[Trec Boxing News] Szpilka wspiera Michała

W nocy z piątku na sobotę walczył na zawodowym ringu w Chicago z Mikem Mollo, którego pokonał przez nokaut w szóstej rundzie. Była to chyba najbardziej krwawa walka Artura Szpilki z Trec Team (13-0, 10 KO) w jego zawodowej karierze. W środę, wraz z przyjaciółmi, fanami Wisły Kraków, był w podbocheńskim Krzeczowie, aby odwiedzić innego Wiślaka.

Do Michała Kołodzieja pojechaliśmy wieczorem. Michał nie wiedział, z kim przyjdzie mu się spotkać, a spotkanie zorganizowali jego koledzy, fani Wisły Kraków. U wejścia przywitała nas mama Michała, która uprzedzona o wizycie czekała już na kolegów syna. Michał siedział w swoim skromnym pokoju, na wózku. Po przywitaniu opowiedział, bo nie wszyscy znali ją ze szczegółami, historię swojego wypadku. W upalny dzień 6 lipca pojechał z przyjaciółmi na dwudniaki do Radłowa. Kiedy pogoda zaczęła się psuć, wraz z kolegą stwierdzili, że skoczą sobie jeszcze raz do wody i będą się zbierać, no ale...

- Kolega skoczył i nagle powiał wiatr i woda odeszła w taki sposób, że jak ja skakałem, to tam już było wody gdzieś po pas - mówił Michał.
- To nie wystawiłeś rąk? - pytaliśmy.
- Nie wiem, jak to się stało, bo normalnie skakałem z rękami do przodu i zwykle, jak coś, to się odpychałem, a tym razem nie wiem dlaczego, ale uderzyłem głową.
- No ja też tak skakałem na żwirowni tylko myśmy mieli ręce z tyłu, ale tam na szczęście było tak, że tylko delikatnie zamuliło, ale luz- wspominał Artur
- Jak skoczyłem, to wszystko pamiętam, dopóki nie straciłem przytomności, kiedy się zachłysnąłem wodą. Też mi się wydawało, że to takie lekkie puknięcie było, nie żebym się jakoś mocno uderzył, no ale poczułem, że mnie sparaliżowało.
- No i co wypłynąłeś sam, o własnych siłach?
- Myślałem tylko o tym, żeby trzymać powietrze w płucach, żebym nie został na dnie. I czułem, jak mnie do góry niesie i chciałem się jeszcze na plecy odwrócić, ale już nie dałem rady. Czułem, że jestem na powierzchni, ale byłem twarzą w wodzie i brakło mi powietrza.
- No i ktoś cię uratował.
- Tak, było nas w sumie piętnaście osób. Kolega co skakał przede mną, podpłynął do mnie ale myślał, że tak sobie leżę na wodzie, bo były fajne fale i zastanawiał się ile wytrzymam. Jednak szybko się zorientował, że coś jest nie tak i próbował mnie wyciągnąć, ale moja głowa go ciągnęła na dno, potem wskoczyli następni i mnie wyciągnęli.
- Każdy z nas skakał za małolata, wiadomo, jak to jest. Wszyscy mówią nie skacz, nie skacz, a i tak skaczesz
- Na razie trzeba żyć tym, co jest teraz. Ciężka rehabilitacja i zapierniczać - stwierdził "Szpila".

W szpitalu i na rehabilitacji Michał spędził łącznie 23 tygodnie. Uszkodził rdzeń kręgowy, na którym powstała rysa, miał pęknięty piąty kręg i roztrzaskany szósty, dziś w jego miejsce ma sztuczną protezę. Ale rozpoczęta w tym wczesnym okresie rehabilitacja przyniosła efekty. Michał może poruszać rękami. Nie może jeszcze ruszać palcami, ale kciuk prawej ręki, już się lekko zgina i pomaga mu obsługiwać telefon. Niestety od klatki piersiowej w dół wciąż jest sparaliżowany. Opowiadał o momencie, który był przełomowy i zmobilizował go do dużego wysiłku, który w efekcie pozwolił mu poruszać rękami.

Źródło: ringpolska.pl, dostęp: 08.02.2013; autor: kbc24.pl