jaworshtr
By Charles Poliquin
3/19/2010 1:25:25 PM
To ironiczne, że często trenerzy siły zatrudnieni do poprawy wyników sportowych nie posiadają idealnej, sportowej sylwetki. Na przykład kulturysta może być zastraszająco na arenie mieszanych sztuk walki lub na boisku, jednak w niektórych sytuacjach przeciwnik o znacznie mniejszych rozmiarach może być o wiele silniejszy niż sam kulturysta. Prawdę mówiąc widziałem trzech zawodników Mr.Olympia, w okresie posezonowym kiedy są najsilniejsi, którzy nie potrafili wycisnąć na płaskiej ławce 6 powtórzeń z 140 kilogramami – poniżej standardów w NFL.
Zapewne większość sportowców chce po prostu zacząć nowy program, który pomoże im zbudować siłę i masę mięśniową dla ich sportu – rzeczywiście na końcu artykułu zamieszczę dwa przykłady takiego treningu – jest ważnym, aby zrozumieć, że istnieje wiele rodzajów hipertrofii. Na jakim rodzaju hipertrofii powinien skupić się zawodnik zależy od charakteru sportu – co po prostu znaczy, że trening obecnego Mr.Olympia lub nawet legendarnego Arnold'a (pomimo faktu jak niesamowitym i innowacyjnym był kulturystą) mogą okazać się niekorzystną opcją dla sportowców.
Byłoby wspaniale gdyby budowanie mięśni sportowców było tak proste, że wystarczyłoby podążać popularnymi treningami kulturystycznymi, jednak metody jakimi posługują się profesjonalni bodybuilderzy często nie przynoszą oczekiwanych przyrostów w sile i mocy specyficznej do większości sportów. Jest możliwe – i mówię to całkiem poważnie – że dla niektórych typów sportowców, protokoły treningowe używane przez damskie zawodniczki fitness mogą być korzystniejsze niż te używane przez profesjonalnych kulturystów. Oto przykład.
Jeśli trener siły drużyny szkolnej trenuje pierwszorocznego lineman'a, który nigdy wcześniej nie podnosił ciężarów, zwykłe skierowanie go na program kulturystyczny z podstawowymi ruchami jak wyciskanie na prostej ławce i suwnia mogą zrobić z niego lepszego zawodnika. Jednak pomimo tego, że prawdopodobnie będzie biegał szybciej, blokował i atakował bardziej agresywnie bardzo szybko te standardowe metody doprowadzą do punktu malejących zwrotów w porównaniu z tym co mógłby osiągnąć na innym protokole. Pewnie, tradycyjne metody kulturystyczne są lepsze niż nic, jednak błędem jest zakładać że tak proste podejście będzie optymalną metodą dla tego zawodnika w trakcie jego edukacji w liceum i college'u. Gdyby tak było zapewne widzielibyśmy znacznie więcej szkolnych i profesjonalnych graczy trenujących jak genetycznie uzdolnione potwory z okładek magazynów kulturystycznych.
Rodzaj Włókien Mięśniowych
Badania wykazują, że rodzaj hipertrofii u osób korzystając z kulturystycznych programów jest inny, niż hipertrofia u osób używających programów dyscyplin siłowych. Włókna mięśniowe, które osiągnęły hipertrofię podczas programu kulturystycznego były głównie Typu I, natomiast włókna, które przyrosły podczas programów dyscyplin siłowych były znacznie silniejsze, Typu II. To nie jest kwestia opinii – te wnioski są poparte recenzowanymi badaniami naukowymi.
W badaniu opublikowanym w szanowanej publikacji Sports Medicine z 2004 roku, Dr. Andrew Fry zbadał typy włókien mięśniowych sztangistów, trójboistów i kulturystów. Fry i jego koledzy odkryli, że kulturyści posiadali największy procent włókien Typu I i najmniejszy włókien Typu II. Sztangiści natomiast, posiadali największy odsetek włókien Typu II i najmniejszy Typu I. Trójboiści znaleźli się pośrodku: Mieli więcej włókien Typu II niż kulturyści jednak mniej niż sztangiści i więcej włókien Typu I niż sztangiści, ale nie tyle co kulturyści. Dla sportowca trenowanie jak trójboista byłoby lepsze niż jak kulturysta, a trenowanie jak sztangista byłoby lepsze niż trening jak trójboista...
Ciąg dalszy artykułu znajdziesz na: http://www.charlespoliquin.com/ArticlesMultimedia/Articles/Article/278/Hipertrofia_Funkcjonalna_Dla_Sportowców.aspx?lang=PO
3/19/2010 1:25:25 PM
To ironiczne, że często trenerzy siły zatrudnieni do poprawy wyników sportowych nie posiadają idealnej, sportowej sylwetki. Na przykład kulturysta może być zastraszająco na arenie mieszanych sztuk walki lub na boisku, jednak w niektórych sytuacjach przeciwnik o znacznie mniejszych rozmiarach może być o wiele silniejszy niż sam kulturysta. Prawdę mówiąc widziałem trzech zawodników Mr.Olympia, w okresie posezonowym kiedy są najsilniejsi, którzy nie potrafili wycisnąć na płaskiej ławce 6 powtórzeń z 140 kilogramami – poniżej standardów w NFL.
Zapewne większość sportowców chce po prostu zacząć nowy program, który pomoże im zbudować siłę i masę mięśniową dla ich sportu – rzeczywiście na końcu artykułu zamieszczę dwa przykłady takiego treningu – jest ważnym, aby zrozumieć, że istnieje wiele rodzajów hipertrofii. Na jakim rodzaju hipertrofii powinien skupić się zawodnik zależy od charakteru sportu – co po prostu znaczy, że trening obecnego Mr.Olympia lub nawet legendarnego Arnold'a (pomimo faktu jak niesamowitym i innowacyjnym był kulturystą) mogą okazać się niekorzystną opcją dla sportowców.
Byłoby wspaniale gdyby budowanie mięśni sportowców było tak proste, że wystarczyłoby podążać popularnymi treningami kulturystycznymi, jednak metody jakimi posługują się profesjonalni bodybuilderzy często nie przynoszą oczekiwanych przyrostów w sile i mocy specyficznej do większości sportów. Jest możliwe – i mówię to całkiem poważnie – że dla niektórych typów sportowców, protokoły treningowe używane przez damskie zawodniczki fitness mogą być korzystniejsze niż te używane przez profesjonalnych kulturystów. Oto przykład.
Jeśli trener siły drużyny szkolnej trenuje pierwszorocznego lineman'a, który nigdy wcześniej nie podnosił ciężarów, zwykłe skierowanie go na program kulturystyczny z podstawowymi ruchami jak wyciskanie na prostej ławce i suwnia mogą zrobić z niego lepszego zawodnika. Jednak pomimo tego, że prawdopodobnie będzie biegał szybciej, blokował i atakował bardziej agresywnie bardzo szybko te standardowe metody doprowadzą do punktu malejących zwrotów w porównaniu z tym co mógłby osiągnąć na innym protokole. Pewnie, tradycyjne metody kulturystyczne są lepsze niż nic, jednak błędem jest zakładać że tak proste podejście będzie optymalną metodą dla tego zawodnika w trakcie jego edukacji w liceum i college'u. Gdyby tak było zapewne widzielibyśmy znacznie więcej szkolnych i profesjonalnych graczy trenujących jak genetycznie uzdolnione potwory z okładek magazynów kulturystycznych.
Rodzaj Włókien Mięśniowych
Badania wykazują, że rodzaj hipertrofii u osób korzystając z kulturystycznych programów jest inny, niż hipertrofia u osób używających programów dyscyplin siłowych. Włókna mięśniowe, które osiągnęły hipertrofię podczas programu kulturystycznego były głównie Typu I, natomiast włókna, które przyrosły podczas programów dyscyplin siłowych były znacznie silniejsze, Typu II. To nie jest kwestia opinii – te wnioski są poparte recenzowanymi badaniami naukowymi.
W badaniu opublikowanym w szanowanej publikacji Sports Medicine z 2004 roku, Dr. Andrew Fry zbadał typy włókien mięśniowych sztangistów, trójboistów i kulturystów. Fry i jego koledzy odkryli, że kulturyści posiadali największy procent włókien Typu I i najmniejszy włókien Typu II. Sztangiści natomiast, posiadali największy odsetek włókien Typu II i najmniejszy Typu I. Trójboiści znaleźli się pośrodku: Mieli więcej włókien Typu II niż kulturyści jednak mniej niż sztangiści i więcej włókien Typu I niż sztangiści, ale nie tyle co kulturyści. Dla sportowca trenowanie jak trójboista byłoby lepsze niż jak kulturysta, a trenowanie jak sztangista byłoby lepsze niż trening jak trójboista...
Ciąg dalszy artykułu znajdziesz na: http://www.charlespoliquin.com/ArticlesMultimedia/Articles/Article/278/Hipertrofia_Funkcjonalna_Dla_Sportowców.aspx?lang=PO
Krzysztof Piekarz
