tygrum
Taki art znalazłem 
"Cios Witalija Kliczki
Jaki tam z niego polityk? Niech zostanie wójtem w wioseczce Bojarka i uczy się rządzić, a nie pcha się od razu tam, gdzie sobie nie poradzi - kpi premier Mykoła Azarow. Mistrz świata w boksie może jednak zdemolować ukraińską scenę polityczną
Partia UDAR (Cios) Witalija Kliczki to czarny koń niedzielnych wyborów parlamentarnych. Różne sondaże dają jej drugie lub trzecie miejsce - za rządzącą Partią Regionów prezydenta Mykoły Azarowa, ale być może przed Batkiwszczyną byłej premier Julii Tymoszenko (odsiaduje wyrok za przekroczenie uprawnień przy podpisywaniu umów gazowych z Rosją w 2009 r.; Zachód uznaje to za polityczne prześladowanie).
W Kijowie na ambicje polityczne posiadacza wszelkich bokserskich tytułów, a także Gwiazdy Bohatera Ukrainy, patrzą z przymrużeniem oka. Żartują, że ulubioną zabawą krewkich posłów do Rady Najwyższej są bójki na sali obrad i blokowanie mównicy. A jeśli stanie na niej mistrz nokautów, to kto go ruszy?
Zabiera "Regionałom"
Premier Mykoła Azarow kpi sobie z Kliczki: - Jaki tam z niego polityk? Niech zostanie wójtem w wioseczce Bojarka i uczy się rządzić. Powinien zaczynać od czegoś małego, a nie pchać się od razu tam, gdzie sobie nie poradzi.
Polityka nie jest jednak kaprysem sławnego sportowca, a staż polityczny Kliczko, który ma tytuł doktora nauk pedagogicznych, jest już całkiem solidny.
Zaczął równo osiem lat temu. Razem z bratem, też bokserem Władimirem, przyjechał do Kijowa, by stanąć na scenie Majdanu - obok Wiktora Juszczenki oraz Julii Tymoszenko - i opowiedzieć się po stronie pomarańczowej rewolucji.
Po zwycięstwie w powtórzonych wyborach prezydenckich Juszczenko zrobił z Witalija swego doradcę. Bokser poprowadził też prozachodnią partię Pora-PRP na wybory parlamentarne, ale ugrupowanie nie przekroczyło 3-proc. progu.
Doświadczenie polityczne zbierał potem nie w jakiejś zabitej deskami dziurze, lecz w Radzie Miejskiej Kijowa. Kliczko i jego frakcja toczyli w niej kilkuletni bój z - delikatnie mówiąc - ekstrawaganckim merem Leonidem Czernowieckim. Człowiekiem, który twierdził, że był w stałym kontakcie z istotami z zaświatów. Co jakiś czas na długo przepadał, bo - jak zapewniał - Marsjanie zabierali go w podróże ku gwiazdom. Dlatego Ukraińcy zwą go powszechnie "Lonią Kosmosem".
Kliczko dwa razy rywalizował z Czernowieckim w wyborach o stanowisko mera i dwa razy przegrał. Ale nie z powodu Marsjan, lecz za sprawą zaciekle żrących się ze sobą Juszczenki i Tymoszenko, którzy nie mogli dogadać się w sprawie wspólnego poparcia dla Kliczki.
Na ogólnokrajowy ring polityczny Kliczko wszedł dwa lata temu, tworząc partię Ukraiński Demokratyczny Alians na rzecz Reform. Jej skrót to właśnie UDAR, czyli po ukraińsku "cios".
Przed niedzielnymi wyborami każdy kolejny sondaż pokazywał, że poparcie dla UDARu szybko rośnie. I to kosztem Partii Regionów. Kliczko niespodziewanie zyskiwał zwolenników przede wszystkim w "jaskini lwa", czyli na wschodzie kraju, który tradycyjnie jest twierdzą Wiktora Janukowycza i jego "Regionałów".
Jak Niemcy. Albo Polska
Kliczko dzięki swej znakomitej sportowej formie dzień w dzień występuje na pięciu spotkaniach z wyborcami. Często pod gołym niebem, bo lokalne administracje podporządkowane Janukowyczowi nie pozwalają UDAR-owi wynajmować sal. Na jego wiece, jak żadnego innego kandydata, przychodzą regularnie tysiące ludzi.
Przesłanie Kliczki jest proste: Ukraina musi zbliżać się do Europy. - Naszym wzorem powinny stać się Niemcy. A z państw, które były na podobnych do naszych pozycjach startowych, Polska. Ona dała radę w stosunkowo niedługim czasie z powodzeniem przeprowadzić reformy i stać się zwyczajnym europejskim krajem - podkreśla Kliczko.
Rodacy mu wierzą, bo mieszka w Niemczech, zna dobrze panujące tam porządki. Więc pewnie, jak się domyślają, wie, jak poprowadzić Ukrainę drogą ku Europie. Kliczko obiecuje, że zaprowadzi w kraju porządek - przede wszystkim skończy z korupcją. Chce zlustrować wszystkich urzędników, a tych, którzy okażą się łapownikami, wyrzucić.
Sam jest bogaty, ale wszystko zarobił własnymi rękami. Dlatego Ukraińcy oklaskują go, kiedy na wiecu drwi z tych, którzy byli czy są teraz u władzy i zapowiadają, że będą zwalczać korupcję.
- To będzie jak wojna pszczół z miodem. Śmieszne jest, jeśli urzędnik wygaduje takie rzeczy, a potem siada do auta za setki tysięcy euro i jedzie do domu za miliony dolarów - mówi Kliczko. - Dlaczego zbudowanie stadionu kosztuje u nas dwa razy więcej niż w Polsce? Odpowiedź jest prosta: ktoś sobie położył "stadion do kieszeni".
Bracia bokserzy: Żelbetowa szczęka Witalija
Witalij Kliczko urodził się przed 41 laty w dzisiejszym Kirgistanie, jego o pięć lat młodszy brat Władimir w dzisiejszym Kazachstanie. Część dzieciństwa spędzili w dawnej Czechosłowacji, potem wrócili do Kijowa, gdzie ich ojciec był członkiem ekipy likwidującej skutki katastrofy czarnobylskiej. Bracia twierdzą, że praca ta przyczyniła się do późniejszej choroby nowotworowej i śmierci ojca w 2011 r.
A był on generałem-majorem lotnictwa, dlatego rodzina Kliczków podróżowała po radzieckich jednostkach Bloku Wschodniego i ZSRR - tam gdzie Władimira Rodionowicza rzucił rozkaz dowództwa.
Zanim Witalij stał się pięściarzem, był kick bokserem. - Jako początkujący zawodnik przyjechał na mistrzostwa Europy w Warnie i został kopnięty w głowę. To była odmiana kick boxingu, w której nokauty nie są częste, ale on padł jak ścięte drzewo. Wyróżniał się wtedy w zasadzie tylko wzrostem. Technicznie był słaby. Dziwnie się poruszał w ringu i rywale nie lubili jego nieprzewidywalnych ruchów - mówi "Gazecie" Andrzej Palacz, ówczesny trener polskich kick bokserów.
W późniejszej karierze Witalij szczycił się żelbetową szczęką, głową odporną na ciosy rywala i tym, że jako pięściarz zawodowy ani razu nie leżał na deskach. Sam zaś nokautował seryjnie - w wadze ciężkiej tylko Rocky Marciano, mistrz z lat 40. i 50. XX w., miał wyższy procent zwycięstw przez nokaut (Kliczko 87,23, Marciano 87,76 proc.).
Na początku lat 90. Witalij i jego koledzy przyjeżdżali do Warszawy na wymianę, aż wreszcie polski związek kick boxingu zaczął zatrudniać Ukraińców jako sparingpartnerów. Przez dwa-trzy tygodnie mieszkali wtedy w siedmiu w jednym pokoju w hotelu przy AWF albo w akademikach.
W tamtych odległych czasach Witalij stoczył walkę z ówczesnym mistrzem Europy Przemysławem Saletą i przegrał na punkty w siedmiu rundach. Potem został sparingpartnerem Polaka, wreszcie przerzucił się na boks.
Władimir w połowie lat 90. bił się jako pięściarz amator w polskiej lidze - wszystkie walki oprócz jednej skończył przed czasem. Witalij często przyjeżdżał do Warszawy w odwiedziny do Wowy. Jako mistrz świata amatorów z 1995 r. był za drogi, by jakiś klub w Polsce go zatrudnił.
Zbliżały się igrzyska w Atlancie w 1996 r. i obaj bracia bardzo liczyli na sukces. Tuż przed olimpiadą Witalija wyrzucono jednak z kadry za doping. W autobiografii wydanej w Niemczech tłumaczył, że leczył kontuzjowaną nogę, a lekarstwo z niedozwolonym środkiem przepisał mu lekarz, który nie miał doświadczenia w pracy ze sportowcami i nie sprawdził składu medykamentu.
Dzięki dyskwalifikacji starszego brata Władimir nie musiał męczyć się ze zbijaniem wagi, przeskoczył do kategorii superciężkiej, którą okupował wcześniej Witalij, rozbił wszystkich i zdobył w Atlancie
złoty medal olimpijski.
Rok później Kliczkowie podpisali zawodowe kontrakty za milion dolarów każdy z niemieckim promotorem Universum Box Promotion i przenieśli się do Hamburga. Zagustowali w drogich samochodach. - Witalij bardzo psioczył wtedy na polską policję, która podejrzewała go o szmugiel, gdy jechał do siebie na Ukrainę - wspomina Saleta, który również boksował dla Universum i bardzo się z Kliczkami zaprzyjaźnił. Wszyscy trzej lubili czarne skórzane kurtki. - Gdy wychodziliśmy razem na St. Pauli, rozrywkową dzielnicę Hamburga, ludzie myśleli, że nowa "ekipa" objęła rządy - śmieje się Saleta.
Witalij stał się sławny wśród kibiców boksu zawodowego właściwie dzięki jednej walce - z wielkim mistrzem z lat 90. Lennoksem Lewisem. Brytyjczyk ledwo trzymał się na nogach, przegrywał walkę na punkty, ale jeden z jego ciosów w trzecim starciu rozciął łuk brwiowy Kliczki tak głęboko, że w końcu pojedynek został przerwany, a zwycięstwo przyznane Lewisowi przez techniczny nokaut. Brytyjczyk wolał potem odejść na sportową emeryturę, niż raz jeszcze spotkać się z Ukraińcem.
Odtąd Kliczkowie przejęli władzę w wadze ciężkiej i rządzą nią niepodzielnie do dziś. W przypadku Witalija połączenie kapitalnych warunków fizycznych (ponad 2 m wzrostu i 114 kg wagi) ze sprawnością, kondycją, siłą, precyzją uderzenia, inteligencją i doświadczeniem powoduje, że jest po prostu nie do pokonania. Jego dwie porażki (oprócz tej z Lewisem został poddany przez trenera w pojedynku z Chrisem Byrdem) były konsekwencją poważnych kontuzji. W swej karierze pobił m.in. Polaków Tomasza Adamka i Alberta Sosnowskiego.
Dziś pięściarze z jednej strony chcieliby spotkać się z Kliczkami w ringu, bo to gwarantuje najwyższe honoraria, ale z drugiej wiedzą, że tytuł mistrza świata mogą zdobyć tylko wtedy, jeśli Ukraińcy zakończą kariery, co zresztą ostatnio ogłosił Witalij. Ale jak w wielu innych bokserskich przypadkach powrót nie jest wykluczony.
Swoich kandydatów w niedzielnych wyborach zgłosiły 22 ugrupowania polityczne, ale według sondaży mandaty w 450-osobowej Radzie (połowę posłów wybiera się z list partyjnych, połowę z okręgów jednomandatowych) może zdobyć pięć z nich.
Na Partię Regionów chce głosować od 23 do 29,5 proc. wyborców, na Batkiwszczynę od 16,5 do 19,4 proc., na UDAR Kliczki od 14 do 18 proc., a na Partię Komunistyczną od 9 do 12 proc. Na granicy 5-proc. progu balansuje nacjonalistyczna Swoboda."
Źródło:
http://wyborcza.pl/1,75477,12748591,Cios_Witalija_Kliczki.html?as=2
"Cios Witalija Kliczki
Jaki tam z niego polityk? Niech zostanie wójtem w wioseczce Bojarka i uczy się rządzić, a nie pcha się od razu tam, gdzie sobie nie poradzi - kpi premier Mykoła Azarow. Mistrz świata w boksie może jednak zdemolować ukraińską scenę polityczną
Partia UDAR (Cios) Witalija Kliczki to czarny koń niedzielnych wyborów parlamentarnych. Różne sondaże dają jej drugie lub trzecie miejsce - za rządzącą Partią Regionów prezydenta Mykoły Azarowa, ale być może przed Batkiwszczyną byłej premier Julii Tymoszenko (odsiaduje wyrok za przekroczenie uprawnień przy podpisywaniu umów gazowych z Rosją w 2009 r.; Zachód uznaje to za polityczne prześladowanie).
W Kijowie na ambicje polityczne posiadacza wszelkich bokserskich tytułów, a także Gwiazdy Bohatera Ukrainy, patrzą z przymrużeniem oka. Żartują, że ulubioną zabawą krewkich posłów do Rady Najwyższej są bójki na sali obrad i blokowanie mównicy. A jeśli stanie na niej mistrz nokautów, to kto go ruszy?
Zabiera "Regionałom"
Premier Mykoła Azarow kpi sobie z Kliczki: - Jaki tam z niego polityk? Niech zostanie wójtem w wioseczce Bojarka i uczy się rządzić. Powinien zaczynać od czegoś małego, a nie pchać się od razu tam, gdzie sobie nie poradzi.
Polityka nie jest jednak kaprysem sławnego sportowca, a staż polityczny Kliczko, który ma tytuł doktora nauk pedagogicznych, jest już całkiem solidny.
Zaczął równo osiem lat temu. Razem z bratem, też bokserem Władimirem, przyjechał do Kijowa, by stanąć na scenie Majdanu - obok Wiktora Juszczenki oraz Julii Tymoszenko - i opowiedzieć się po stronie pomarańczowej rewolucji.
Po zwycięstwie w powtórzonych wyborach prezydenckich Juszczenko zrobił z Witalija swego doradcę. Bokser poprowadził też prozachodnią partię Pora-PRP na wybory parlamentarne, ale ugrupowanie nie przekroczyło 3-proc. progu.
Doświadczenie polityczne zbierał potem nie w jakiejś zabitej deskami dziurze, lecz w Radzie Miejskiej Kijowa. Kliczko i jego frakcja toczyli w niej kilkuletni bój z - delikatnie mówiąc - ekstrawaganckim merem Leonidem Czernowieckim. Człowiekiem, który twierdził, że był w stałym kontakcie z istotami z zaświatów. Co jakiś czas na długo przepadał, bo - jak zapewniał - Marsjanie zabierali go w podróże ku gwiazdom. Dlatego Ukraińcy zwą go powszechnie "Lonią Kosmosem".
Kliczko dwa razy rywalizował z Czernowieckim w wyborach o stanowisko mera i dwa razy przegrał. Ale nie z powodu Marsjan, lecz za sprawą zaciekle żrących się ze sobą Juszczenki i Tymoszenko, którzy nie mogli dogadać się w sprawie wspólnego poparcia dla Kliczki.
Na ogólnokrajowy ring polityczny Kliczko wszedł dwa lata temu, tworząc partię Ukraiński Demokratyczny Alians na rzecz Reform. Jej skrót to właśnie UDAR, czyli po ukraińsku "cios".
Przed niedzielnymi wyborami każdy kolejny sondaż pokazywał, że poparcie dla UDARu szybko rośnie. I to kosztem Partii Regionów. Kliczko niespodziewanie zyskiwał zwolenników przede wszystkim w "jaskini lwa", czyli na wschodzie kraju, który tradycyjnie jest twierdzą Wiktora Janukowycza i jego "Regionałów".
Jak Niemcy. Albo Polska
Kliczko dzięki swej znakomitej sportowej formie dzień w dzień występuje na pięciu spotkaniach z wyborcami. Często pod gołym niebem, bo lokalne administracje podporządkowane Janukowyczowi nie pozwalają UDAR-owi wynajmować sal. Na jego wiece, jak żadnego innego kandydata, przychodzą regularnie tysiące ludzi.
Przesłanie Kliczki jest proste: Ukraina musi zbliżać się do Europy. - Naszym wzorem powinny stać się Niemcy. A z państw, które były na podobnych do naszych pozycjach startowych, Polska. Ona dała radę w stosunkowo niedługim czasie z powodzeniem przeprowadzić reformy i stać się zwyczajnym europejskim krajem - podkreśla Kliczko.
Rodacy mu wierzą, bo mieszka w Niemczech, zna dobrze panujące tam porządki. Więc pewnie, jak się domyślają, wie, jak poprowadzić Ukrainę drogą ku Europie. Kliczko obiecuje, że zaprowadzi w kraju porządek - przede wszystkim skończy z korupcją. Chce zlustrować wszystkich urzędników, a tych, którzy okażą się łapownikami, wyrzucić.
Sam jest bogaty, ale wszystko zarobił własnymi rękami. Dlatego Ukraińcy oklaskują go, kiedy na wiecu drwi z tych, którzy byli czy są teraz u władzy i zapowiadają, że będą zwalczać korupcję.
- To będzie jak wojna pszczół z miodem. Śmieszne jest, jeśli urzędnik wygaduje takie rzeczy, a potem siada do auta za setki tysięcy euro i jedzie do domu za miliony dolarów - mówi Kliczko. - Dlaczego zbudowanie stadionu kosztuje u nas dwa razy więcej niż w Polsce? Odpowiedź jest prosta: ktoś sobie położył "stadion do kieszeni".
Bracia bokserzy: Żelbetowa szczęka Witalija
Witalij Kliczko urodził się przed 41 laty w dzisiejszym Kirgistanie, jego o pięć lat młodszy brat Władimir w dzisiejszym Kazachstanie. Część dzieciństwa spędzili w dawnej Czechosłowacji, potem wrócili do Kijowa, gdzie ich ojciec był członkiem ekipy likwidującej skutki katastrofy czarnobylskiej. Bracia twierdzą, że praca ta przyczyniła się do późniejszej choroby nowotworowej i śmierci ojca w 2011 r.
A był on generałem-majorem lotnictwa, dlatego rodzina Kliczków podróżowała po radzieckich jednostkach Bloku Wschodniego i ZSRR - tam gdzie Władimira Rodionowicza rzucił rozkaz dowództwa.
Zanim Witalij stał się pięściarzem, był kick bokserem. - Jako początkujący zawodnik przyjechał na mistrzostwa Europy w Warnie i został kopnięty w głowę. To była odmiana kick boxingu, w której nokauty nie są częste, ale on padł jak ścięte drzewo. Wyróżniał się wtedy w zasadzie tylko wzrostem. Technicznie był słaby. Dziwnie się poruszał w ringu i rywale nie lubili jego nieprzewidywalnych ruchów - mówi "Gazecie" Andrzej Palacz, ówczesny trener polskich kick bokserów.
W późniejszej karierze Witalij szczycił się żelbetową szczęką, głową odporną na ciosy rywala i tym, że jako pięściarz zawodowy ani razu nie leżał na deskach. Sam zaś nokautował seryjnie - w wadze ciężkiej tylko Rocky Marciano, mistrz z lat 40. i 50. XX w., miał wyższy procent zwycięstw przez nokaut (Kliczko 87,23, Marciano 87,76 proc.).
Na początku lat 90. Witalij i jego koledzy przyjeżdżali do Warszawy na wymianę, aż wreszcie polski związek kick boxingu zaczął zatrudniać Ukraińców jako sparingpartnerów. Przez dwa-trzy tygodnie mieszkali wtedy w siedmiu w jednym pokoju w hotelu przy AWF albo w akademikach.
W tamtych odległych czasach Witalij stoczył walkę z ówczesnym mistrzem Europy Przemysławem Saletą i przegrał na punkty w siedmiu rundach. Potem został sparingpartnerem Polaka, wreszcie przerzucił się na boks.
Władimir w połowie lat 90. bił się jako pięściarz amator w polskiej lidze - wszystkie walki oprócz jednej skończył przed czasem. Witalij często przyjeżdżał do Warszawy w odwiedziny do Wowy. Jako mistrz świata amatorów z 1995 r. był za drogi, by jakiś klub w Polsce go zatrudnił.
Zbliżały się igrzyska w Atlancie w 1996 r. i obaj bracia bardzo liczyli na sukces. Tuż przed olimpiadą Witalija wyrzucono jednak z kadry za doping. W autobiografii wydanej w Niemczech tłumaczył, że leczył kontuzjowaną nogę, a lekarstwo z niedozwolonym środkiem przepisał mu lekarz, który nie miał doświadczenia w pracy ze sportowcami i nie sprawdził składu medykamentu.
Dzięki dyskwalifikacji starszego brata Władimir nie musiał męczyć się ze zbijaniem wagi, przeskoczył do kategorii superciężkiej, którą okupował wcześniej Witalij, rozbił wszystkich i zdobył w Atlancie
złoty medal olimpijski.
Rok później Kliczkowie podpisali zawodowe kontrakty za milion dolarów każdy z niemieckim promotorem Universum Box Promotion i przenieśli się do Hamburga. Zagustowali w drogich samochodach. - Witalij bardzo psioczył wtedy na polską policję, która podejrzewała go o szmugiel, gdy jechał do siebie na Ukrainę - wspomina Saleta, który również boksował dla Universum i bardzo się z Kliczkami zaprzyjaźnił. Wszyscy trzej lubili czarne skórzane kurtki. - Gdy wychodziliśmy razem na St. Pauli, rozrywkową dzielnicę Hamburga, ludzie myśleli, że nowa "ekipa" objęła rządy - śmieje się Saleta.
Witalij stał się sławny wśród kibiców boksu zawodowego właściwie dzięki jednej walce - z wielkim mistrzem z lat 90. Lennoksem Lewisem. Brytyjczyk ledwo trzymał się na nogach, przegrywał walkę na punkty, ale jeden z jego ciosów w trzecim starciu rozciął łuk brwiowy Kliczki tak głęboko, że w końcu pojedynek został przerwany, a zwycięstwo przyznane Lewisowi przez techniczny nokaut. Brytyjczyk wolał potem odejść na sportową emeryturę, niż raz jeszcze spotkać się z Ukraińcem.
Odtąd Kliczkowie przejęli władzę w wadze ciężkiej i rządzą nią niepodzielnie do dziś. W przypadku Witalija połączenie kapitalnych warunków fizycznych (ponad 2 m wzrostu i 114 kg wagi) ze sprawnością, kondycją, siłą, precyzją uderzenia, inteligencją i doświadczeniem powoduje, że jest po prostu nie do pokonania. Jego dwie porażki (oprócz tej z Lewisem został poddany przez trenera w pojedynku z Chrisem Byrdem) były konsekwencją poważnych kontuzji. W swej karierze pobił m.in. Polaków Tomasza Adamka i Alberta Sosnowskiego.
Dziś pięściarze z jednej strony chcieliby spotkać się z Kliczkami w ringu, bo to gwarantuje najwyższe honoraria, ale z drugiej wiedzą, że tytuł mistrza świata mogą zdobyć tylko wtedy, jeśli Ukraińcy zakończą kariery, co zresztą ostatnio ogłosił Witalij. Ale jak w wielu innych bokserskich przypadkach powrót nie jest wykluczony.
Swoich kandydatów w niedzielnych wyborach zgłosiły 22 ugrupowania polityczne, ale według sondaży mandaty w 450-osobowej Radzie (połowę posłów wybiera się z list partyjnych, połowę z okręgów jednomandatowych) może zdobyć pięć z nich.
Na Partię Regionów chce głosować od 23 do 29,5 proc. wyborców, na Batkiwszczynę od 16,5 do 19,4 proc., na UDAR Kliczki od 14 do 18 proc., a na Partię Komunistyczną od 9 do 12 proc. Na granicy 5-proc. progu balansuje nacjonalistyczna Swoboda."
Źródło:
http://wyborcza.pl/1,75477,12748591,Cios_Witalija_Kliczki.html?as=2
Witalij Kliczko na prezydenta Ukrainy !!!
Krzysztof Piekarz
...
Waldi2000
