Białko Protein 80 i Hi Tec Protein

Chciałbym się dowiedzieć ile procentowo jest białka pszenicznego w obu produktach ponieważ zastanawiam się nad kupnem...

no niestety nie pomoge

20%

Dzięki :)

prosze:)

MAM PROTEIN 80 TO Z PRZESZENICA BANAN NA WYPASIE ALE CZUC PSZENICE HEHEHE

jak jest w składzie to tak musi być...

Nie narzekam jestem rolnikiem i co z zboża nie jest mi obce smak niezły :D . masz może Kamilu jakiś artykuł o białku pszenicznym?

tak Pana profesora Mleko

Odżywki białkowe

Organizm poddany wysiłkowi fizycznemu łatwo przechodzi w stan kataboliczny, czyli rozkładu. Zwłaszcza dotyczy to sportów siłowych, gdzie włókna mięśniowe ulegają częściowemu zniszczeniu podczas treningu. Dlatego niezmiernie ważne jest, aby dostarczyć organizmowi odpowiednią ilość białka o odpowiedniej jakości, czyli zawartości aminokwasów egzogennych, których nasz organizm nie jest w stanie sam syntetyzować.
Organizm wyposażony w odpowiednie białko przechodzi szybko w stan syntezy, czyli stan anaboliczny. Ważna jest też jakość białka. Musi ono zawierać wszystkie aminokwasy egzogenne. W przeciwnym wypadku brak jakiegoś aminokwasu może spowodować, że synteza białek budujących włókna mięśniowe nie będzie możliwa.
Do aminokwasów egzogennych zaliczamy: fenyloalaninę, izoleucynę, leucynę, lizynę, metioninę, treoninę, tryptofan, walinę oraz, dodatkowo u dzieci histydynę i argininę. Mięśnie szkieletowe dla swojego wzrost pobierają bezpośrednio egzogenne aminokwasy rozgałęzione, czyli: leucynę, izoleucynę i walinę.
Na szczególną uwagę zasługuje zwłaszcza leucyna, która bierze udział w odwracalnej fosforylacji białek. Jest to jeden z etapów ich syntezy. Z tego powodu szczególną rolę w żywieniu kulturystów odgrywają białka serwatkowe. Zawierają one około 26% egzogennych rozgałęzionych aminokwasów. W porównaniu, albumina jaja kurzego zawiera 22% tych aminokwasów, a białko sojowe 17%.
Generalnie skład aminokwasowi białek serwatkowych jest podobny do składu białek mięśniowych, a więc organizm ma ułatwiony dostęp do aminokwasów w odpowiednich do syntezy mięśni proporcjach. Istnieją duże rozbieżności jeżeli chodzi o zalecane dzienne spożycie białka na kilogram masy ciała. Wszystko zależy od intensywności treningu i może dochodzić nawet do 4g/kg masy ciała.
W porównaniu do tego dzienne zapotrzebowanie dorosłego człowieka nie uprawiającego żadnych sportów wynosi około 0,8 g/kg masy ciała. Długość metabolizowania białka w organizmie jest sprawą indywidualną, jednakże najczęściej zaleca się aby spożywać porcje białka 5-6 razy dziennie. Odżywkę zawierającą białka serwatkowe powinno się spożywać przed i po treningu, aby przeciwdziałać procesowi katabolicznemu.

Zapotrzebowanie na białko jest szczególnie wysokie w przypadku stosowania sterydów anabolicznych. Jak sama nazwa wskazuje anabolizm się zwiększa i organizm potrzebuje większej ilości białka na zintensyfikowany proces syntezy białek mięśni. Należy również pamiętać, że mięśnie nie są dla człowieka organem priorytetowym. Wręcz przeciwnie.
W przypadku niedoborów białka organizm w pierwszej kolejności będzie wykorzystywał własne aminokwasy z białek mięśni, czyli będzie sam „zjadał” własne mięśnie. W następnej kolejności sięga po inne organy. Jedynie mózg nie oddaje własnego białka i stoi w hierarchii samotrawienia na samej górze. Straszliwe doświadczenia obozów koncentracyjnych pokazały, że u więźniów stopniowo następował zanik wszystkich organów z wyjątkiem mózgu.

Kilka słów na temat nomenklatury stosowanej przy opisywaniu odżywek białkowych. Nie powinno się stosować wyrażenia „proteiny”. W języku polskim termin ten oznacza białka proste, a więc te zbudowane wyłącznie z połączonych aminokwasów. A więc na przykład glikomakropeptyd występujący w koncentratach białek serwatkowych nie jest proteiną, gdyż zawiera reszty cukrowe. To białko to tak zwana proteida. Termin „proteiny” wziął się w kulturystycznej nomenklaturze z tego, iż pierwsze odżywki białkowe były produkowane w USA, a więc były to „proteins”. Nie do końca prawidłowe jest również często spotykane wyrażenie „białka serwatki”, co znaczy „białka występujące w serwatce”. Poprawna nazwa to „białka serwatkowe”. Mała różnica, ale świadczy o pewnym „niedouczeniu”. Nomenklatura to jedna rzecz, powiedzmy mniej ważna, natomiast inna rzecz to błędne interpretowanie zjawisk fizykochemicznych którym poddawane jest białko.
Firmy produkujące odżywki próbują często stworzyć „wartość dodaną” swojej odżywki. Przykładem jest magiczne słowo „denaturacja”. Wiele firm udowadniając wyższość swoich odżywek twierdzi że jak „niezdenaturowane” to najlepsze. To tak jak z porcelanową lalką. Jak rozbita, to nie nadaje się do niczego. Denaturacja polega w skrócie na tym że białka „rozfałdowują się” i nie mają już swojej „natywnej” struktury w postaci zwiniętego kłębka – globuli, ale są bardziej rozprostowane. Tracą w ten sposób pewne właściwości wiązania pewnych substancji, ale jeżeli chodzi o właściwości odżywcze to akurat białka serwatkowe w postaci zdenaturowanej są o wiele łatwiej trawione. Białko trafia do żołądka, który dla większości białek jest jak walec dla porcelanowej
lalki. Nie ma sensu więc uważać na to, aby się nie potłukła w procesie technologicznym, jak za chwilę będzie zgnieciona. W żołądku znajdują się pepsyna – enzym który w obecności kwasu solnego trawi białko. Fizjologiczne procesy prowadzące do powstawania kwasu solnego w żołądku nie są do końca poznane. Pokarm przebywa w żołądku przez różny okres czasu. Czas ten jest krótszy dla płynnego i półpłynnego pokarmu (odpowiednio około 30 i 45 min.) w porównaniu do pokarmu stałego (około 75 min.). Maksymalnie czas przebywania pokarmu w żołądku zaobserwowano na poziomie 2 godzin. Spożyte białko musi zostać strawione w przewodzie pokarmowym i tam wchłonięte, aby było materiałem budulcowym dla mięśni. Tylko u noworodków białka odpornościowe mogą być wchłaniane na drodze tzw. pinocytozy czyli przez odpowiednie pęcherzyki.
W organizmie człowieka proces trawienia białka przebiega w prawie całym przewodzie pokarmowym: przez żołądek, trzustkę i jelito cienkie, aż do początkowego odcinka jelita czczego. Uważa się, że białko zanim osiągnie obwodowy odcinek dwunastnicy to jest już w 50% strawione i wchłonięte. Przed dostaniem się do jelita krętego jest to już 90%. Jeżeli chodzi o białka serwatkowe, to ich hydroliza w żołądku przebiega dość opornie z uwagi na fakt, iż w stanie natywnym, czyli niezdenaturowanym mają zwartą budowę globularną.
Aby ułatwić proces hydrolizy w żołądku, białka serwatkowe powinny być zdenaturowane. Można tego dokonać przez ogrzewanie, zastosowanie wysokiego ciśnienia lub zmianę rozpuszczalnika. Można również modyfikować chemicznie białka (za pomocą sulfitolizy czy estryfikacji) i w ten sposób zwiększyć możliwości ich hydrolizy. Na skutek hydrolizy białek powstają peptydy. Ciekawe jest to, iż di- i tripeptydy wchłaniają się szybciej w jelitach niż wolne aminokwasy, mimo że oczywiście są to większe cząsteczki. Do tej pory istnieją sprzeczne doniesienia naukowe dotyczące hydrolizy w żołądku podstawowego białka serwatkowego – -laktoglobuliny. Białko to występuje w kilku wariantach genetycznych, co być może wpływa na te sprzeczne wyniki. Jedni naukowcy twierdzą, że wariant B -laktoglobuliny jest odporny na działanie soku żołądkowego przez 120 minut, podczas gdy wariant A ulega hydrolizie niemal natychmiast. Inni naukowcy twierdzą, że to właśnie wariant A jest odporny na działanie pepsyny obecnej w żołądku. Niezależnie od tych sprzecznych badań zdenaturowane białka serwatkowe o wiele łatwiej są trawione przez enzymy
żołądkowe i trzustkowe. Z uwagi na występowanie biologicznie aktywnych peptydów oraz zwiększoną szybkość przyswajania stosuje się do produkcji odżywek również hydrolizaty białek.

Białka pochodzenia zwierzęcego, a zwłaszcza białka serwatkowe charakteryzują się najwyższą wartością odżywczą. Do produkcji odżywek można jednakże stosować również białka pochodzenia roślinnego. Na przykład dodatek białek glutenu w ilości około 1/3 masy białek wszystkich odżywki może być ciekawym rozwiązaniem. Białka glutenu stosowane przez wolnego od celiakii człowieka (czyli 99% populacji) mają bardzo pozytywny wpływ na rozwój masy mięśniowej.
Białka glutenu zawierają w swoim składzie około 40% glutaminy i 15% proliny. Glutamina wprawdzie nie jest tzw. aminokwasem egzogennym i jest wobec tego syntetyzowana w organizmie, jednakże jej rola jest bardzo ważna. W pewnym sensie „wyłapuje” i „uwalnia” azot w organizmie człowieka stymulując w ten sposób proces syntezy włókien mięśniowych. Glutamina zwiększa wydzielanie hormonu wzrostu i zmniejsza katabolizm. Powoduje wnikanie wody do komórek, przez co zwiększa wypełnienie włókien mięśniowych. Prawdopodobnie odgrywa też rolę w systemie odpornościowym.
Natomiast prolina przy udziale witaminy C przekształca się w hydroksyprolinę. Zakłócenie tego procesu prowadzi do groźnej choroby – szkorbutu. Tak jak wspomniano, jedyna grupa osób które powinny stronić od białek glutenu, są to osoby chore na celiakie. Jest to choroba wywołana reakcją systemu odpornościowego człowieka na białka występujące w pszenicy, życie i jęczmieniu. Nie jest pewne również działanie białek występujących w owsie. Niestety osoby z celiakią nie mają łatwego życia. Nie wystarczy zaprzestać spożywania pieczywa, gdyż niewielkie ilości glutenu można spotkać w takich potrawach jak jogurty, desery mleczne, sosy, wędliny czy słodycze. Należy pamiętać że skrobia zawierająca często pozostałości glutenu jest najczęściej stosowanym zagęstnikiem używanym aby poprawić w tani sposób teksturę i konsystencję produktów spożywczych. Większość ludzi toleruje gluten w ilości jaka występuje w 1 kromce chleba, jednakże zmiany w organizmie świadczące o początku choroby zaobserwowano już przy spożyciu 10 mg glutenu. Prawdopodobieństwo że czytelnik tego artykułu jest chory na tę chorobę jest niewielkie (1-2%), czyli kilka razy mniejsze niż to, że będzie uczulony na białka mleka.
Niestety choroba ta dotyka częściej kobiety niż mężczyzn. Poza tym prawdopodobnie złe nawyki żywieniowe mogą przyczyniać się do wzrostu zapadalności na tę chorobę. Ludzie spożywają coraz więcej potraw mącznych. Wszystkie „fast foody” są oparte na bułkach lub pitach. Próbuje się modyfikować szkodliwe dla organizmu białka glutenu. Stosuje się w tym celu naturalną fermentację lub enzymatyczną modyfikację białek. Tak zmodyfikowane białka nie są działają negatywnie na system odpornościowy.

kazda prosba spelniona od reki