koleś "KASA, TELEFON, DOKUMENTY, KLUCZE, wszystko co macie". Ja wyciągam z kieszeni paczkę chusteczek higienicznych i mówię " TYLKO TO MAM". Koleś popatrzył na mnie jak na wariata, ale obejrzał się do okoła, wyciągnął łapę, schował te chustki i się oddalił. I jak coś takiego wytłumaczyć? Po co mieliśmy próbować z nim walczyć, jak dało się inaczej "załatwić" sprawę?

Inna sytuacja - stoję na przystanku, oprócz mnie może 3 osoby jeszcze. A tu nagle nie wiadomo skąd jakaś grupka 10 typków w naszym kierunku idzie. Wszyscy nabuzowani, coś tam krzyczą, widać, że pokojowo nastawieni nie są. I co człowiek ma zrobić? Ma od razu uciekać w długą? Nie piszę, że nie wydygałem, bo się wystraszyłem, ale dalej stałem w miejscu. A oni do każdego z czekającego podbijali i pytali się o kasę. Ja wyciągnąłem z kieszeni dosłownie 20 gr, mówię, że tylko tyle mam, ale wierzę, że dozbierasz na co tam chcesz. Podziękowali i poszli (w 2 chyba do mnie podbili)

Zdarzają się więc "chore" akcje, których nie sposób wyjaśnić logicznie, dlaczego tak, a nie inaczej zachowali się agresorzy. Często poprostu moja konsekwencja i szczęście ratowały mi dupsko...

Zmieniony przez - WojTAS7 w dniu 2012-07-05 17:22:42

Jeżeli dla kogoś oddanie w ryj za to samo ze strony kogoś innego, jest gimnazjalną dziecinadą, to pozostaje pogratulować.

Wojtas7, troche szczęścia miałeś w tych swoich akcjach, choć może akurat chę do rozsądnej "współpracy" z typami też okazała się przydatna

Puar

Jeżeli dla kogoś oddanie w ryj za to samo ze strony kogoś innego, jest gimnazjalną dziecinadą, to pozostaje pogratulować.

Don Kichot też tak myślał.

Ok, a Biedroń tak nie myślał.